Anna Bacciarelli
Anna Bacciarelli (ur. 1770 lub 1771 w Warszawie, zm. 1818 w Odechowie[1][2][3]) – polska malarka, miniaturzystka i śpiewaczka.
 Portet Anny Bacciarelli, Marcello Bacciarelli | |
| Data i miejsce urodzenia |
1770 lub 1771 |
|---|---|
| Data śmierci |
1818 |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo, śpiew |
Życiorys
edytujW zależności od źródeł, urodziła się w 1770 lub w listopadzie 1771 roku w Warszawie[2]. Jej rodzicami byli malarze Fryderyka i Marcello Bacciarelli[2][3], którzy nauczyli Annę warsztatu malarskiego[2].
Malowała głównie miniatury portretowe, zdobiła tabakierki i puzderka[4], tworzyła także płótna historyczne oraz religijne[2][5]. Stworzyła m.in. miniaturowy portret Zofii Wittowej należący do Muzeum Mielżyńskich w Poznaniu[4], portret nieznanej kobiety w stroju greckim[3] oraz Popiersie mężczyzny w białej peruce znajdujący się pierwotnie w muzeum ks. Lubomirskich we Lwowie[4]. W ołtarzu Kościoła Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Odechowie znajduje się jej obraz Zwiastowanie NMP[3][5] przemalowany w 1952 roku[4]. W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się jej sygnowany rysunek: Pałac Igelstoma w czasie pożaru podczas powstania w 1794 roku[4]. W 1797 roku wykonała kopię obrazu Róża autorstwa Gerarda van Spaendocka i wysłała go przebywającemu w Petersburgu królowi Stanisławowi Augustowi, który obraz odesłał[4].
Znane jest kilka prac miniatur zdobiących tabakiery, które były wystawiane m.in. na Wystawie Dzieł Sztuki Stosowanej w Przemyślu w 1881 roku – praca Amorek strzelający z łuku, na wystawie retrospektywnej w 1898 roku w Warszawie – prace Stanisław August z klepsydrą i Portret dwóch uczonych (obie były kopiami dzieł ojca[2][3]) oraz dwie kopie prac Rembrandta Dziewczyna w szerokim bonecie, Starzec w bonecie przy książce. Jej prace były prezentowane na wystawie Koła Artystów Polskich w 1899 roku w Warszawie, na wystawie Pamiątek starej Warszawy w 1911 roku oraz na IX wystawie TOnZP w 1918 roku[6].
Anna Bacciarelli była również uzdolnioną śpiewaczką[3]. Dawała koncerty[7] u króla Stanisława Augusta[3][7], śpiewając po polsku i włosku[7]. Cieszyła się za życia znacznym rozgłosem[5]. W 1782 roku została sportretowana przez Louisa Marteau, a w 1801 roku jej miniaturowy portret według jej autoportretu wykonał Wincenty Lesseur. Miniatura znajdowała się w zbiorach Tarnowskich w pałacu w Dzikowie[6]. Jej portret malował również jej ojciec – jeden był przeznaczony dla króla, drugi przedstawiał ojca malującego córkę. Prawdopodobnie pozowała również do obrazu ojca Damy w zawoju[4].
Muzeum Narodowe w Poznaniu posiada w swoich zbiorach miniatury Bacciarelli[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Iza Wiercińska, Stanisław August Poniatowski, król Polski w latach 1764-1796 [online], Muzeum Narodowe w Warszawie - Zbiory Cyfrowe [dostęp 2023-10-07] (pol.).
- ↑ a b c d e f Bacciarelli, Anna, Andreas Beyer, Bénédicte Savoy, Wolf Tegethoff (red.), [w:] Allgemeines Künstlerlexikon - Internationale Künstlerdatenbank, K. G. Saur, 2021 [dostęp 2023-10-07].
- ↑ a b c d e f g Helena d'Abancourt, Bacciarelli Anna, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 1, Kraków: Polska Akademia Nauk, 1935, s. 197.
- ↑ a b c d e f g Majewska-Maszkowska 1971 ↓, s. 54.
- ↑ a b c Bacciarelli, Anna, [w:] Benezit Dictionary of Artists, t. 1, Oxford University Press, 2011, DOI: 10.1093/benz/9780199773787.article.b00009482 [dostęp 2023-10-07] (ang.).
- ↑ a b Majewska-Maszkowska 1971 ↓, s. 55.
- ↑ a b c Edward Rastawiecki, Bacciarelli Anna, [w:] Słownik malarzów polskich, OneBid, 1850 [dostęp 2023-10-07] (pol.).
- ↑ Miniatury [online], Muzeum Narodowe w Poznaniu [dostęp 2023-10-07].
Bibliografia
edytuj- Bożena Majewska-Maszkowska: w: Słownik Artystów Polskich t.1. Wrocław: Ossolineum, 1971.