Hannopil (obwód chmielnicki)

Hannopil
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Rejon	sławucki
Powierzchnia	1,89 km²
Wysokość	225 m n.p.m.
Populacja (2015); • liczba ludności; • gęstość	; 804; 455,03 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3842
Kod pocztowy	30030
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Hannopil
	Położenie na mapie Ukrainy Hannopil
	50°27′13″N 26°53′43″E/50,453611 26,895278

Hannopil (ukr. Ганнопіль; pol. hist. Annopol) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie sławuckim. W 2015 roku liczyła 804 mieszkańców.

Historia

Miejsce ostatnich lat życia księdza Marka, kapelana konfederacji barskiej.

Po rozbiorach miejscowość znalazła się w guberni wołyńskej, w powiecie zwiahelskim. Po 1831 roku należący do księcia Stanisława Jabłonowskiego, obejmujący 726 osób majątek został sekwestrowany przez władze zaborcze^[2].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w listopadzie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 200 osób. 2 marca 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do getta w Sławucie^[3].

Zabytki

W Hannopilu znajdują się ruiny pałacu wzniesionego przed 1757 rokiem^[4] przez księcia Antoniego Barnabę Jabłonowskiego (1732–1799), męża księżnej Anny Sanguszkówny (1739–1765), herbu Pogoń Litewska. Pałac otoczony był rozległym parkiem^[5] z okazami dębów, jesionów, lip^[4]. Obiekt pozbawiony opieki kolejnych właścicieli zamienił się w ruinę. Część pałacu zniszczonego przez pożar rozebrano. Druga część, która przetrwała I i II wojnę światową nie przypominała pierwotnego założenia. Na początku XIX wieku pałac został przebudowany na styl romantyczny^[4].

Przypisy

↑ https://www.adm-km.gov.ua/doc/office_ref/34gannopilska-otg.pdf
↑ Janusz Iwaszkiewicz, „Wykaz dóbr ziemskich skonfiskowanych przez rządy zaborcze w latach 1773 – 1867”, wyd. Rady Naczelnej organizacji ziemskich z okazji powszechnej wystawy krajowej w Poznaniu, Warszawa 1929
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1323 .
↑ ^a ^b ^c Annopol. www.wolhynia.com. [dostęp 2016-07-09].
↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV cz. 1. Warszawa: 1880-1902, s. 33-34.

Bibliografia

Kajetan Koźmian, Pamiętniki, T. 1; wstęp oraz komentarz Juliusz Willaume; wstęp edytorski, ustalenie tekstu w oparciu o autograf oraz komentarz filologiczny Marian Kaczmarek i Kazimierz Pecold; przedmowa Artur Kopacz, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1972.

Linki zewnętrzne

Annopol 3.) A., dawnej ''Hlinniki'' (pow. ostrogski), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 33 .
Annopol
Hannopil na stronie Rady Najwyższej Ukrainy

[1] ttps://www.adm-km.gov.ua/doc/office_ref/34gannopilska-otg.pdf

[2] Janusz Iwaszkiewicz, „Wykaz dóbr ziemskich skonfiskowanych przez rządy zaborcze w latach 1773 – 1867”, wyd. Rady Naczelnej organizacji ziemskich z okazji powszechnej wystawy krajowej w Poznaniu, Warszawa 1929

[3] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1323 .

[Wolhynia-4] Annopol. www.wolhynia.com. [dostęp 2016-07-09].

[Geo-5] Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV cz. 1. Warszawa: 1880-1902, s. 33-34.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]