Arkadiusz Radwan
Arkadiusz Benedykt Radwan (ur. 2 kwietnia 1976[1]) – polski prawnik, adwokat, publicysta, nauczyciel akademicki i działacz społeczny, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor na Uniwersytecie Witolda Wielkiego w Kownie[2], prezes Instytutu Allerhanda[3], współdyrektor Center for Company Law & Corporate Governance na Uniwersytecie Babeșa i Bolyaia[4] i profesor wizytujący na tym uniwersytecie. Specjalista w dziedzinie prawa spółek, ładu korporacyjnego, komparatystyki prawniczej, ekonomicznej analizy prawa, prawa europejskiego, prawa konstytucyjnego oraz szkolnictwa wyższego. Ekspert prawny m.in. Komisji Europejskiej, Parlamentu Europejskiego[5] i kilku polskich ministerstw. W latach 2019–2021 dyrektor Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Wiedniu[6].
Arkadiusz Radwan (2022) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data urodzenia |
2 kwietnia 1976 |
Zawód, zajęcie |
adwokat |
doktor habilitowany nauk prawnych | |
Specjalność: prawo gospodarcze prywatne | |
Alma Mater | |
Doktorat |
2003 – prawo |
Habilitacja |
2016 – prawo |
nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
m.in. Uniwersytet Jagielloński |
Strona internetowa |
Życiorys
edytujUkończył III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Tarnowie. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 2001 uzyskał tytuł zawodowy magistra prawa. Jest również absolwentem Uniwersytetu Friedricha Schillera w Jenie, gdzie pod opieką profesora Waltera Bayera uzyskał stopień Magister Legum (LLM). Ukończył także roczne Studium Zarządzania i Biznesu w Zakładzie Ekonomii Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Szkołę Prawa Niemieckiego prowadzoną wspólnie przez Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet w Heidelbergu i Uniwersytet w Moguncji. W 2003 r. na podstawie rozprawy pt. Prawo poboru w spółce akcyjnej w prawie polskim na tle porównawczym uzyskał stopień doktora nauk prawnych nadany przez Wydział Prawa i Administracji UJ. Promotorem był prof. Wojciech Pyzioł. Również na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał w 2016 r. stopień doktora habilitowanego nauk prawnych, na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Ius dissidentium. Granice konsensusu korporacyjnego i władzy większości w spółkach kapitałowych[7]. Ukończył także kursy menedżerskie w Hertie School of Governance w Berlinie oraz w Copenhagen Business School. Uczestniczył też w Akademii Prawa Europejskiego w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji[8][9].
W latach 2004–2005 pracował jako Hauser Research Scholar na Wydziale Prawa Uniwersytetu Nowojorskiego (NYU School of Law), gdzie jego opiekunem był profesor Joseph Weiler[9]. W latach 2006–2007 był zatrudniony jako post-doc w Kolegium Doktoranckim (Graduiertenkolleg) przy Instytucie Ekonomicznej Analizy Prawa Uniwersytetu w Hamburgu, którym kierował wówczas prof. Hans-Bernd Schäfer. Uprzednio był uczestnikiem kolegium doktoranckiego na Uniwersytecie w Bonn. Odbył także staż podoktorski w Financial Law Institute Uniwersytetu w Gandawie pod opieką profesora Christopha Van der Elsta. Odbywał kwerendy badawcze w Instytucie Maxa Plancka w Monachium, w Centrum Prawnym Współpracy Europejskiej i Międzynarodowej (RIZ) Uniwersytetu Kolońskiego oraz w Instytucie Prawa Wschodnioeuropejskiego (EastLaw) Uniwersytetu w Kilonii[10][11].
