Wikipedia

Alicja w Krainie Czarów (film 1999)

Ten artykuł należy dopracować:
od 2023-07 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł,
→ poszerzyć o istotne informacje.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Alicja w Krainie Czarów (ang. Alice in Wonderland) – amerykańsko-brytyjsko-niemiecki film familijno-przygodowy fantasy z 1999 w reżyserii Nicka Willinga na podst. powieści Alicja w Krainie Czarów i Po drugiej stronie lustra Lewisa Carrolla[1]. Film miał premierę w telewizji Hallmark, w Polsce był wyświetlany na antenie stacji KidsCo.

Alicja w Krainie Czarów
Alice in Wonderland
Gatunek

familijny
fantasy
przygodowy

Data premiery

28 lutego 1999
29 lutego 2008 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone
Wielka Brytania
Niemcy

Język

angielski

Czas trwania

129 minut

Reżyseria

Nick Willing

Scenariusz

Peter Barnes

Główne role

Tina Majorino
Whoopi Goldberg
Miranda Richardson
Richard Coombs

Muzyka

Richard Hartley

Zdjęcia

Stefan Lange
Giles Nuttgens

Scenografia

Roger Hall
Gary Freeman
Rosalind Shingleton
Karen Brookes

Kostiumy

Charles Knode

Montaż

Alex Mackie

Produkcja

Dyson Lovell
Robert Halmi Jr.
Robert Halmi Sr.

Wytwórnia

Hallmark Entertainment
NBC Studios
Babelsberg International Film Produktion
Jim Henson’s Creature Shop

Dystrybucja

NBC

Budżet

21 000 000 USD

Nagrody
RTS Television Award, Emmy

Fabuła

edytuj

Żyjąca w wiktoriańskiej Anglii 14-letnia Alicja stresuje się, gdy na urządzanym przez jej rodziców przyjęciu ma wyrecytować wiersz Świeże wiśnie[2]. Ukradkiem idzie do ogrodu, gdzie widzi mówiącego i wytwornie ubranego białego królika, wyraźnie się gdzieś spieszącego się. Zaintrygowana Alicja udaje się za nim do nory pod drzewem. Tam spada w pustkę będącą się wielkim pomieszczeniem. Odkrywa malutkie drzwi wychodzące na piękny ogród, ale ich mały rozmiar uniemożliwia Alicji wejście. Na stoliku zjawia się flakonik z karteczką „Wypij mnie”. Alicja wypija go i staje maleńka. Jednak zapomniała wziąć klucz będący na stoliku, więc chcąc do niego się dostać zjada ze szklanego pudełka ciastko z napisem „Zjedz mnie”, lecz staje się tak olbrzymia, że dotyka sklepienia. Prosi o pomoc białego królika, ten ucieka w popłochu gubiąc wachlarz i rękawiczki. Z bezradności Alicja wybucha płaczem, a jej łzy wypełniają podłogę. Wachlarz magicznie zmniejsza Alicję[3].

Łzy Alicji znoszą ją do kanałów, w których spotyka Mysz. Prowadzi dziewczynkę do wielkiej biblioteki. W książkach mieszkają inne zwierzęta i decydują osuszyć Alicję w Wyścigu Kumotrów, który każdy wygrywa. Gdy zwierzęta wracają do siebie, ponownie zjawia się Biały Królik i każe Alicji przynieść nowe wachlarz i rękawiczki z jego domu znajdującego się w książce-rozkładance. Tam Alicja pijąc kolejny flakonik robi się tak wielka, że wypełnia sobą cały dom. Biały Królik i jego irlandzcy ogrodnicy Pat i Bill biorą Alicję za olbrzyma. Wrzucają do środka kamyki zmieniające się w ciastka, po których zjedzeniu Alicja staje się rozmiaru owada. Ucieka niepostrzeżenie z domu królika, a następnie ucieka przed ogromnym psem[3].

Alicja kontynuując poszukiwania pięknego ogrodu spotyka gąsienicę w stopniu majora. Żali się jej, że zmieniła się tyle razy, że nie wie kim jest. Gąsienica zdradza, że zjedzenie kawałków z jej grzyba odpowiadają za wzrost. Później Alicja trafia do pałacu, gdzie spotyka Księżną, wiecznie uśmiechniętego kota z Cheshire i kucharkę rzucającej talerzami i nadużywającej pieprzu. Księżna wręcza Alicji swe niemowlę, a sama idzie na partyjkę krokieta z pewną królową. W obawie o niemowlę Alicja wybiega z nim z pałacu. Ku jej zdumieniu dziecko zamienia się w prosiaka. Alicję zagaduje kot z Chesire i wskazuje dwa kierunki – jeden prowadzący do Szalonego Kapelusznika, a drugi do równie szalonego Marcowego Zająca. Na protesty Alicji Kot stwierdza, że w tej krainie każdy jest szalony, w tym Alicja, inaczej by się tu nie znalazła[3].

