Arturo Fernández

peruwiański piłkarz

Arturo Fernández Meyzán (ur. 3 lutego 1906 w San Vicente de Cañete, zm. 27 listopada 1999 w Limie) – piłkarz peruwiański, obrońca. Później trener. Brat Teodoro Fernándeza.

Arturo Fernández
Pełne imię i nazwisko

Arturo Fernández Meyzán

Data i miejsce urodzenia

[3 lutego 1906
San Vicente de Cañete

Data i miejsce śmierci

27 listopada 1999
Lima

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1926–1930 Ciclista Lima
1930–1940 Universitario Lima
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1935–1939  Peru 18 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
Universitario Lima
Peru
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Urodzony w San Vicente de Cañete Fernández karierę piłkarską rozpoczął w 1926 roku w klubie Ciclista Lima, skąd później przeniósł się do klubu Universitario Lima, w którym grał do końca swej kariery.

Jako gracz Universitario wchodził w skład reprezentacji Peru podczas finałów pierwszych mistrzostw świata w 1930 roku. Drużyna odpadła w fazie grupowej, a Fernández nie zagrał w żadnym meczu.

Jako piłkarz klubu Universitario wziął udział w turnieju Copa América 1935, gdzie Peru zajęło trzecie miejsce. Fernández zagrał we wszystkich trzech meczach – z Urugwajem, Argentyną i Chile.

Rok później wziął udział w igrzyskach olimpijskich w 1936 roku, gdzie zagrał w dwóch meczach – z Finlandią i Austrią[1]. Bardzo dobrze grająca drużyna Peru po zwycięstwie nad Austrią znalazła się w najlepszej czwórce turnieju, ale gdy komisja regulaminowa anulowała wynik meczu z Austriakami, nakazując jego powtórzenie, Peruwiańczycy na znak protestu wycofali się z turnieju.

Następnie wziął udział w nieudanym turnieju Copa América 1937, gdzie Peru zajęło ostatnie, szóste miejsce. Fernández zagrał we wszystkich pięciu meczach – z Brazylią, Urugwajem, Argentyną, Chile i Paragwajem.

Wciąż jako gracz klubu Universitario wziął udział w turnieju Copa América 1939, gdzie Peru zdobyło mistrzostwo Ameryki Południowej. Fernández zagrał we wszystkich czterech meczach – z Ekwadorem, Chile, Paragwajem i Urugwajem. Po mistrzostwach kontynentalnych zakończył karierę piłkarską i został trenerem.

Fernández w latach 19351939 rozegrał w reprezentacji Peru 18 meczów[2].

Jako trener Fernández poprowadził reprezentację Peru podczas turnieju Copa América 1949. Kierowany przez niego zespół zajął trzecie miejsce (za Brazylią i Paragwajem), odniósł 5 zwycięstw (4:0 z Kolumbią, 4:0 z Ekwadorem, 3:0 z Boliwią, 3:0 z Chile oraz 4:3 z Urugwajem) i przegrał 2 mecze (1:3 z Paragwajem i 1:7 z Brazylią).

Drugi raz kierował reprezentacją Peru podczas turnieju Copa América 1956, ale tym razem jego drużyna zajęła ostatnie, szóstem miejsce. Zespół Fernándeza nie wygrał ani jednego meczu, tylko raz zremisował (1:1 z Paragwajem) oraz poniósł 4 porażki (1:2 z Argentyną, 0:2 z Urugwajem, 1:2 z Brazylią i 3:4 z Chile).

Trenował także drużynę klubu Universitario, który doprowadził do czterech tytułów mistrza Peru – w 1941, 1945, 1946 i 1949[3].

Zmarł 27 listopada 1999 roku w Limie.

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Football Tournament 1936 Olympiad [online], www.rsssf.com [dostęp 2017-11-22].
  2. Peru - Record International Players
  3. Club Universitario de Deportes (U) [online], chiclayounorte.webcindario.com [dostęp 2017-11-22].

Linki zewnętrzne

edytuj