Artur Karol Werner ps. Strzelba (ur. 31 stycznia 1898 w Lipnie, zm. 2 stycznia 1958 w Szczawnicy) – polski lekarz, działacz społeczny i sportowy, kierownik Zakładu Zdrojowo-Kąpielowego w Parku Górnym w Szczawnicy, założyciel kajakowego Klubu Sportowego „Pieniny” w Szczawnicy.

Artur Karol Werner
Strzelba
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1898
Lipno

Data i miejsce śmierci

2 stycznia 1958
Szczawnica

Miejsce spoczynku

cmentarz parafialny (pod Huliną) w Szczawnicy

Zawód, zajęcie

lekarz

Narodowość

polska

Małżeństwo

Anna Werner

Willa „Pod Bogarodzicą” przy Placu Dietla w Szczawnicy, gdzie Artur Werner mieszkał w latach 1936–1952
Skocznia na Jarmucie, wybudowana z inicjatywy dra Artura Wernera, luty 1932 roku, ze zbiorów NAC
Grób Artura i Anny Wernerów
na cmentarzu parafialnym
pod Huliną w Szczawnicy
Tablica informacyjna o ścieżce pieszo-rowerowej imienia Anny i Artura Wernerów

Życiorys

edytuj

Po ukończeniu gimnazjum w Łodzi w 1919 roku zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po przejściu do rezerwy w 1921 roku, w stopniu kaprala podchorążego, wstąpił na Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1927 roku ukończył studia medyczne z dyplomem doktora wszech nauk lekarskich. W latach 1927–1930 pracował w II Klinice Chorób Wewnętrznych w Poznaniu. Od 1930 roku w sezonach letnich pracował w Szczawnicy, gdzie przeniósł się na stałe w 1933 roku. Był wielkim propagatorem sportu wśród młodzieży. Od 1934 roku był kierownikiem Zakładu Zdrojowo-Kąpielowego. Był współzałożycielem Prewentorium Górniczego w willi „Renata” oraz dyrektorem Prewentorium im. Pstrowskiego. Pełnił obowiązki naczelnego lekarza Inhalatorium, dyrektora sanatorium Polskiego Czerwonego Krzyża w pawilonie „Modrzewie” oraz prezesa PCK w Szczawnicy[1].

Pod koniec sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do Wojskowego Szpitala im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie. W listopadzie 1939 roku wrócił do Szczawnicy, gdzie przystąpił do struktur ZWZ w Szczawnicy, kierowanych przez Zbigniewa Kołączkowskiego. Pomagał osobom przedostającym się przez granicę, został lekarzem IV batalionu 1 Pułku Strzelców Podhalańskich AK.

Od 1945 roku Werner był kierownikiem Laboratorium Chemiczno-Bakteriologicznego w Szczawnicy. W 1957 roku po przebytym zawale serca przeszedł na rentę.

Działalność społeczna

edytuj

Artur Werner był m.in.:

  • przewodniczącym Szczawnickiego Koła Związku Lekarzy,
  • prezesem Klubu Sportowego „Wisła” w Szczawnicy (1934–1939),
  • prezesem szczawnickiego oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (1934–1939, i po wojnie, po przekształceniu Towarzystwa w PTTK, do śmierci),
  • prezesem szczawnickiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża,
  • członkiem komisji (przy Stowarzyszeniu Flisaków Pienińskich) przeprowadzającej egzaminy uprawniające do uprawiania zawodu flisaka.

Inicjatywy społeczne

edytuj

Artur Werner był m.in.:

Odznaki

edytuj

Upamiętnienie

edytuj

W 2005 roku Rada miasta Szczawnicy podjęła decyzję o nazwaniu ścieżki pieszo-rowerowej biegnącej wzdłuż Grajcarka do przystani, imieniem Anny i Artura Wernerów[1]. Informuje o tym tablica pamiątkowa.

Memoriał Anny i Artura Wernerów

edytuj

Od 1961 roku co roku na Dunajcu w Szczawnicy organizowane są zawody w kajakarstwie górskim, które przyjęły nazwę Memoriału Artura Wernera, a po śmierci jego żony w 1986 roku – Memoriału Anny i Artura Wernerów. W 2018 roku rozegrano 58. Międzynarodowe Regaty Slalomowe „Memoriał Anny i Artura Wernerów”. Organizowany jest również dla młodzieży tzw. Mały Memoriał Anny i Artura Wernerów[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Wernerowie patronami ścieżki. 2005-09-06. [dostęp 2014-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-30)].
  2. Stanisław Zachwieja: W Szczawnicy była skocznia narciarska. 2010-01-08.
  3. Mały Memoriał Anny i Artura Wernerów w Szczawnicy. 2012-08-26. [dostęp 2014-03-01].

Bibliografia

edytuj