Został profesorem wizytującym, a następnie profesorem Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie[12]. Jest także profesorem wizytującym na Uniwersytecie Babeşa-Bolyaiego[13], gdzie został powołany na stanowisko współdyrektora Centrum Prawa Spółek i Ładu Korporacyjnego[14]. Wykłada także w ramach programów letnich i studiów LLM prowadzonych na Uniwersytecie LUISS Guido Carli w Rzymie. Prowadził wykłady gościnne na wielu innych uniwersytetach zagranicznych m.in. Uniwersytecie w Maceracie, Uniwersytecie Iwana Franki we Lwowie, Tarnopolskiej Akademii Gospodarki Narodowej w Tarnopolu, Southwest University of Political Science and Law w Chongqing, Uniwersytecie Torcuato Di Tella w Buenos Aires, Uniwersytecie Karola III w Madrycie oraz Fachhochschule w St. Pölten[11].
W Polsce był profesorem wizytującym w Katedrze Prawa Pracy i Polityki Społecznej na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, pracował także w Społecznej Akademii Nauk w Łodzi[15], Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Instytucie Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, na Wydziale Prawa Uniwersytetu Rzeszowskiego[10] oraz w Katedrze Prawa Gospodarczego Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie[16]. Od stycznia do lipca 2022 był zastępcą dyrektora Akademii Dyplomatycznej MSZ w Warszawie[17].
W 2020 został powołany do składu rady Instytutu Regionu Dunaju i Europy Środkowej w Wiedniu, w której zasiadał do 2023.
W 2015 wszedł do rady doradczej (Advisory Board) Center for European Company Law (CECL) – międzynarodowej sieci akademickiej zrzeszającej uniwersytety w Lejdzie, Utrechcie, Maastricht, Uppsali i Rzymie[18].
W latach 2010–2014 i ponownie od 2016 był ekspertem Parlamentu Europejskiego do spraw prawa spółek dla Komisji Prawnej PE (JURI)[4].
W 2014 został powołany przez Komisję Europejską do Informal Company Law Expert Group[5] – ciała doradczego KE działającego na przestrzeni lat 2014–2017, które m.in. przygotowało pakiet legislacyjny (pakiet dyrektyw) dotyczący mobilności korporacyjnej, a także digitalizacji w prawie spółek[19]. Wcześniej, w 2013 brał udział w pracach nad projektem dyrektywy o europejskiej spółce jednoosobowej (societas unius personae) prowadzonych dla Komisji Europejskiej przez grupę ekspertów powstałą z rozszerzenia dawnej tzw. Grupy Refleksji (Reflection Group)[20].
W latach 2006–2007 był zaangażowany w przygotowanie na zlecenie Komisji Europejskiej studium na temat proporcjonalności między własnością a kontrolą w spółkach publicznych (One Share, One Vote)[4]. W kolejnych latach pracował nad raportami dot. m.in. ochrony wspólników mniejszościowych w spółkach kapitałowych czy tzw. LetterBox Companies.
W latach 2013–2015 był członkiem Zespołu ds. systemowych rozwiązań w zakresie polubownych metod rozwiązywania sporów gospodarczych powołanego przez Ministra Gospodarki we współpracy z Ministrem Sprawiedliwości[21].
W 2015 został powołany do Zespołu ds. prawa gospodarczego utworzonego przez Ministra Gospodarki[22].
W latach 2016–2017 był członkiem zespołu do spraw przygotowania projektu tzw. prostej spółki akcyjnej[23][24].
W 2016 kierowany przez niego zespół naukowy znalazł się w grupie trzech laureatów ogłoszonego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego konkursu na przygotowanie założeń projektu nowej ustawy o szkolnictwie wyższym[25].
Angażuje się ekspercko w reformę prawa w Ukrainie i Mołdawii. W 2014 był szefem zespołu, który dla Delegacji Unii Europejskiej w Kijowie przygotował studium obejmujące ewaluację stanu obecnego i rekomendacje reformy ukraińskiego prawa spółek pod kątem jego dostosowania do acquis communautaire[26].
