Wikipedia

Aleksander Iskrzycki

Aleksander Iskrzycki (rus. Олександр Іскрицький – Ołeksandr Iskrycki/Iskryćkyj; ur. 1842, zm. w maju 1910 w Krakowie) – doktor praw, adwokat, działacz polityczny i społeczny.

Aleksander Iskrzycki
Data urodzenia

1842

Data i miejsce śmierci

maj 1910
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

adwokat

Miejsce zamieszkania

Sanok

Tytuł naukowy

doktor

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Krewni i powinowaci

Maksymilian Iskrzycki,
Tadeusz Iskrzycki

Życiorys

edytuj

Z pochodzenia był Rusinem[1][2][3]. Pochodził z Caryńskiego, gdzie jego ojciec był ruskim proboszczem[4] wyznania greckokatolickiego[5].

 
Grobowiec Aleksandra, Maksymiliana i Tadeusza Iskrzyckich

Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując stopień naukowy doktora[1][4]. W 1872 osiadł w Sanoku[4]. Był adwokatem przy C. K. Sądzie Powiatowym w Sanoku[6][7], a po ustanowieniu w 1887, przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku[8]. 31 maja 1879 został wybrany członkiem rady zawiadowczej stowarzyszenia urzędników w Sanoku[9]. W 1884 założył kancelarię adwokacką w Sanoku[10] i działał w mieście jako adwokat do ostatnich lat życia[1][11]. Został wybrany przysięgłym głównym trzeciej kadencji Sądu Przysięgłych w Przemyślu trwającej od 24 sierpnia 1885 na okres trzech lat[12]. Należał do Przemyskiej Izby Adwokatów[13][14][15]. Był znanym i zasłużonym w Sanoku urzędnikiem w zawodzie adwokackim, w zawodzie występującym jako mecenas[16][17] oraz przede wszystkim obrońca w sprawach karnych[4][18][19][20]. Został określony mianem nestora sanockich adwokatów[4].

Został członkiem Rady c. k. powiatu sanockiego, wybrany z grupy gmin miejskich i pełnił funkcję członka wydziału powiatowego (1882, 1883, 1884)[21]. Ponownie wybrany do Rady w 1903 w grupy gmin wiejskich[22], raz jeszcze wybrany w 1907 z grupy gmin wiejskich[23][24][25]. Był wybierany radnym rady miejskiej w Sanoku: 1881 (wybory uzupełniające[26]), 1884 – zostawał wówczas asesorem[27][28][29] (12 lutego 1885 złożył rezygnację z urzędu radnego, asesora i syndyka gminnego, która nie została przyjęta przez Radę i został uproszony, by nadal pełnić te obowiązki)[30]), potem pełnił mandat w kolejnych latach (1891, 1894)[31], w późniejszych latach na przełomie XIX/XX wieku[32]. W 1883 był w delegacji miasta na organizowane w Krakowie obchody 200. rocznicy bitwy pod Wiedniem (1683–1883)[33]. Od około 1893 był syndykiem w magistracie miasta Sanoka[34]. W grudniu 1906 przed sądem toczyła się sprawa wytoczona przez Iskrzyckiego przeciw gminie miasta Sanoka o zapłacenie wynagrodzenia w wysokości 12 tys. koron[35].

W wyborach do Sejmu Krajowego Galicji kadencji V (1882-1889) uzyskał mandat w IV kurii okręgu Lisko-Baligród-Lutowiska, uzyskując niewielką przewagą głosów, po czym złożył mandat 27 września 1883 i uznano wybór Teofila Żurowskiego. Kandydował do Sejmu kadencji VI (1889-1895), w 1895 zadeklarował kandydowanie na kadencję VII (1895-1901) kooperując wówczas z ruchem ludowym i partią ruską[1][36][37][38][39] (także rok później po zwolnieniu mandatu w wyborach uzupełniających w 1896[40]), w 1900 został kandydatem do Sejmu Krajowego Galicji VIII kadencji (1901-1907) stając w gronie reprezentantów stronnictwa demokratycznego[41], w 1907 występował na wiecu ludowców przed wyborami na kadencję IX (1908-1913)[42].

