Apoftegmata
Apoftegmata – zbiór 23 anegdot i facecji Jana Kochanowskiego, opublikowanych po śmierci poety w zbiorze Fragmenta albo pozostałe pisma nakładem krakowskiej Drukarni Łazarzowej w 1590[1].
Zbiór obejmuje nieułożone według klucza teksty prozatorskie. Służyły one najprawdopodobniej zabawianiu przyjaciół lub gości odwiedzających Kochanowskiego w Czarnolesie. Charakteryzują się zwięzłością i wyraźną puentą. Poeta spisywał zasłyszane opowieści, traktując je być może jako materiał do powstawania kolejnych fraszek[2]. Większość z nich została spisana w okresie dworskim. Najpóźniejsza aluzja historyczna zawarta w zbiorze dotyczy Unii Lubelskiej w 1569[3]. Kolekcjonowanie anegdot i dowcipów było wówczas bardzo cenione, należało też do dworskiego obyczaju, o czym informuje Łukasz Górnicki w Dworzaninie polskim (Księga wtóra)[4]. Bohaterami zebranych przez Kochanowskiego opowiastek są m.in. król Zygmunt I Stary, arcybiskup Piotr Gamrat, biskup Stanisław Karnkowski, biskup Samuel Maciejowski[5].
Cechą charakterystyczną Apoftegmaty są liczne anakoluty, które w twórczości Kochanowskiego pojawiły się jeszcze tylko w Odprawie posłów greckich[6].
Zawartość zbioru
edytuj
|
|
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Piśmiennictwo staropolskie: hasła osobowe A-M 1964 ↓, s. 340, 342.
- ↑ Pelc 2001 ↓, s. 555.
- ↑ Pelc 2001 ↓, s. 556.
- ↑ Pelc 2001 ↓, s. 348.
- ↑ Kotarska i Kotarski 2002 ↓, s. 24.
- ↑ Pelc 2001 ↓, s. 614.
Bibliografia
edytuj- Jadwiga Kotarska, Edmund Kotarski: Średniowiecze, renesans, barok. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia, 2002. ISBN 83-7134-121-0.
- Janusz Pelc: Kochanowski. Szczyt renesansu w literaturze polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13133-0.
- Piśmiennictwo staropolskie: hasła osobowe A-M. oprac. zespół pod kierunkiem Romana Pollaka. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1964.