W latach 2007–2010 był redaktorem naczelnym Czasopisma Kwartalnego Całego Prawa Handlowego, Upadłościowego oraz Rynku Kapitałowego[27]. Od 2015 jest członkiem rady naukowej dwumiesięcznika European Company Law[28]. Od 2018 wchodzi w skład redakcji „Głosu Prawa. Przeglądu Prawniczego Allerhanda” – „The Voice of Law. Allerhand Law Review”[29]. Jest także członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma naukowego „Praca i Zabezpieczenie Społeczne”[30], członkiem rady naukowej „Baltic Journal of Law and Politics”[31] a także członkiem kolegium wydawniczego „Berliner-Wiener Arbeitspapiere zu Geistes- und Sozialwissenschaften”.
Należy do Towarzystwa Alumnów Instytutu Maxa Plancka w Monachium (Max-Planck-Institut für Sozialrecht und Sozialpolitik).
Działalność publiczna
edytujJest pomysłodawcą i współfundatorem Instytutu Allerhanda – Instytutu Zaawansowanych Studiów Prawnych im. Profesora Maurycego Allerhanda. Dla jego powołania zgromadził poparcie szerokiego środowiska prawników i ekonomistów polskich. W gronie fundatorów Instytutu znaleźli się także Leszek Allerhand, Michał Bobrzyński, Grzegorz Domański, Adam Redzik, Wojciech Rogowski i Stanisław Sołtysiński. List otwarty w sprawie erygowania Instytutu Allerhanda został ogłoszony drukiem kilku czasopismach prawniczych, m.in. w Przeglądzie Prawa Handlowego[32], Monitorze Prawniczym[33], Przeglądzie Ustawodawstwa Gospodarczego[34], Palestrze[35], Rejencie[36], oraz Czasopiśmie Kwartalnym Całego Prawa Handlowego, Upadłościowego i Rynku Kapitałowego[37].
Opowiadał się przeciwko likwidacji filara kapitałowego (otwarte fundusze emerytalne) w systemie ubezpieczeń społecznych podczas dyskusji nad reformą emerytalną przeprowadzoną w latach 2013–2014[38][39][40][41].
W czasie starań władz miasta Krakowa o organizację Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Krakowie w 2022 reprezentował aktywistów miejskich w sporze prawnym z Prezydentem Miasta Krakowa. Był pełnomocnikiem pro publico bono Tomasza Leśniaka z organizacji Kraków przeciwko Igrzyskom, który domagał się zaprzestania wprowadzającej w błąd kampanii referendalnej prowadzonej przez władze miasta wiosną 2014[42][43][44]. Sąd Okręgowy w Krakowie, a następnie Sąd Apelacyjny w Krakowie, odmówiły wnioskodawcy legitymacji do wystąpienia w trybie referendalnym[45]. Posiedzenia sądowe były jednak szeroko relacjonowane przez lokalne i ogólnopolskie media i przyczyniły się do udostępnienia opinii publicznej wielu informacji dotyczących kosztów igrzysk oraz sposobu funkcjonowania komitetu organizacyjnego Zimowych Igrzysk Olimpijskich[42]. Ostatecznie, w referendum w 2014 mieszkańcy Krakowa wypowiedzieli się przeciwko organizacji przez Kraków Igrzysk Olimpijskich.
W 2016 wspólnie z Jackiem Sokołowskim opracował formułę kompromisową mającą umożliwić zakończenie sporu wokół Trybunału Konstytucyjnego i zapobiec eskalacji kryzysu konstytucyjnego[46][47]. Koncepcja została zaprezentowana publicznie przez Instytut Allerhanda i zyskała aprobatę kilkunastu organizacji pozarządowych[48] oraz niektórych komentatorów politycznych, m.in. Jana Rokity[49]. Wraz z przedstawicielami organizacji spotkał się z prezydentem Andrzejem Dudą, któremu przedstawił koncepcję[50]. Inicjatywa nie miała jednak ostatecznie wpływu na dalszy przebieg zmian w Trybunale Konstytucyjnym.
