Anna Radziwiłł
Anna Maria Radziwiłł (ur. 20 kwietnia 1939 w Sichowie Dużym, zm. 22 stycznia 2009[1] w Warszawie) – polska pedagog, historyk, senator I kadencji, podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej (1989–1992, 2004–2005[2]).
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 kwietnia 1939 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 stycznia 2009 |
| Senator I kadencji | |
| Okres |
od 18 czerwca 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujCórka księcia Krzysztofa Mikołaja Radziwiłła i Zofii z Popielów[3].
Absolwentka Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1961), na tej uczelni uzyskała następnie stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w 1966. Przez ponad 30 lat była nauczycielką w szkołach średnich. W latach 1970–1982 pełniła funkcję zastępcy dyrektora XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela w Warszawie. Pod koniec lat 80. prowadziła zajęcia z historii w warszawskim XVIII Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Zamoyskiego, była też m.in. dyrektorką XXI Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja w Warszawie. Pracowała jako nauczycielka historii również w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie[4].
W 1980 wstąpiła do „Solidarności”, była przewodniczącą grupy ekspertów związku w negocjacjach z Ministerstwem Oświaty i Wychowania dotyczących zmian w programie nauczania historii. W stanie wojennym współpracowała z Prymasowskim Komitetem Pomocy Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Brała udział w obradach Okrągłego Stołu jako reprezentantka strony solidarnościowo-opozycyjnej. W wyborach czerwcowych w 1989 została wybrana do Senatu z ramienia Komitetu Obywatelskiego[5].
W latach 1989–1992 pełniła funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej w kolejnych rządach solidarnościowych. Później związana ze środowiskiem Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W latach 1997–2001 za rządów koalicji AWS-UW była doradcą ministra edukacji narodowej, współpracowała z zespołem opracowującym reformę szkolnictwa w 1999. W tym samym roku pełniła funkcję przewodniczącej Rady Fundacji Batorego. W rządzie Marka Belki od września 2004 do września 2005 była podsekretarzem stanu w MENiS, a następnie do listopada 2005 podsekretarzem stanu w MEN. W marcu 2008 została powołana do Rady Edukacji Narodowej, organu doradczego przy minister Katarzynie Hall.
Autorka i współautorka (m.in. z Wojciechem Roszkowskim) podręczników do nauki historii.
Zmarła 22 stycznia 2009. Została pochowana na cmentarzu w Wilanowie[6].
Upamiętnienie
edytujW listopadzie 2014 na fasadzie budynku przy ul. Antoniego Odyńca 3, w którym mieszkała Anna Radziwiłł, odsłonięto tablicę pamiątkową[7].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2009)[8]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1998)[9]
- Złoty Krzyż Zasługi (1981)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1991)
Przypisy
edytuj- ↑ Zmarła Anna Radziwiłł, była wiceminister edukacji. wp.pl, 23 stycznia 2009. [dostęp 2016-12-25].
- ↑ Sala imienia Anny Radziwiłł w gmachu MEN. men.gov.pl, 17 grudnia 2010. [dostęp 2016-12-25].
- ↑ Anna Maria Pia ks. Radziwiłł na Nieświeżu h. Trąby. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-05-03].
- ↑ Zofia Teresa Kozłowska. In Memoriam. Anna Radziwiłł (26 VII 1939–22 I 2009). „Kwartalnik Historyczny”. Rocznik CXVI, 3, s. 201, 2009. Warszawa: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0023-5903. [dostęp 2021-05-03].
- ↑ M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 150
- ↑ Kalendarz warszawski styczeń-marzec 2009. „Kronika Warszawy”. Nr 142, s. 81, 2009.
- ↑ W Warszawie odsłonięto tablicę upamiętniającą Annę Radziwiłł. dzieje.pl, 14 listopada 2014. [dostęp 2016-12-25].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 30, poz. 436
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 43, poz. 612
Bibliografia
edytuj- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2016-12-25].