Andrea Doria (1963)

Andrea Doria (numer burtowy C553) – włoski krążownik śmigłowcowy typu Andrea Doria, który wszedł do służby we włoskiej marynarce wojennej 23 lutego 1964 roku. Okrętowi nadano imię XVI-wiecznego admirała Andrea Doria.

Andrea Doria (C553)
Ilustracja
Klasa

krążownik śmigłowcowy

Typ

Andrea Doria

Historia
Stocznia

CNR(inne języki)

Początek budowy

11 maja 1958

Wodowanie

27 lutego 1963

 Marina Militare
Wejście do służby

23 lutego 1964

Wycofanie ze służby

19 lipca 1991

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa 5000 ton
pełna 6500 ton

Długość

149,3 m

Szerokość

17,3 m

Zanurzenie

5 m

Napęd
2 turbiny parowe o łącznej mocy 60 000 KM, napędzające 2 śruby
Prędkość

30 węzłów

Zasięg

5000 mil morskich przy prędkości 7 węzłów

Uzbrojenie
1 podwójna wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych RIM-2 Terrier
8 dział OTO Melara 76 mm
6 wt pop 324 mm
Wyposażenie lotnicze
4 śmigłowce
Załoga

485 osób

Projekt i budowa

edytuj
 
Dwa śmigłowce na pokładzie krążownika śmigłowcowego „Andrea Doria”

Zamówienie na pierwszy krążownik śmigłowcowy typu Andrea Doria dla Marine Militare zostało złożone w ramach programu rozbudowy floty realizowanego w latach 1957-1958, w mieszczącej się w Riva Trigoso stoczni Cantieri Navali del Tirreno Riuniti(inne języki). Projekt okrętu bazował na niszczycielach typu Impavido[1]. Zadaniem nowych okrętów miało być zapewnienie obrony przeciwlotniczej grupom okrętów i konwojom, a także misje zwalczania okrętów podwodnych. W celu realizacji tych celów niezbędne było powiększenie kadłuba nowych jednostek, głównie w celu pomieszczenie hangaru i lądowiska dla śmigłowców. Początkowo planowano wyposażyć okręt w śmigłowce Sea King, jednak okazały się być one zbyt duże i zdecydowano się na mniejsze, produkowane we Włoszech śmigłowce Agusta-Bell AB 212ASW, których na pokład okrętu można było zabrać cztery sztuki[2].

Rozpoczęcie budowy nastąpiło 11 maja 1958 roku, wodowanie 27 lutego 1963 roku[1]. W latach 1976–1978 okręt zmodernizowano wymieniając radary na nowe, a także dodając do uzbrojenia pociski przeciwlotnicze Standard SM-1 ER, które zastąpiły pociski Terrier[3].

Służba

edytuj
 
Test pionowego lądowania przeprowadzony przez Royal Navy Harrier na pokładzie załogi włoskiego krążownika Andrea Doria

„Andrea Doria” wszedł do służby 23 lutego 1964 roku. Po wejściu do służby okręt był intensywnie wykorzystywany podczas manewrów i misji szkoleniowych, głównie w rejonie Morza Śródziemnego. W czerwcu 1980 roku, uczestniczył w akcji poszukiwawczej związanej z katastrofą cywilnego samolotu pasażerskiego lotu Aerolinee Itavia 870. W listopadzie 1980 roku uczestniczył w akcji ratunkowej związanej z trzęsieniem ziemi na południu Włoch w Kampanii[4]. W 1984 roku okręt wspierał włoski kontyngent działający w Libanie w związku z toczącą się tam wojną domową. W 1986 roku operował w pobliżu Libii w związku interwencją Stanów Zjednoczonych w tym kraju[4].

Okręt wycofano ze służby 19 lipca 1991 roku[1].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj