Andrzej Wołkowski

polski sportowiec

Andrzej Karol Wołkowski (ur. 14 lutego 1913 w Krakowie, zm. 4 marca 1995 tamże) – polski hokeista, olimpijczyk z Garmisch-Partenkirchen 1936, trener.

Andrzej Wołkowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1913
Kraków

Data i miejsce śmierci

4 marca 1995
Kraków

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik

Życiorys

edytuj

Karierę rozpoczął w drużynie Sokół Kraków (1929–1932), następnie występował w Cracovii (1933–1939, 1946 – 1947), Ogniwie i Gwardii Kraków (1948–1958) oraz Spójni i Sparcie Nowy Targ, obecnie Podhale Nowy Targ (1953–1954).

Trzykrotny mistrz Polski w barwach Cracovii (1937, 1946, 1947). W reprezentacji Polski rozegrał 56 meczów w latach 1933–1947 (zdobył w nich 31 bramek). Uczestnik sześciu turniejów o Mistrzostwo Świata: 1933, 1935, 1937, 1938, 1939, 1947[1]. Dwa razy był wybierany do drużyny gwiazd turniejów MŚ. Na igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku zajął z Polską 9. miejsce. Wystąpił w meczu Europa – Kanada (1939).

W 1949 podczas pokazowego meczu z radziecką drużyną CSKA Moskwa zderzył się nieszczęśliwie z zawodnikiem przeciwników, Wsiewołodem Bobrowem, wskutek czego doznał wstrząśnienia mózgu i przebywał wiele tygodni w moskiewskim szpitalu.

W 1949 ukończył kurs instruktorów hokeja na lodzie. Po zakończeniu kariery sportowej od 1950 został trenerem. Był szkoleniowcem drużyn Podhale Nowy Targ, od 1956 Piasta Cieszyn (w 1957 uzyskał awans do I ligi). Był również trenerem GKS-u Katowice, z którym zdobył w sezonie 1964/1965 mistrzostwo Polski. Przed 1970 był szkoleniowcem kadry reprezentacji Jugosławii[2]. Od listopada 1970 do 1972 był trenerem drużyny Stali Sanok, z którą w 1971 uzyskał awans do II ligi[3][4]. Trenował także Stilon Gorzów Wielkopolski. Był członkiem Rady Trenerów PZHL (od 1952) i wraz z Władysławem Wiro – Kiro, selekcjonerem reprezentacji Polski (1957-1958).

Swoją karierę sportową opisał w książce W pogoni za krążkiem wydanej w 1956. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był żonaty, miał syna. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera BA, wsch.).

 
Grób Andrzeja Wołkowskiego na cmentarzu Rakowickim

Przypisy

edytuj
  1. Andrzej Wołkowski: W pogoni za krążkiem. opracował Zbigniew K. Rogowski. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1956. [dostęp 2011-06-29]. (pol.).
  2. J. Kozioł. Bez kompleksu przed bardziej sytuowanymi, czyli... Sanocki hokej na drodze do sukcesu. „Podkarpacie”, s. 6, Nr 14 z 31 grudnia 1970. 
  3. Hokeiści Stali Sanok przed trudnym egzaminem. „Nowiny”, s. 2, Nr 61 z 3 marca 1971. 
  4. Trener Andrzej Wołkowski. Nasz sukces to nie tylko zasługa hokeistów. „Nowiny”, s. 2, Nr 81 z 23 marca 1971. 

Bibliografia

edytuj