Wikipedia

Antoni Unrug

Antoni Ignacy Unrug (ur. 22 lutego 1860 w Mełpinie, zm. 16 sierpnia 1939 w Piotrowie[1]) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Antoni Unrug
Ilustracja
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1860
Mełpin

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1939
Piotrowo

Przebieg służby
Lata służby

1877–1921

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Armia Wielkopolska
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
brak informacji

Życiorys

edytuj

Antoni Ignacy Unrug urodził się 22 lutego 1860 roku w Mełpinie, w ówczesnej Prowincji Poznańskiej, był synem Wiktora Edwarda Unruga (1831-1915) z rodu Unrugów, żołnierza polskiej Dywizji Kozaków Sułtańskich gen. Władysława Zamoyskiego w czasie wojny krymskiej i Emilii z Bojanowskich (1839-1904)[2]. Po ukończeniu czterech klas gimnazjum w Śremie wstąpił do Korpusu Kadetów w Dreźnie. W latach 1877–1881 był słuchaczem Szkoły Wojskowej w Erfurcie. Po ukończeniu szkoły rozpoczął służbę w Armii Cesarstwa Niemieckiego. W 1897 roku został przeniesiony do rezerwy. 13 września 1914 roku został zmobilizowany. Służbę w armii niemieckiej pełnił do września 1918 roku.

11 marca 1919 roku na wniosek głównodowodzącego Komisariat Naczelnej Rady Ludowej dekretem nr 6 przyjął go do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora i mianował podpułkownikiem, a dekretem nr 7 z tego samego dnia - pułkownikiem w korpusie kawalerii. W Armii Wielkopolskiej pełnił funkcję inspektora Okręgowej Komendy Uzupełnień.

6 października 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego. 1 lutego 1920 roku został zastępcą komisarza rządu w polsko-niemieckiej komisji delimitacyjnej. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu pułkownika[3]. Po przejściu na emeryturę mieszkał w dworku, w Piotrowie. Był długoletnim prezesem i członkiem honorowym poznańskiego Towarzystwa Łowieckiego.

2 czerwca 1921 roku Naczelny Wódz Józef Piłsudski mianował go tytularnym generałem podporucznikiem[4]. 26 października 1923 roku został zatwierdzony w stopniu tytularnego generała brygady[5].

Zmarł na udar serca 16 sierpnia 1939 roku w Piotrowie. Na życzenie Zmarłego ciche spuszczenie Zwłok do grobu rodzinnego w Piotrowie nastąpiło w dniu 18 sierpnia 1939 roku[6].

Około 1880 roku zawarł związek małżeński z Amelią von Hachez, z którą miał dwóch synów: Wiktora Zygmunta (1886-1973) i Franciszka Józefa (1887-1945).

Awanse

edytuj

Zobacz też

edytuj

Unrugowie

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ... s. 343 podał błędną nazwę Piotrkowo.
  2. ↑ Artur Paczesny: Unrugowie herbu Lew. Karty Pamięci. [dostęp 2018-12-18]. (pol.).
  3. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 16 z 23.04.1921 r.
  4. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 23 z 11.06.1921 r.
  5. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 70 z 7.11.1923 r.
  6. ↑ Dziennik Poznański Nr 190 z 20.08.1939 r.

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Antoni_Unrug&oldid=74781253”