Alicja zastaje Kapelusznika i Zająca na herbatce z udziałem Susła. Alicję przerasta szaleństwo uczestników herbatki i odchodzi. Odchodząc trafia na drzewo, której pień otwiera przed nią salę z początku jej podróży. Alicja, spożywszy kęs grzyba, już z odpowiednim wzrostem wreszcie wchodzi na teren pięknego ogrodu. Tam widzi ożywione karty do gry malujące na czerwono białe róże zasadzone omyłkowo w miejsce czerwonych. Chcą uniknąć gniewu Królowej Kier, u której Biały Królik służy jako herold. Królowa na widok niedoskonałej pracy malarzy skazuje ich na śmierć. Biały Królik wyjaśnia, że Królowa Kier i jej mąż-pantoflarz wiecznie skazują kogoś na dekapitację. Spotkało to m.in. Księżną oczekującą na wyrok za sprzeczkę z Królową. Alicja ma zagrać z resztą w krokieta, z flamingami jako młotkami i jeżami jako piłkami. Zjawia się kot z Cheshire jedynie w formie głowy, przez co nie może zostać ścięty[3].

Księżna jako właścicielka kota zostaje ułaskawiona i znacznie milsza zasypuje Alicję przysłowiami. Odchodzi jednak na rozkaz Królowej Kier. Ta wyjaśnia Alicji, że musi znać hasło, jeśli chce wrócić do domu. Wędrując po labiryncie Alicja spotyka ruiny, w których mieszają Gryf i Nibyżółw. Oboje śpiewają z Alicjąc, zachęcając ją do znalezienia swej drogi. Kontynuując wędrówkę po labiryncie wchodzi do kolejnej książki, gdzie jest świadkiem zwycięskiej walki Białego Rycerza z Czerwonym Rycerzem, będącej jedynie ich przyjacielską grą. Biały Rycerz szczycącym się wieloma niepraktycznymi wynalazkami zachęca Alicję do bycia dzielną. Alicja przechodzi przez ogród pełen mówiących kwiatów, które dają jej wskazówki odnośnie dalszej drogi do domu[3].

Drogę Alicji zagradzają znani jej z dziecięcej rymowanki bliźniaki – Tweedledee i Tweedledum. Prezentują jej teatrzyk o ostrygach pożartych przez morsa i cieślę podstępem, a następnie pokazują jej śpiącego Czerwonego Króla, leniwego brata Króla Kier. Tweedle Dee i Tweedle Dum uczestniczą w improwizowanym pojedynku, jednak uciekają w panice na widok chmurę biorąc ją za wronę. Wkrótce Alicja zostaje zabrana do sądu jako świadek w sprawie skradzionych ciastek przez Waleta Kier, bratanka Królowej Kier. Powiększona od kęsa grzyba Alicja wytyka absurdalność procesu i mówi o Królu i Królowej Kier, co o nich myśli. Biały Królik widząc odwagę Alicji mówi jej, że kraina czarów już nie jest jej potrzebna i dziewczynka budzi się w ogrodzie. Wreszcie staje przed gośćmi przyjęcia, którzy łudząco przypominają postacie z krainy czarów, i niespodziewanie śpiewa o kadrylu homarów. Publiczność cieszy się z jej występu. Alicja zauważa wśród widowni swoją kotkę Dię, która tak naprawdę jest kotem z Cheshire uśmiechającym się do niej z gratulacjami[3].

Obsada

edytuj

Źródło:[4]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Goble 1999 ↓, s. 73; Jaques i Giddens 2016 ↓, s. 216
  2. ↑ Nichols 2014 ↓, s. 92.
  3. ↑ a b c d e f FHG Creations: Hallmark's 1999 Alice in Wonderland Review. FHG Creations, 2013-05-11. [dostęp 2023-07-08]. (ang.).
  4. ↑ Alice in Wonderland (1999). TV Insider. [dostęp 2023-07-08]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Alicja_w_Krainie_Czarów_(film_1999)&oldid=72068650”