Alena Skryhan
Alena Mikałajeuna Skryhan (biał. Алена Мікалаеўна Скрыган, ros. Елена Николаевна Скриган, Jelena Nikołajewna Skrigan; ur. 2 stycznia 1947 w Wialikiej Rajouce) – białoruska nauczycielka, komunistyczna działaczka partyjna i polityczka, deputowana do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, od 1997 roku sekretarz Komitetu Centralnego Partii Komunistów Białoruskiej.
| Pełne imię i nazwisko |
Alena Mikałajeuna Skryhan |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 stycznia 1947 |
| Deputowana do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
| Okres |
od 9 stycznia 1996 |
| Przynależność polityczna |
Partia Komunistów Białoruska, frakcja komunistów |
| Następca |
wybory nie odbyły się |
| Sekretarz Komitetu Centralnego Partii Komunistów Białoruskiej | |
| Okres |
od 1997 |
| Przynależność polityczna | |
Życiorys
edytujMłodość i praca
edytujUrodziła się 2 stycznia 1947 we wsi Wialikaja Rajouka, w rejonie kopylskim obwodu bobrujskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1970 roku ukończyła studia na Wydziale Filologii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego im. Lenina. W latach 1970–1975 pracowała jako nauczycielka języka i literatury rosyjskiej w Szkole Średniej w Cimkawiczach[1]. Od 1972 roku należała do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego – Komunistycznej Partii Białorusi (KPB). W latach 1975–1980 była przewodniczącą Kopylskiego Rejonowego Komitetu Związku Zawodowego Pracowników Oświaty. W latach 1980–1991 pełniła funkcję kierowniczki Wydziału Propagandy, sekretarza, II sekretarza, I sekretarza Kopylskiego Komitetu Rejonowego KPB. W latach 1992–1996 pracowała jako kierowniczka Wydziału Pomocy Społecznej Kopylskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego. Od grudnia 1996 do co najmniej 1999 roku była bezrobotna[1]. Od 1991 roku należała do Partii Komunistów Białoruskiej, a od 1997 roku pełniła funkcję sekretarza jej Komitetu Centralnego[2].
Działalność parlamentarna
edytujW drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku została wybrana na deputowaną do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Kopylskiego Okręgu Wyborczego Nr 188[3]. 9 stycznia 1996 roku została zaprzysiężona na deputowaną[4]. Od 23 stycznia pełniła w Radzie Najwyższej funkcję członkini[5], a potem zastępczyni przewodniczącego Stałej Komisji ds. Polityki Socjalnej i Pracy. Była zastępczynią szefa frakcji komunistów[1]. Od 3 czerwca była członkinią grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z Bundestagiem Republiki Federalnej Niemiec[6].
Alena Skryhan była jedną z deputowanych, którzy nie zostali dopuszczeni do udziału w zorganizowanym 19–20 listopada 1996 roku przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę I Wszechbiałoruskim Zgromadzeniu Ludowym. Zaraz potem potępiła organizację Zgromadzenia jako wydarzenia o charakterze niedemokratycznym, którego uczestnicy nie byli wybierani, a wyznaczani[7]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez Łukaszenkę kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie weszła w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jej mandat deputowanej do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły.
Życie prywatne
edytujAlena Skryhan jest wdową, ma córkę i wnuka[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Kto… ↓, s. 236
- ↑ a b Kto… ↓, s. 237
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №34-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
- ↑ Группа депутатов Верховного совета прокомментировала итоги Всебелорусского народного собрания. naviny.by, 1996-10-21. [dostęp 2020-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-23)]. (ros.).
Bibliografia
edytuj- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.