Artur Bugaj

polski piłkarz

Artur Bugaj (ur. 22 października 1970 w Szczecinku) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika.

Artur Bugaj
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 października 1970
Szczecinek

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987–1988 Darzbór Szczecinek
1988–1989 Wisła Kraków 0 (0)
1989–1990 Cracovia
1990–1991 Wisła Kraków 0 (0)
1991 Darzbór Szczecinek
1991–1992 Gwardia Koszalin
1992–1994 Pogoń Szczecin 34 (2)
1994–1996 Amica Wronki
1997 Dyskobolia Grodzisk Wlkp.
1997–1998 Aluminium Konin
1998 ŁKS Łódź 4 (1)
1998–1999 Aluminium Konin
1999–2000 Pogoń Szczecin 22 (1)
2000–2001 GKS Bełchatów 17 (2)
2001–2002 Lech Poznań
2003 Ceramika Opoczno 12 (2)
2003–2005 Pogoń Szczecin 53 (13)
2006 Śląsk Wrocław 13 (1)
2006 Pogoń Szczecin 1 (0)
2011 Victoria 95 Przecław
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera

edytuj

Artur Bugaj jest wychowankiem Darzboru Szczecinek. W 1988 został kupiony przez I-ligową Wisłę Kraków. W Wiśle ligowego debiutu nie zaliczył i został wypożyczony na jeden sezon do Cracovii (1989–1990), gdzie grał w II lidze. Później wrócił do Wisły i w dalszym ciągu nie mógł przebić się do pierwszego składu, co spowodowało powrót na Pomorze Zachodnie.

Sezon 1991–1992 spędził w dwóch klubach: Darzborze Szczecinek i Gwardii Koszalin. Później trafił do I ligowej Pogoni Szczecin w której spędził dwa sezony (1992–1994). Ligowy debiut zaliczył 29 sierpnia 1992 w meczu z GKS Katowice (1:1), zaś pierwszą bramkę w ekstraklasie strzelił poznańskiemu Lechowi 10 kwietnia 1993 (2:0). W tym okresie zagrał dla Pogoni 34 razy w lidze i strzelił 2 bramki.

Od jesieni 1994 był zawodnikiem II-ligowej wówczas Amiki Wronki, która po raz pierwszy awansowała do ekstraklasy. W Amice Bugaj spędził w I lidze 1,5 sezonu (1995–1996), zagrał 40 razy i zdobył 10 bramek. Wiosną 1997 był już graczem grającej w II lidze Dyskobolii, zaś jesienią Aluminium Konin.

W drugoligowym Aluminium grał do 1999 z krótką przerwą na występy w I-ligowym ŁKS-ie Łódź (4 mecze, 1 bramka). W sezonie 1999/2000 został ponownie zawodnikiem Pogoni Szczecin. Kolejne dwa sezony spędził w drugiej lidze, reprezentując barwy GKS Bełchatów (2000/2001) i Lecha Poznań (2001/2002). Z Lechem awansował do I ligi i spędził tam jedną rundę (10 meczów i 1 bramka).

W 2002 kupiła go Ceramika Opoczno, grająca na zapleczu ekstraklasy, Bugaj zdecydował się jednak na grę w Pogoni Szczecin, będąc kluczowym zawodnikiem i najlepszym strzelcem klubu w II lidze w sezonie 2003/2004. Po awansie do I ligi przegrywał rywalizację z Olgierdem Moskalewiczem i Claudio Milarem, w lidze rozegrał tylko 18 meczów (2 bramki). W sezonie 2005/2006 był rezerwowym drużyny Bogusława Pietrzaka.

Do 11 sierpnia 2005 rozegrał w ekstraklasie 139 spotkań i zdobył 17 bramek. W styczniu 2006 został wypożyczony na jedną rundę do II ligowego Śląska Wrocław. Po powrocie do Szczecina znalazł się w kadrze na sezon 2006/2007, jednak z powodu powracających kontuzji rozegrał tylko jedno spotkanie ligowe. Nieformalnie pełnił również funkcję asystenta trenera Mariusza Kurasa. Po rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 zakończył karierę. Obecnie jest działaczem sportowym w futsalowym klubie Pogoń 04 Szczecin.

22 września 2009 roku został zatrzymany przez CBA w związku z korupcją w polskiej piłce[1].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj