Anna Słonczyńska
Anna de Verbno Słonczyńska (ur. 1893 w Warszawie, zm. w sierpniu 1944 tamże) – polska poetka, autorka liryki religijnej.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1944 |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
Życiorys
edytujUrodziła się w 1893 roku[1] w Warszawie, w religijnej rodzinie ziemiańskiej Władysława i Wandy de domo Jarockiej[1][2]. W 1912 roku rozpoczęła studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, przerywając je w roku 1913/1914[1].
Tworzyła przede wszystkim lirykę religijną[1]. Pierwsze wiersze Słonczyńskiej ukazały się w 1914 roku na łamach „Sodalis Marianus” i „Głosu Narodu”, zaś pierwsze dwa tomiki poetyckie Boże gniazdo i Muzyka słońca opublikowano równocześnie w 1926 roku[1]. W recenzji czwartego zbioru pt. Barwy i dźwięki (1930) Stefan Napierski porównał jej twórczość do dzieł Deotymy[1]. Planowany piąty tom wierszy nie ukazał się ze względu na wybuch II wojny światowej[1]. Przez cały okres międzywojenny współpracowała z „Kurierem Warszawskim”, jej wiersze i artykuły ukazywały się także na łamach „Bluszczu”, „Ilustrowanego Tygodnika Polskiego”, „Kobiety Współczesnej”, „Kultury”, „Myśli Narodowej”, „Pamiętnika Warszawskiego”, „Tęczy” czy „Tygodnika Ilustrowanego”[1].
Przez pewien okres należała do zarządu Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów Polskich i warszawskiego Zrzeszenia Pisarzy Katolickich[1][2]. Była członkinią komitetu organizacyjnego ogólnopolskiego Zjednoczenia Polskich Pisarzy Katolickich oraz PEN Clubu[1][2]. Wraz z kilkunastoma pisarzami podpisała list protestacyjny w sprawie procesu brzeskiego, który ukazał się w 1931 roku na łamach „Robotnika”[1].
Zginęła od bomby na początku powstania warszawskiego[1].
Twórczość
edytuj- Boże gniazdo, 1926
- Muzyka słońca, 1926
- Niebieski Gość. Poemat o Chrystusie, 1929
- Barwy i dźwięki, 1930[2]
Przypisy
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- twórczość Słonczyńskiej w bibliotece cyfrowej Polona