Antonio Maura

Antonio Maura
	; Antonio Maura
Data i miejsce urodzenia	2 maja 1853 ; Palma
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1925 ; Torrelodones
	Premier Hiszpanii
Okres	od 14 sierpnia 1921; do 8 marca 1922
Przynależność polityczna	Partia Mauristów
Poprzednik	Manuel Allendesalazar
Następca	José Sánchez-Guerra
	Premier Hiszpanii
Okres	od 15 kwietnia 1919; do 20 lipca 1919
Przynależność polityczna	Partia Liberalno-Konserwatywna
Poprzednik	Álvaro de Figueroa
Następca	Joaquín Sánchez
	Premier Hiszpanii
Okres	od 22 marca 1918; do 9 listopada 1918
Przynależność polityczna	Partia Liberalno-Konserwatywna
Poprzednik	Manuel García-Prieto
Następca	Manuel García-Prieto
	Premier Hiszpanii
Okres	od 25 stycznia 1907; do 21 października 1909
Przynależność polityczna	Partia Liberalno-Konserwatywna
Poprzednik	Antonio Aguilar y Correa
Następca	Segismundo Moret
	Premier Hiszpanii
Okres	od 5 grudnia 1903; do 16 grudnia 1904
Przynależność polityczna	Partia Liberalno-Konserwatywna
Poprzednik	Raimundo Fernández-Villaverde
Następca	Marcelo Azcárraga
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Maura y Montaner (ur. 2 maja 1853 w Palma de Mallorca, zm. 13 grudnia 1925 w Torrelodones w prowincji Madryt) – hiszpański polityk, pięciokrotny premier Hiszpanii (1903–1904, 1907–1909, 1918, 1919 i 1921-1922).

Życiorys

W 1881 został członkiem Kortezów z ramienia Partii Liberalnej, 1892-1894 sprawował funkcję ministra posiadłości zamorskich, był wówczas autorem projektu (odrzuconego przez ówczesny rząd) nadania autonomii Kubie), a 1894-1895 zajmował stanowisko ministra sprawiedliwości. Krytykował system klientelizmu politycznego (tzw. kacykizm), 1902 przeszedł do Partii Konserwatywnej, której w latach 1903-1912 był przywódcą. W latach 1902–1903 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych, a 1903-1904 i 1907-1909 premiera. Jako premier wprowadzał umiarkowane reformy polityczne i prawa pracy (tzw. odgórna rewolucja), starał się zwalczać terroryzm anarchistów i zwiększyć obecność wojsk hiszpańskich w Maroku, co przyczyniło się do wzrostu napięcia społecznego i doprowadziło do wybuchu zamieszek (Tragiczny Tydzień w Barcelonie) i dymisji Maury. Po 1913 Maura przewodził części konserwatystów, a w 1918, 1919 i 1921-1922 był premierem rządu jedności narodowej. Sprzeciwiał się dyktaturze Miguela Primo de Rivery, trafnie przewidując, że doprowadzi ona do upadku monarchii.

Bibliografia

Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2003, t. 17, s. 145.