Alfred Ajnenkiel
Alfred Ajnenkiel (ur. 28 czerwca 1892 w Warszawie, zm. 15 października 1918 w Łodzi) – działacz ruchu robotniczego, członek Polskiej Partii Socjalistycznej, brat Eugeniusza.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujBył synem Stanisława, szewca, uczestnika rewolucji 1905–1907. Ukończył w Łodzi szkołę początkową, następnie uzyskał zawód ślusarza i pracował w jednej z łódzkich fabryk. Działał w organizacjach oświatowych i kulturalnych (m.in. towarzystwach śpiewaczych), był związany z Polską Partią Socjalistyczną. Lata 1915–1917 spędził na przymusowych robotach w Niemczech, gdzie także brał udział w pracy społecznej. W 1917 nielegalnie powrócił do Łodzi, gdzie został członkiem Pogotowia Bojowego PPS[1] i współpracował z tajną drukarnią, prowadzoną przez Antoniego Purtala. Używał pseudonimu „Spokojny”. Od lipca 1918, po wykryciu drukarni i akcji władz, w czasie której zginęło dwóch policjantów, musiał ukrywać się, przebywał m.in. w Warszawie pracując przy wyrobie bomb i petard na potrzeby PPS. Zmarł jesienią 1918 na gruźlicę, której nabawił się w czasie robót w Niemczech. Pośmiertnie został odznaczony Medalem Niepodległości.
Przypisy
edytuj- ↑ T. Arciszewski, Pogotowie Bojowe PPS 1917-1918, „Kronika ruchu rewolucyjnego" 1938, nr 4 (16); E. Ajnenkiel, Ajnenkiel Alfred, [w:] Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, Warszawa 1985, błędnie: OB.
Bibliografia
edytuj- Eugeniusz Ajnenkiel: Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego. T. 1. Warszawa: Książka i Wiedza, 1985, s. 53. ISBN 83-05-11327-2.