Antoni Borejsza (ros. Борейша Антонъ Бовифатьевит; 1802-1875) – polski inżynier komunikacji działający na terenie Imperium Rosyjskiego.

Syn ziemianina Bonifratrego, herbu Wandycz, właściciela majątków Gojcieniszki, Podwaryszki, Wielka Wieś na Wileńszczyźnie i Grodzieńszczyźnie i Joanny z Pusłowskich. Jego brat Paweł był marszałkiem szlachty guberni grodzieńskiej. Ukończył szkołę budowlaną w Boen (1823)[1]. W 1824 wstąpił do Korpusu Inżynierów Komunikacji w stopniu chorążego, a po ukończeniu w 1827 Instytutu Inżynierów Komunikacji[2] w stopniu porucznika pracował na Kanale Ładoga (1828-1836)[1]. Następnie przeniesiony do kierownictwa budowy mostu na drodze pomiędzy Sankt Petersburgiem a Dynenburgiem. Specjalizując się od tej pory w budowie mostu wybudował ich kilkadziesiąt na terenie imperium rosyjskiego, m.in. most w Kownie (1841), Browarze (1843), Jekaterynosławiu (1844) i Kijowie (1845)[1]. W latach 1847–1849 był naczelnikiem budowy drogi czernichowskiej. W 1850 ze względu na stan zdrowia przeszedł na emeryturę[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Житков С.М. Биографии инженеров путей сообщения. Вып. I. Санкт-Петербург 1899, C. 11-12
  2. Списокъ окончившихъ курсъ въ Институтѣ Инженеровъ Путей Сообщенія Императора Александра I за сто лѣтъ 1810-1910, Санкт-Петербург 1910, c. 13

Bibliografia

edytuj

Житков С.М. Биографии инженеров путей сообщения. Вып. I. Санкт-Петербург 1899, C. 11-12