Amerykańskie okręty podwodne typu Porpoise
Okręty podwodne typu Porpoise – typ amerykańskich okrętów podwodnych lat 30. i drugiej wojny światowej. Pierwszy typ fleet boats – okrętów przeznaczonych do współdziałania z dużymi zespołami nawodnymi floty, które stanowiły trzon amerykańskiej floty podwodnej podczas II wojny światowej. Jednostki Porpoise były drugim typem wprowadzającym do użytku generatory elektryczne Diesla, napęd diesel-elektryczny oraz klimatyzację powietrza wewnątrz nieznacznie powiększonego kadłuba jednostek typu Cachalot. W połowie 1943 roku otrzymały dodatkowe uzbrojenie przeciwlotnicze oraz zmniejszono ich kiosk.
Kraj budowy | |
---|---|
Użytkownicy | |
Służba w latach |
1935–1945 |
Uzbrojenie: | |
16 torped, 1 x działo 76 mm 2 x 12,7 mm, 2 x 7,62 mm karabiny | |
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
Załoga |
54 oficerów i marynarzy |
Wyporność: | |
• na powierzchni |
1315 ton |
• w zanurzeniu |
1968 ton |
Napęd: | |
4 generatory elektryczne Diesla 2 silniki elektryczne, 2 wały napędowe | |
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
W trakcie drugiej wojny światowej, podczas działań podwodnych związanych z wojną na Pacyfiku, marynarka amerykańska utraciła cztery jednostki tego typu: USS "Shark" (SS-174), "Perch" (SS-176), "Pickerel" (SS-177) oraz "Pompano" (SS-181).
Bibliografia
edytuj- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 298. ISBN 1-85109-563-2.
- Norman Polmar: The American submarines. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981. ISBN 0-933852-14-2.