Anthony James Leggett
Sir Anthony James Leggett (ur. 26 marca 1938 w Londynie) – brytyjski fizyk niskich temperatur, noblista. Jego badania dotyczyły sposobów na eksperymentalne udowodnienie kwantowych własności systemów fizycznych, czyli teorii kondensatu Bosego-Einsteina oraz wysokotemperaturowego nadprzewodnictwa.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Specjalność: fizyka | |
Nagrody | |
Życie i twórczość
edytujJako wykładowca Anthony J. Leggett rozpoczął pracę na University of Sussex w 1967; w roku 1978 otrzymał funkcję profesora. W tym czasie miał znaczący udział w wyjaśnieniu złożonej nadciekłości 3He, niedługo po tym, jak to zjawisko odkryli Robert Richardson, Douglas D. Osheroff oraz David M. Lee. W następnych latach podjął pracę na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign[1].
Leggett twórczo połączył teorię Landaua na temat płynów Fermiego, teorię magnetycznego rezonansu jądrowego oraz teorię nadprzewodnictwa metali, żeby przewidzieć główne właściwości nowych faz w kondensacie. Otrzymał nagrodę British Institute of Physics oraz Maxwell Medal and Prize za wkład w teorię zachowania kondensatów w niskich temperaturach. W 1980 roku został wybrany na członka angielskiego Royal Society. Do American Philosophical Society przyjęto go w 1991 roku. Do American Academy of Arts and Sciences został zaproszony w 1996 roku[2]. Razem z Witalijem Lazarewiczem Ginzburgiem oraz Aleksiejem Aleksiejewiczem Abrikosowem otrzymał w roku 2003 Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Anthony J. Leggett - Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 2003 > Alexei A. Abrikosov, Vitaly L. Ginzburg, Anthony J. Leggett [on-line]. www.nobelprize.org. [dostęp 2014-01-21]. (ang.).
- ↑ American Academy of Arts and Sciences: Book of Members. [dostęp 2017-12-16]. (ang.).