W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce bez powodzenia ubiegał się o stanowisko sędziego Izby Cywilnej Sądu Najwyższego[51][52].
Jest alumnem programu wymiany prowadzonego przez Forum Dialogu Między Narodami oraz programu studyjnego Project Interchange sponsorowanego przez American Jewish Committee (AJC). Naukowo zajmuje się prawną ochroną prawdy historycznej, w tym prawnymi instrumentami ochrony przed dyfamacją i rewizjonizmem Holokaustu. W dyskusji dotyczącej niemieckiego serialu Nasze Matki, nasi ojcowie, który wzbudził w Polsce kontrowersje ze względu na sposób przedstawienia żołnierzy Armii Krajowej, zaprezentował pogląd o możliwości pociągnięcia twórców serialu do odpowiedzialności cywilnej przed polskim sądem na podstawie przepisów o ochronie dóbr osobistych[53].
Został członkiem założycielem, wiceprezesem, a następnie członkiem rady i współprzewodniczącym rady Inkubatora Umowy Społecznej – stowarzyszenia, którego celem jest zaprojektowanie prorozwojowego rozwiązania ustrojowego dla Polski. Jest współautorem wydanej z inicjatywy Inkubatora książki pt. "Umówmy się na Polskę"[54]. Publikacja ukazała się w 2023 r. nakładem wydawnictwa ZNAK i była przez kilka miesięcy bestsellerem. Książka spotkała się dużym zainteresowaniem ze strony think-tanków, środowisk samorządowych i akademickich[55][56][57][58].
Dwukrotnie uznany przez Dziennik Gazeta Prawna za jednego z 50 najbardziej wpływowych prawników w Polsce (2013[59]), (2015[60]).
Publikacje
edytuj- Ius dissidentium. Granice konsensusu korporacyjnego i władzy większości w spółkach kapitałowych, Warszawa 2016, (Wydawnictwo C.H. Beck, seria: Instytucje Prawa Prywatnego).
- Prawo poboru w spółce akcyjnej, Warszawa 2004 (Wydawnictwo C.H. Beck, seria: Prawo Gospodarcze i Handlowe).
- Prawda historyczna a odpowiedzialność prawna za jej negowanie lub zniekształcenie, Warszawa 2018, (Wydawnictwo C.H. Beck), (współredaktor: M. Berent).
- Plus ratio quam vis consuetudinis. Reforma nauki i akademii w Ustawie 2.0, Wyd. 2., Kraków 2017, (Oficyna Allerhanda), ISBN 978-83-63515-24-9, (ebook): ISBN 978-83-63515-25-6, (redaktor).
Przypisy
edytuj- ↑ Radwan, Arkadiusz Benedykt,kraków,wiek 43 lat,ur. 1976,Raport o osobie,Krajowy Rejestr Sądowy,KRS on-line,Info Veriti [online], infoveriti.pl [dostęp 2019-11-29] .
- ↑ Dėstytojai [online], VDU Teisės fakultetas [dostęp 2019-04-04] (ang.).
- ↑ Instytut Allerhanda - Zarząd [online], allerhand.pl [dostęp 2019-04-04] .
- ↑ a b c Forum Praw i Wolności [online] [dostęp 2019-11-29] (pol.).
- ↑ a b Rejestr grup ekspertów Komisji i podobnych zespołów [online], ec.europa.eu [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Zespół Polskiej Akademii Nauk - Stacji Naukowej [online], viennapan.org [dostęp 2019-11-29] (pol.).
- ↑ Arkadiusz Radwan - Wydział Prawa i Administracji - Uniwersytet Jagielloński [online], wpia.uj.edu.pl [dostęp 2019-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-29] .
- ↑ dr hab. prof. VMU Arkadiusz Radwan, LL.M. [online], kkg.pl [dostęp 2019-04-04] .
