Arseniusz II (arcybiskup ochrydzki)

Arseniusz (ur. w Ochrydzie, zm. po 1767 w klasztorze Zografu) – ostatni zwierzchnik autonomicznego Arcybiskupstwa Ochrydzkiego przed jego likwidacją.

Arseniusz

Arcybiskup ochrydzki
Data i miejsce urodzenia	nieznana Ochryda
Data i miejsce śmierci	po 1767 Athos
Arcybiskup ochrydzki
Okres sprawowania	1763–1767
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Śluby zakonne	do 1763
Diakonat	do 1763
Prezbiterat	do 1763
Chirotonia biskupia	do 1763

Życiorys

Przed objęciem urzędu arcybiskupa ochrydzkiego Arseniusz był metropolitą pelagonijskim. Po śmierci arcybiskupa Izajasza został wybrany na jego następcę wbrew życzeniu patriarchy konstantynopolitańskiego Joannicjusza III. W 1767 Arseniusz II został zmuszony do rezygnacji z urzędu z powodu fałszywych oskarżeń o kontakty z Rosją (według innych źródeł, z Wenecją). Następnie autonomia Arcybiskupa Ochrydzkiego została zlikwidowana, a wchodzące w jego skład administratury stały się zwykłymi eparchiami Patriarchatu Konstantynopolitańskiego. Między styczniem a czerwcem 1767 Arseniusz zachował kontrolę nad eparchią pelagonijską, jednak 24 czerwca 1767 musiał zrezygnować także z tego urzędu. Wyjechał wówczas do bułgarskiego klasztoru Zografu na Athosie, gdzie pozostawał do końca życia, otoczony szacunkiem innych bułgarskich mnichów. Zachowało się wiele podań na jego temat, zaś w II poł. XIX w. jego postać stała się jedną z symbolicznych sylwetek przywoływanych przez bułgarskich duchownych w czasie starań na rzecz powołania Egzarchatu Bułgarskiego.

Bibliografia

• АРСЕНИЙ II