Brał aktywny udział w życiu politycznym, w tym podczas posiedzeń rad powiatowej i rady miejskiej w Sanoku. Jednocześnie pojawiały się zarzuty, iż zachowywał się wówczas w sposób niesubordynowany, prowadził obstrukcję oraz przeciągłe wywody i monologi. Wskazywano też inne zarzuty (np. że prowadził agitację wyborczą[43]). W sposób niezdyscyplinowany zachowywał się 19 października 1896 na wiecu ks. Stanisława Stojałowskiego w Rymanowie[44]. Po bulwersującym opinię publiczną aresztowaniu księdza w Sanoku w październiku 1896 Iskrzycki interpelował w tej sprawie u posła do Rady Państwa, Engelberta Pernerstorfera[45]. Przed wyborami w 1895 deklarował się jako Rusin z pochodzenia, a z przekonań wieloletni demokrata (w czasach studiów miał być sekretarzem organizacji demokratów), odżegnujący się od ruchu moskalofilstwa[46]. Według publikacji w dzienniku „Nowa Reforma” w 1895 Iskrzycki był Rusinem-moskalofilem[1]. Działał w ruchu politycznym komitetu ruskiego na ziemi sanockiej[47]. Wydanie „Kurjera Warszawskiego” z 1884 opisując przywódców rusińskich cytowało A. Iskrzyckiego[48]. Wydania pism „Kuriera Lwowskiego” i „Nowej Reformy” w 1900 wskazały, iż jest to ruski radykał, który kandyduje przy każdych wyborach, bo ma to w swoim zwyczaju i uważa za konkurs[41]. Sam Iskrzycki podczas wiecu Towarzystwa Szkoły Ludowej w Sanoku 4 grudnia 1905, w trakcie którego wyraził się jako zwolennik „międzynarodowej Polski”, przyznał, że Polakiem być nie może, gdyż urodził się Rusinem; Rusinem nie jest, gdyż wzrósł wśród otoczenia i wpływów polskich – jest więc sobie Krajowym (z tego względu w prasie został określony jako krajowiec)[2][49][50]. Według historyka Alojzego Zieleckiego Iskrzycki był działaczem ruchu narodowo-demokratycznego (wraz z nim m.in. Paweł Biedka, Adam Pytel, Wojciech Ślączka)[51].

Aleksander Iskrzycki był czynny również na polu zarobkowym. Został prezesem rady założonego w 1884 w Sanoku stowarzyszenia zarobkowego pod nazwą Spółka Handlu Skór w Sanoku[52], prezesem rady zawiadowczej założonego w 1886 stowarzyszenia spożywczego pod nazwą Okrużnaja Narodnaja Torhowla (obszczestwo zarej. z ohran. porukoju)[53][54]. Działał także na polu społecznym. 8 września 1885 został wybrany prezesem zorganizowanego w Sanoku zjazdu podczas walnego zgromadzenia członków ruskiego Towarzystwa im. Michała Kaczkowskiego[55]. Był członkiem sanockiego biura powiatowego Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża mężczyzn i dam w Galicji[56]. Należał do Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku[57]. Został członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1890/1891)[3][58][59]. Był dietariuszem wiedeńskiego stowarzyszenia „Samopomoc”[60][61]. Był zastępcą prezesa rady nadzorczej Towarzystwa Wzajemnego Kredytowego „Beskid” (Obszczestwo Wzaimnoho Kredytu „Beskid”) działającego w budynku przy ul. Tadeusza Kościuszki[62].

Zmarł w maju 1910 w Krakowie w wieku 68 lat[4][63]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Fd); wraz z nim pochowani zostali tam także Maksymilian Iskrzycki (1837-1892, nauczyciel, profesor UJ) i Tadeusz Iskrzycki (1872-1913, adwokat)[4][64][65].