- ↑ a b Past Hauser Research Scholars | NYU School of Law [online], law.nyu.edu [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ a b SEG | dr Arkadiusz Radwan [online], seg.org.pl [dostęp 2019-12-04] (pol.).
- ↑ a b Biogram | Arkadiusz Radwan [online] [dostęp 2019-11-29] (pol.).
- ↑ Dėstytojai [online], VDU Teisės fakultetas [dostęp 2019-03-29] (ang.).
- ↑ Profesori invitati [online], law.ubbcluj.ro [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Societatea de Stiinte Juridice , JURIDICE.ro » Facultatea de Drept din cadrul Universității Babeș Bolyai. Continuarea colaborării cu universități și instituții de cercetare de prestigiu european [online] [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ dr hab. Arkadiusz Radwan [online], FINREG 2019, 11 sierpnia 2016 [dostęp 2019-12-04] (pol.).
- ↑ Dr hab. Arkadiusz Radwan, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-05-06] .
- ↑ Spotkanie z delegacją wietnamskiej Akademii Dyplomatycznej - Akademia Dyplomatyczna MSZ - Portal Gov.pl [online], Akademia Dyplomatyczna MSZ [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ Centre for European Company Law , Advisory Board [online], cecl.eu [dostęp 2019-03-29] (ang.).
- ↑ Katarzyna Żaczkiewicz-Zborska , Dr Radwan powołany przez KE do prac nad prawem spółek [online], Prawo.pl, 28 maja 2014 [dostęp 2019-05-29] (pol.).
- ↑ Instytut Allerhanda – European Company Law [online], allerhand.pl [dostęp 2019-11-29] .
- ↑ ZARZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 23 września 2013 r. w sprawie powołania Zespołu do spraw systemowych rozwiązań w zakresie polubownych metod rozwiązywania sporów gospodarczych, ułatwiających wykonywanie działalności gospodarczej - Tekst pierwotny - Baza aktów prawnych - INFOR.pl - portal księgowych [online], infor.pl [dostęp 2019-03-29] (ang.).
- ↑ ZARZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 maja 2015 r. w sprawie powołania Zespołu do spraw Prawa Gospodarczego - Tekst pierwotny - Baza aktów prawnych - INFOR.pl - portal księgowych [online], infor.pl [dostęp 2019-05-29] (ang.).
- ↑ Zespół ds. rekomendacji przepisów regulujących prostą spółkę akcyjną [online], miir.bip.gov.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Viktoria Zdiruk , Alla Nadzon , Arkadiusz Radwan , Assessment of Approximation of the Present Company, Corporate Governance, Accounting and Auditing Legislation and Existing Practices in Ukraine to EU Standards and Practices, Rochester, NY, 1 grudnia 2014 [dostęp 2019-03-29] (ang.).
- ↑ Eksperci przedstawili propozycje założeń do ustawy o szkolnictwie wyższym [online], Nauka w Polsce, 1 marca 2017 [dostęp 2019-05-29] (pol.).
- ↑ Instytut Allerhanda - Workshop in Kiev [online], allerhand.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Czytelnia - Czasopismo Kwartalne Całego Prawa Handlowego, Upadłościowego oraz Rynku Kapitałowego [online], czytelniaonline.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ European Company Law - Kluwer Law Online [online], kluwerlawonline.com [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Redakcja – Głos Prawa [online] [dostęp 2019-11-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-28] (pol.).
- ↑ Zespół redakcyjny - O czasopiśmie - Praca i Zabezpieczenie Społeczne - Czasopisma - Pwe [online], pwe.com.pl [dostęp 2023-11-06] .
- ↑ Baltic Journal of Law & Politics [online], sciendo.com [dostęp 2023-11-06] (ang.).
- ↑ List Otwarty i Wykaz Sygnatariuszy Listu Otwartego w sprawie powołania Instytutu Allerhanda, „Przegląd Prawa Handlowego”, 10, 2009 .
