Artur Górski (1970–2016)
Artur Cezary Górski (ur. 30 stycznia 1970 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 2016[1] tamże[2]) – polski polityk, nauczyciel akademicki, publicysta, dziennikarz, politolog, poseł na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji.
.jpg) Artur Górski (2013) | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1970 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 kwietnia 2016 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, publicysta |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji (2005–2016) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujWykształcenie i praca zawodowa
edytujAbsolwent XXXIV Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie (1989)[3]. W 1994 ukończył studia na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na kierunku politologia i nauki społeczne. W 1998 uzyskał na tej uczelni stopień doktora nauk humanistycznych[4]. Podczas studiów doktoranckich wstąpił do korporacji akademickiej Respublica.
Od 1995 do 1997 był dziennikarzem redakcji politycznej i zespołu politycznego redakcji krajowej Polskiej Agencji Prasowej. W 1998 zajmował stanowisko redaktora naczelnego „Naszego Dziennika”. Od 1999 pracował w administracji rządowej. W tym samym roku pełnił funkcję szefa gabinetu politycznego ministra-członka Rady Ministrów, Ryszarda Czarneckiego. Od 1999 do 2001 był doradcą Prezesa Rady Ministrów, następnie dyrektorem sekretariatu Gabinetu Politycznego Premiera.
W okresie 1999–2000 pełnił funkcje doradcy zarządu Polskiej Agencji Prasowej. W 2002 wybrano go do rady dzielnicy Mokotów. W 2003 został zatrudniony w Wojewódzkim Urzędzie Pracy w Warszawie, początkowo jako kierownik Wydziału Organizacji i Nadzoru, następnie jako kierownik Wydziału Kontroli Wewnętrznej.
Od lutego 2001 prowadził działalność naukowo-dydaktyczną jako wykładowca na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W lutym 2002 został adiunktem w Szkole Wyższej im. Bogdana Jańskiego. Od 2002 do 2003 był również adiunktem w Warszawskiej Szkole Zarządzania – Szkole Wyższej. Był autorem publikacji z dziedziny historii, historii idei i nauk politycznych. Pisał dla m.in. „Myśli Polskiej”, „Najwyższego Czasu”, „Nowego Państwa” i „Naszej Polski”.
Działalność polityczna
edytuj_02.jpg)
Należał do Akcji Katolickiej. Był redaktorem naczelnym kwartalnika „Pro Fide, Rege et Lege” oraz od 1988 do 2004 prezesem Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego. W latach 2001–2002 zasiadał w radzie politycznej Przymierza Prawicy. Od 2002 należał do Prawa i Sprawiedliwości (także jako członek rady politycznej).
W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany do Sejmu z listy PiS w okręgu warszawskim, otrzymując 2850 głosów[5]. W Sejmie V kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu Parlamentarnego na rzecz Przywrócenia Autorytetu Władzy, w którym znaleźli się przedstawiciele ugrupowań PiS i LPR. Był jednym z inicjatorów projektu uchwały sejmowej mającej na celu intronizację w Polsce Chrystusa Króla.
Od 2006 do 2007 zajmował stanowisko prezesa Warszawskiego Towarzystwa Hokejowego „Sokół”, drugoligowego klubu hokeja na trawie. Od lipca 2007 do marca 2009 zasiadał w Radzie Służby Publicznej, w kwietniu 2009 został powołany na członka Rady Służby Cywilnej. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 3070 głosów[6]. W wyborach parlamentarnych w 2011 uzyskał po raz kolejny reelekcję liczbą 4762 głosów[7]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 startował z listy PiS w okręgu warszawskim, nie uzyskując mandatu europosła (z wynikiem 5689 głosów)[8].
Był członkiem zarządu Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Warszawie[9]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 6262 głosy[10].
Odznaczenia
edytujPrezydent Andrzej Duda pośmiertnie odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[11].
Życie prywatne
edytujSyn Zdzisława i Elżbiety[2]. Był żonaty z Agatą Gałuszką-Górską, miał syna Kacpra[12]. Zmarł 1 kwietnia 2016 z powodu białaczki[13]. 9 kwietnia 2016 został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera G-tuje-24)[14].
Publikacje
edytuj- O autorytet władzy, Warszawa 1990.
- Myśli reakcyjne, Warszawa 1994.
- Władza polityczna w myśli Stanisława Cata-Mackiewicza, Kraków 1999.
- Na prawicowym posterunku, Warszawa 2008.
Przypisy
edytuj- ↑ Poseł Artur Górski nie żyje. Zmarł po długiej chorobie. gazeta.pl, 1 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-01].
- ↑ a b Artur Górski. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-03-10].
- ↑ Mój życiorys. artur-gorski.waw.pl. [dostęp 2023-11-25].
- ↑ Artur Górski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2023-01-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2023-01-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Zarząd. ako.webd.pl. [dostęp 2019-02-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Pożegnanie i pośmiertne odznaczenie Artura Górskiego. prezydent.pl, 9 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-09].
- ↑ Poseł Artur Górski nie żyje. idziemy.pl, 1 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-01].
- ↑ Zmarł Artur Górski. Poseł PiS miał 46 lat. tvn24.pl, 1 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-01].
- ↑ Uroczystości pogrzebowe posła Prawa i Sprawiedliwości Artura Górskiego. polskieradio.pl, 9 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-09].
Bibliografia
edytuj- Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2015-06-01].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 130.