Antioch VII Sidetes
Antioch VII Sidetes (ur. ok. 159 p.n.e.[1], zm. 129 p.n.e.[1]) – władca królestwa Seleukidów, trzeci syn Demetriusza I Sotera[1], młodszy brat Demetriusza II Nikatora.
.jpg)
| |
| władca państwa Seleucydów | |
| Okres |
od 138 p.n.e. |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Rodzeństwo | |
| Dzieci | |
Wychował się w miejscowości Side w Pamfilii, skąd wziął się jego przydomek[1].
Na wieść o partyjskiej niewoli swojego brata Demetriusza II Nikatora, wysunął własne żądanie tronu, opuścił w 138 p.n.e. Azję Mniejszą i na czele wojska pokonał uzurpatora Diodotusa Tryphona[1]. W 134 p.n.e.[potrzebny przypis] czasowo zlikwidował niezależność państwa żydowskiego[1], a umocnienia Jerozolimy zburzył[potrzebny przypis].
W 130 p.n.e. poprowadził długo przygotowywaną wyprawę na wschód przeciwko Partom[1]. Kampania w początkowej swej fazie okazała się sukcesem i przyniosła zajęcie Babilonii oraz Medii[1]. W czasie rozmów pokojowych zażądał od króla Partów Fraatesa II ustępstw terytorialnych (wszystkich zdobyczy Partów z poprzednich lat poza Hyrkanią i Partią właściwą) i wydania swojego brata- Demetriusza II Nikatora[1].
Sądząc, iż losy wojny są przesądzone, rozpuścił wojska na leża zimowe, aby uniknąć problemów z aprowizacją[1]. W tym samym czasie wybuchło powstanie ludności w Medii, gdzie stacjonowała armia Antiocha VII. Powstańcy wspierani przez Fraatesa II zaatakowali rozproszone oddziały Seleukidy. Antioch VII Sidetes poniósł śmierć albo od broni w bitwie, albo popełniając samobójstwo[1]. W 128 p.n.e.[potrzebny przypis] Fraates II odesłał jego ciało do Antiochii[1]. Miał kilkoro dzieci (ich liczba jest trudna do ustalenia[1]), spośród których najmłodszy syn był w historii znany jako Antioch IX[1].