Pod koniec 1910 toczyła się sprawa spadkowa po Aleksandrze Iskrzyckim, którą prowadził c. k. notariusz jako komisarz sądowy, Antoni Kokurewicz[66].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e Kronika. Sanok. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 217 z 25 września 1895. 
  2. ↑ a b Kronika. Narodowość (dodatek). „Gazeta Sanocka”. Nr 103, s. 5, 17 grudnia 1905. 
  3. ↑ a b Tadeusz Miękisz: Zarys historii Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku w 50-tą rocznicę jego istnienia. Sanok: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, 1939, s. 10.
  4. ↑ a b c d e f g Kronika. † Dr. Aleksander Iskrzycki. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 4, Nr 5 z 29 maja 1910. 
  5. ↑ Piotr Stebelski. Proces kryminalny Teofila Wiśniowskiego i towarzyszy o zbrodnię zdrady stanu. „Przegląd Prawa i Administracji”, s. 715, 1908. 
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 77.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 62, 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 59, 65.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 60, 65.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 60, 65.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 61, 66.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 61, 66.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 61, 66.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 61, 66.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 61, 66.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 61, 66.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 65.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 68.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 71.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 70.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 102.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 102.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 124.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 124.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 124.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 137.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 137.
  9. ↑ Ruch stowarzyszeń. „Urzędnik”. Nr 15, s. 102, 10 października 1879. 
  10. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 362.
  11. ↑ Illustrowany Kalendarz Djabelski na rok 1897. Kraków: 1897, s. 168.
    •Przyjechali do Lwowa. „Słowo Polskie”, s. 4, Nr 585 z 16 grudnia 1900. 
    •Haliczanin. Kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Galicyi na rok Pański 1904. Lwów: 1904, s. 62.
    •Gospodarz. Kalendarz „Wydawnictwa im. Tadeusza Kościuszki” na rok Pański 1907. Kraków: 1907, s. XXXV (207).
    •Gospodarz. Kalendarz „Wydawnictwa im. Tadeusza Kościuszki” na rok Pański 1908. Kraków: 1908, s. XXIX (199).
    •Gospodarz. Kalendarz „Wydawnictwa im. Tadeusza Kościuszki” na rok Pański 1909. Kraków: 1909, s. XXVII (241).
  12. ↑ Z izby sądowej. „Echo z nad Sanu”, s. 4, Nr 14 z 2 sierpnia 1885. 
  13. ↑ Kronika. „Gazeta Przemyska”, s. 3, Nr 10 z 1 lutego 1891. 
  14. ↑ Krakowianka. Kalendarz Ilustrowany dla Rodzin Polskich na rok 1892. Kraków: 1892, s. 80.
  15. ↑ Zgromadzenie adwokatów. „Nowy Głos Przemyski”, s. 3, Nr 10 z 4 marca 1906. 
  16. ↑ Wiadomości urzędowe. „Przegląd Sądowy i Administracyjny.”, s. 36, Nr 4 z 23 stycznia 1878. 
  17. ↑ Wiadomości urzędowe. „Przegląd Sądowy i Administracyjny.”, s. 354, Nr 43 z 20 października 1880. 
  18. ↑ Z sali sądowej. „Słowo Polskie”, s. 5, Nr 221 z 12 maja 1900. 
  19. ↑ Z ubiegłej kadencji Sądu Przysięgłych. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 61 z 26 lutego 1905. 
  20. ↑ Kronika. Epilog zderzenia pociągów. „Nowy Głos Przemyski”, s. 2, Nr 15 z 8 kwietnia 1906. 
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 264.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 268.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 247.
  22. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 352-353.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 352-353.
    •Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 1-1, Nr 26 z 26 czerwca 1904. 
    •Budżet Rady Powiatowej w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 57 z 29 stycznia 1905. 
    •Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 91 z 24 września 1905. 
    •Budżet Rady Powiatowej w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 1-3, Nr 106 z 7 stycznia 1906. 
    •Budżet Rady Powiatowej w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 108 z 21 stycznia 1906. 
    •W sprawie wyboru marszałka powiatowego. „Gazeta Sanocka”, s. 1, Nr 115 z 11 marca 1906. 
    •Wybór marszałka Rady Pow.. „Gazeta Sanocka”, s. 1, Nr 116 z 18 marca 1906. 
    •Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 128 z 10 czerwca 1906. 
    •Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 129 z 17 czerwca 1906. 
    •Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 1, Nr 152 z 25 listopada 1906. 
    •Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 1, Nr 153 z 2 grudnia 1906. 
    •Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 155 z 16 grudnia 1906. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 366.
    •Budżet Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 1, Nr 159 z 13 stycznia 1907. 
    •Budżet Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 1-2, Nr 160 z 20 stycznia 1907. 
    •Budżet Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”, s. 1, Nr 161 z 27 stycznia 1907. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 366.
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 366.
  24. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 395.