- ↑ List otwarty w sprawie erygowania Instytutu Allerhanda, „Monitor Prawniczy”, 20, 2009 .
- ↑ List otwarty w sprawie erygowania Instytutu Allerhanda, „Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego”, 11/2009, 2009 .
- ↑ List otwarty w sprawie erygowania Instytutu Allerhanda, „Palestra”, 9-10/2009, 2009 .
- ↑ List otwarty w sprawie erygowania Instytutu Allerhanda, „Rejent”, 10 (222), październik 2009 .
- ↑ List otwarty w sprawie erygowania Instytutu Allerhanda, „Czasopismo Kwartalne Całego Prawa Handlowego, Upadłościowego oraz Rynku Kapitałowego”, 2, 2009 .
- ↑ Przeniesienie środków OFE do ZUS czy nacjonalizacja [online], rp.pl [dostęp 2019-03-29] (pol.).
- ↑ OFE a orzeczenia SN: Czy zmiana systemu funduszu narusza konstytucję? [online], rp.pl [dostęp 2019-03-29] (pol.).
- ↑ Kto jest szeryfem, a kto gangsterem w sporze o OFE? [online], forsal.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Wątpliwości prawne odnośnie do demontażu OFE są uzasadnione - Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ a b Spór o igrzyska: Kraków protestuje przeciw upublicznianiu rozpraw [online], prawo.gazetaprawna.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Pozew za hasło promujące igrzyska. Czy mogą być metodą na smog? [online], tvp.info [dostęp 2019-03-29] (pol.).
- ↑ Gmina namawia do igrzysk w Krakowie hasłem 'Bo igrzyska to metoda na smog'. A wg sądu... to tylko kwestia oceny, nie faktów [online], gazetapl [dostęp 2019-03-29] (pol.).
- ↑ Dominika Wantuch , „Kraków przeciw Igrzyskom” przegrał z gminą [online], krakow.wyborcza.pl, 20 maja 2014 [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Kompromis jest możliwy [online], klubjagiellonski.pl [dostęp 2019-03-29] (pol.).
- ↑ Kryzys konstytucyjny – formuła kompromisowa [online], rp.pl [dostęp 2019-03-29] (pol.).
- ↑ Instytut Allerhanda - Komunikat prasowy dot. wspólnego wystąpienia think tanków i organizacji pozarządowych w sprawie zażegnania kryzysu konstytucyjnego związanego ze sporem o Trybunał Konstytucyjny [online], allerhand.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Jan Rokita , Godzina próby [online], wyborcza.pl, 9 marca 2016 [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Wydarzenia / Spotkanie prezydenta z przedstawicielami fundacji i organizacji pozarządowych [online], prezydent.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Lista kandydatów do Sądu Najwyższego, których zgłoszenia wpłynęły do Krajowej Rady Sądownictwa do 1 sierpnia 2018 r.. krs.pl. [dostęp 2018-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-02)]. (pol.).
- ↑ Prof. Arkadiusz Radwan: Czy dwie Polski mogą mieć jeden Sąd Najwyższy? - Rozmowy - Radio Kraków [online], radiokrakow.pl [dostęp 2019-03-29] (pol.).
- ↑ Za niemiecki serial można pozwać przed polski sąd [online], prawo.gazetaprawna.pl [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Umówmy się na Polskę [online] [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ WARZECHA: Umówmy się na Polskę [online], Magazyn Kontra, 17 maja 2023 [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ Umówmy się na inny konflikt. O książce „Umówmy się na Polskę” - Więź [online], wiez.pl, 17 lipca 2023 [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2023-11-06] .
- ↑ "Umówmy się na Polskę" [online], TOK FM [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ 50 najbardziej wpływowych prawników. II edycja rankingu [online], prawo.gazetaprawna.pl, 2013 [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Ranking 50 najbardziej wpływowych prawników według DGP [online], prawo.gazetaprawna.pl, 2015 [dostęp 2019-03-29] .