Andrzej Sypytkowski

polski kolarz

Andrzej Sypytkowski (ur. 14 października 1963 w Korszach) – polski kolarz szosowy, wicemistrz olimpijski oraz wicemistrz świata.

Andrzej Sypytkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 października 1963
Korsze

Wzrost

182 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebro Seul 1988 kolarstwo
(jazda na czas druż.)
Mistrzostwa świata
srebro Chambéry 1989 (druż. na czas)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Kariera sportowa

edytuj

Karierę sportową rozpoczął w klubie LZS Agrokompleks Kętrzyn, następnie był zawodnikiem KS Zjednoczenie Olsztyn (do 1983), Gwardii Katowice (1984–1985) i Krupiński Suszec (1985–1994). Od 1994 jeździł w zawodowych grupach kolarskich Kelme (1994), Rotan Spiessens (1995), Mróz (1996–1999).

W latach 80. i 90. należał do czołowych polskich kolarzy szosowych. Jego największym sukcesem sportowym było zdobycie srebrnego medalu podczas igrzysk olimpijskich w Seulu w wyścigu drużynowym na 100 km (razem z Joachimem Halupczokiem, Zenonem Jaskułą i Markiem Leśniewskim). Polacy powtórzyli ten wynik na mistrzostwach świata w Chambéry rok później w tym samym składzie. Andrzej Sypytkowski startował także na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w 1992, gdzie zarówno w wyścigu indywidualnym, jak i drużynowym zajął 6. miejsce. W mistrzostwach świata wystąpił łącznie czterokrotnie wśród amatorów (MŚ w Villach (1987) – 7. miejsce w wyścigu drużynowym, MŚ w Chambéry (1989) – srebrny medal w wyścigu drużynowym, nie ukończył wyścigu indywidualnego, MŚ w Utsunomiya (1990) – 12. miejsce indywidualnie i 10. miejsce w drużynie, MŚ w Stuttgarcie (1991) – 10. miejsce indywidualnie i 4. miejsce w drużynie) oraz trzykrotnie w kategorii zawodowców w wyścigu indywidualnym (MŚ w Agrigento (1994) – 40. miejsce, MŚ w San Sebastián (1997) – 63. miejsce oraz MŚ w Valkenburgu (1998), gdzie nie ukończył rywalizacji).

W 1985 zdobył mistrzostwo Polski w wyścigu ze startu wspólnego. Ponadto zdobywał w mistrzostwach Polski czterokrotnie srebrny medal (1989 – wyścig drużynowy na 100 km w barwach Krupińskiego Suszec, 1991 – w jeździe parami (z Robertem Czopkiem), 1992 – w szosowym wyścigu indywidualnym, 1998 – w jeździe parami) i ośmiokrotnie brązowy (1988 – w wyścigu indywidualnym, 1989 – w wyścigu górskim i w jeździe parami (z Cezarym Zamaną), 1991 – w jeździe indywidualnej na czas i wyścigu górskim, 1993 – w wyścigu górskim, 1998 – w jeździe indywidualnej na czas, 1999 – w wyścigu indywidualnym)

Dziewięciokrotnie brał udział w Tour de Pologne, m.in. wygrywając etap w 1986 i klasyfikację górską w 1998, a także trzykrotnie, chociaż bez sukcesów w Wyścigu Pokoju (1990 – 41. miejsce, 1996 – 41. miejsce, 1997 – 43. miejsce). Wygrywał wyścigi kolarskie: Małopolski Wyścig Górski (1987), Dookoła Mazowsza (1989), Bałtyk-Karkonosze Tour (1997), Szlakiem Grodów Piastowskich (1998), Tour of Japan (1999). W 1994 był 73. w Giro d’Italia.

Po zakończeniu kariery sportowej

edytuj

Po zakończeniu kariery sportowej był w latach 2000–2004 dyrektorem występującej pod różnymi nazwami grupy kolarskiej CCC Polsat Polkowice. M.in. prowadził tę grupę w historycznym występie w Giro d’Italia w 2003 (był to pierwszy występ polskiej grupy kolarskiej w wyścigu tej rangi). Pełnił też funkcję dyrektora wyścigu Szlakiem Walk Majora Hubala. Później zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej. W wyborach samorządowych w 2006 z listy Platformy Obywatelskiej uzyskał mandat radnego rady miasta w Końskich[1]. W wyborach w 2010 bez powodzenia startował do sejmiku województwa świętokrzyskiego, ponownie z listy PO[2].

Z wykształcenia jest technikiem elektrykiem.

Odznaczenia

edytuj

Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1988) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010)[3].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj