Aleksander Juszkiewicz
Aleksander Juszkiewicz (ur. 26 lutego 1915 we wsi Zaczarna w gminie Chocieńczyce, zm. 24 września 1975 w Warszawie) – polski działacz ruchu ludowego, dyplomata, ekonomista, wiceprzewodniczący Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w 1951 roku[1]. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy i na Sejm PRL I kadencji, w latach 1952–1957 członek Rady Państwa.
| Data i miejsce urodzenia |
26 lutego 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 września 1975 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres |
od 20 listopada 1952 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujPochodził z rodziny chłopskiej. W późniejszym wieku (1956–1959) studiował w Szkole Głównej Służby Zagranicznej. Wieloletni członek partii ludowych, członek Stronnictwa Ludowego od 1944, następnie Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Należał do władz stronnictw – w latach 1944–1949 członek Rady Naczelnej SL, w latach 1948–1949 zastępca sekretarza generalnego Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL, w 1949 sekretarz NKW SL; w latach 1949–1973 członek NKW ZSL, w latach 1949–1956 członek Prezydium NKW, w latach 1949–1956 sekretarz NKW, w latach 1954–1956 wiceprzewodniczący Sekretariatu NKW, a w 1956 (lipiec–listopad) wiceprezes Naczelnego Komitetu ZSL. W latach 1947–1949 był sekretarzem Klubu Poselskiego SL w Sejmie Ustawodawczym. Poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i na Sejm PRL I kadencji, w Sejmie I kadencji przewodniczący Komisji Rolnictwa (1955–1956)
Żołnierz wojny obronnej w rejonie Łęczycy i Kutna. Do maja 1940 w niewoli niemieckiej, skąd uciekł i przedostał się do Związku Radzieckiego. W 1943 współorganizator Związku Patriotów Polskich w Republice Komi następnie sekretarz Republikańskiego Zarządu ZPP, prezes Zarządu Obwodowego ZPP w Kursku, sekretarz generalny Zarządu Głównego ZPP w Moskwie. Od 1946 do 1947 pierwszy sekretarz, a potem radca ambasady RP w Moskwie. W 1944 oficer 1 Armii Wojska Polskiego od specjalnych zleceń.
W latach 1952–1957 członek Rady Państwa, w latach 1955–1957 sekretarz Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego (w latach 1952–1956 członek Prezydium OK FN). Od czerwca 1945 członek Komisji ds. repatriacji Polaków z ZSRR. Od 27 września 1949 przewodniczący Sekretariatu Centralnego Komitetu Jedności Ruchu Ludowego. W latach 1950–1956 sekretarz generalny Polskiego Towarzystwa Przyjaciół ONZ, pod koniec życia wiceprezes Towarzystwa „Polonia”. W latach 1957–1964 ambasador PRL w Bułgarii, w latach 1965–1971 ambasador RP w Finlandii.
Został pochowany z honorami 26 września 1975 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2 Tuje m. 13)[2]. W imieniu władz naczelnch ZSL przemówienie wygłosił zastępca przewodniczącego Rady Państwa Józef Ozga-Michalski, a w imieniu MSZ wiceminister spraw zagranicznych Romuald Spasowski[3].
Odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1947)[4]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)
Przypisy
edytuj- ↑ Trybuna Robotnicza, nr 321 (2410), 13 grudnia 1951 roku, s. 1.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-25].
- ↑ Pogrzeb Aleksandra Juszkiewicza, "Trybuna Ludu", nr 225, 29 września 1975, s. 4.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 36, poz. 294.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 42.