Mischabel-Weissmies-Alpen
Mischabel-Weissmies-Alpen[1] lub Alpi del Mischabel e del Weissmies[2][3][4] – grupa górska w Alpach Zachodnich. Leży na granicy między Włochami (region Dolina Aosty) a Szwajcarią (kanton Valais). Jest częścią Alp Pennińskich. Grupa graniczy z: Alpami Berneńskimi na północy, Monte Leone-Sankt Gotthard-Alpen na północnym wschodzie, Alpami Ticino i Verbano na wschodzie, masywem Monte Rosa na południu oraz Alpami Weisshorn i Matterhorn na zachodzie. Najwyższym szczytem grupy jest Dom, który osiąga wysokość 4545 m. W skład grupy, według klasyfikacji Suddivisione Orografica Internazionale Unificata del Sistema Alpino (w skrócie SOIUSA), wchodzą masywy: Allalin, Mischabel, Weissmies i Andolla.
 Dom (widok z Mediolanu) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Najwyższy szczyt |
Dom |
| Powierzchnia |
ok. 1000 km² |
| Jednostka dominująca | |
Położenie na mapie Alp  | |
| 46,08361°N 7,85722°E/46,083611 7,857222 | |
Najwyższe szczyty:
- Dom – 4545 m,
- Täschhorn – 4491 m,
- Nadelhorn – 4327 m,
- Lenzspitze – 4294 m,
- Stecknadelhorn – 4241 m,
- Hohberghorn – 4219 m,
- Alphubel – 4206 m,
- Rimpfischhorn – 4199,
- Strahlhorn – 4190 m,
- Weissmies – 4023 m,
- Lagginhorn – 4010 m,
- Fletschhorn – 3993 m,
- Pizzo d'Andolla – 3656 m,
- Punta di Saas – 3188 m.
Przypisy
edytuj- ↑ Endonim niemiecki: Gipfel der Alpen > Westalpen > Penninische Alpen = Walliser und Sesiataler Alpen > Mischabel-Weissmies-Alpen. [dostęp 2023-12-03]. (niem.).
- ↑ Endonim włoski: Gipfel der Alpen > Westalpen > Penninische Alpen = Walliser und Sesiataler Alpen > Mischabel-Weissmies-Alpen. [dostęp 2023-12-03]. (niem.).
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Wydanie II zaktualizowane, s. 683; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2019. [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Wydanie II zaktualizowane, Przedmowa, s. XXI; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2019. [dostęp 2023-12-03].
Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.
Bibliografia
edytuj- Sergio Marazzi. Atlante Orografico delle Alpi. SOIUSA. Pavone Canavese (TO), Priuli & Verlucca editori, 2005.