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 395.
  26. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 379.
  27. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii Galicyjskiej. Sanok siedzibą organów państwowych i samorządowych. Rozwój przestrzenny miasta, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 379, 380.
  28. ↑ Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 20, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  29. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 41. ISBN 83-909787-8-4.
  30. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od sierpnia 1883 do grudnia 1887. T. IX. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 148. [dostęp 2022-02-05].
  31. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 47, 51. ISBN 83-909787-8-4.
  32. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 24 z 15 września 1895. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 52 z 29 marca 1896. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 77 z 20 września 1896. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3-4, Nr 78 z 27 września 1896. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 79 z 6 października 1896. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 86 z 22 listopada 1896. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 89 z 13 grudnia 1896. 
    •Po wyborach. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 95 z 24 stycznia 1897. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 95 z 24 stycznia 1897. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 114 z 6 czerwca 1897. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 115 z 13 czerwca 1897. 
  33. ↑ Tomasz Opas, Zagadnienia ustrojowe, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 379.
  34. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 315.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 315.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 315.
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2-3, Nr 90 z 20 grudnia 1896. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 315.
  35. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 156 z 23 grudnia 1906. 
  36. ↑ Z ruchu przedwyborczego. „Gazeta Sanocka”, s. 2-3, Nr 25 z 23 września 1895. 
  37. ↑ Kronika. Adw. dr Iskrzycki. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 25 z 23 września 1895. 
  38. ↑ Kronika. Sprostowanie. „Gazeta Sanocka”, s. 3-4, Nr 26 z 29 września 1895. 
  39. ↑ Estreicher. s. 139.
  40. ↑ Przedwyborcze zgromadzenie wyborców. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 83 z 1 listopada 1896. 
  41. ↑ a b Z ruchu wyborczego. „Nowa Reforma”, s. 1, Nr 199 z 1 września 1900. 
  42. ↑ Wiec w „Murowance”. „Gazeta Sanocka”, Nr 170 z 31 marca 1907. 
  43. ↑ Kronika. Scysya z powodu wyborów. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 25 z 23 września 1895. 
  44. ↑ Z niedoszłego wiecu w Rymanowie. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 82 z 26 października 1896. 
  45. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 83 z 1 listopada 1896. 
  46. ↑ Z ruchu przedwyborczego. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 25 z 23 września 1895. 
  47. ↑ Ruskie zgromadzenie przedwyborcze. „Gazeta Sanocka”, s. 2-3, Nr 97 z 7 lutego 1897. 
  48. ↑ Korrespondencya Gazety Warszawskiej. „Kurjer Warszawski”, s. 2, Nr 94 z 12 (24) kwietnia 1884. 
  49. ↑ Do robotników-Polaków w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 102, s. 1, 10 grudnia 1905. 
  50. ↑ Jeszcze kilka słów z powodu „międzynarodowej Polski”. „Gazeta Sanocka”. Nr 103, s. 1, 17 grudnia 1905. 
  51. ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 471.
  52. ↑ IV. Stowarzyszenia handlu skór. „Rocznik Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi i W. Ks. Krakowski”. 11, s. 56, 1885. 
  53. ↑ I. Stowarzyszenia spożywcze. „Rocznik Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi i W. Ks. Krakowski”. 14, s. 35, 1888. 
  54. ↑ Statystyka Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi z W. Księstwem Krakowskiem za rok 1890. Lwów: 1891, s. 36.
  55. ↑ Z izby sądowej. „Echo znad Sanu”, s. 1-2, Nr 21 z 20 września 1885. 
  56. ↑ Piętnaste sprawozdanie roczne z czynności Krajowego Stowarz. Czerwonego Krzyża mężczyzn i dam w Galicyi za rok 1894. Lwów: 1895, s. 75.
  57. ↑ Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku dnia 12 września 1905. „Gazeta Sanocka”, s. 2-3, Nr 88 z 17 września 1905. 
  58. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar, Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku, [w:] 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014, Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 141, ISBN 978-83-939031-1-5.
  59. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-03-15].
  60. ↑ Z życia „białych murzynów”. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 79 z 6 października 1896. 
  61. ↑ Z życia dyetaryuszy. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 90 z 20 grudnia 1896. 
  62. ↑ Statystyka Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi z W. Księstwem Krakowskiem za rok 1909. Lwów: 1910, s. 95.
  63. ↑ Kronika. Zmarli. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 230 z 24 maja 1910. 
  64. ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 112. ISBN 83-08-01428-3.
  65. ↑ Spis osób pochowanych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (osoby pochowane do 1939 r.). cmentarium.sowa.website.pl. [dostęp 2016-06-23].
  66. ↑ Edykt. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 32 z 4 grudnia 1910. 
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Aleksander_Iskrzycki&oldid=74589565”