Andriej Wywołokin
Andrzej Fiodorowicz Wywołokin, ros. Андрей Федорович Выволокин (ur. 19 czerwca?/2 lipca 1901 we wsi Płoskoje, w rejonie stanowliańskim, obwód lipiecki, zm. 30 stycznia 1966) – generał major Wojskowych Sił Powietrznych ZSRR, generał brygady ludowego Wojska Polskiego.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca?/2 lipca 1901 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1956 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujOd października 1942 roku do listopada 1944 roku był zastępcą dowódcy 6 Armii Lotniczej do spraw politycznych. 29 maja 1944 roku został mianowany generałem majorem lotnictwa. W listopadzie 1944 roku[1] został przeniesiony, razem z innymi oficerami Dowództwa 6 Armii Lotniczej, do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy Lotnictwa Frontu Wojska Polskiego do spraw polityczno-wychowawczych. 1 lipca 1945 roku powrócił do Armii Czerwonej. Do kwietnia 1946 roku pełnił służbę w Grupie Wojsk Armii Czerwonej w Niemczech, a następnie w Gorkowskim Okręgu Wojskowym na stanowisku zastępcy dowódcy lotnictwa[2]. W lutym 1948 roku, po ukończeniu wyższego kursu doskonalenia, został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy lotnictwa Zachodniosyberyjskiego Okręgu Wojskowego do spraw politycznych. 14 lipca 1956 roku został przeniesiony do rezerwy.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (11 maja 1945)[3]
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru - pięciokrotnie
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Przypisy
edytuj- ↑ Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach s. 207. Henryk P. Kosk, Generalicja polska podał, że było to w październiku 1944 roku, natomiast Edward Jan Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej ... s. 196, 198, że we wrześniu 1944 roku.
- ↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska podał, że gen. Wywołokin pełnił służbę w Wojsku Polskim do kwietnia 1946 roku, a w grudniu 1945 roku został mianowany generałem dywizji.
- ↑ Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 maja 1945 za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą. Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. „Polska Zbrojna”, s. 1, 12 maja 1945. Por. Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra: Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971, s. 263.
Bibliografia
edytuj- Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej przy współpracy Domu Wydawniczego Bellona, Poznań-Warszawa 2003, ISBN 83-902541-3-1 i ISBN 83-11-09587-6, s. 41-43
- Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Warszawa: „Ulmak”, 2002, ISBN 83-87226-29-7, OCLC 831089471.
- Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001
- Edward Jan Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943-1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795.