Albert d’Este
Albert V d’Este (ur. 27 lutego 1347, zm. 30 lipca 1393) – senior Ferrary i Modeny od 1388 z rodu d'Este.
| |
.svg)
| |
| senior Ferrary i Modeny | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona |
Joanna de Roberti |
| Dzieci | |
Życie
edytujAlbert d’Este był synem Obizza III. Współrządził Ferrarą i Modeną z bratem Mikołajem II przynajmniej od 1385 roku[1]. Po zamieszkach 1385 roku pomagał bratu w budowie potężnego Castello Estenze. Osobiście położył kamień węgielny pod budowę nowej siedziby Estów[2].
Po śmierci Mikołaja II w 1388 roku został wyłącznym władcą księstwa i obu miast. Spisek przeciw niemu zawiązał jego siostrzeniec Obizzo Aldobrandino. Albert ujął spiskowców. Obizza i jego matkę Beatrycze da Camino rozkazał ściąć. Należącego do spisku Jana z Brescii włóczył końmi po ulicach, a następnie powiesił, a jego żonę Konstnację de Quinatavalli oraz swego brata, bastarda, Alberta spalił na stosie. Pozostali spiskowcy byli szarpani rozpalonymi obcęgami, a następnie powieszeni za miastem[1][3].
W tym samym 1388 roku poślubił Joannę de Roberti, córkę swego kamerdynera Cabriana. namiętność do Joanny nie trwała jednak długo i wkrótce porzucił ją dla jej matki Margeryty dal Sale, uchodzącej za najpiękniejszą kobietę swoich czasów, która oddała mu się z nienawiści do córki[3].
Utrwaliwszy swą władzę Albert wybrał się w pokutną pielgrzymkę do Rzymu. Ubrany w pątniczą siermięgę w towarzystwie trzystu dwudziestu rycerzy, tak samo jak on odzianych, wkroczył do Rzymu. Na powitanie wyszło naprzeciw niego 5 kardynałów, a papież Bonifacy IX wręczył mu złotą różę, nagrodę cnoty. Pozwolił też założyć w Ferrarze uniwersytet, na wzór istniejących w Paryżu i Bolonii. Z Rzymu Albert powrócił chory i sądząc, że go kochanka zaczarowała, kazał Margerytę wtrącić do lochu i tam udusić. Uniwersytet powstał w 1391 roku[1][3].
Albert zmarł w 1393 roku, pozostawiając 10-letniego syna z nieprawego łoża Mikołaja III. Okazał się jednym z najlepszych władców Ferrary. Wdzięczni ferraryjczycy umieścili jego posąg w ubraniu pielgrzyma we wnęce fasady katedry[3].
Rodzina
edytujW 1388 roku Albert poślubił Joannę de Roberti, córkę Cabriano de Roberti z Reggio[1].
Z Isottą Albaresani miał w 1383 roku nieślubnego syna Mikołaja, uznanego w 1391 roku przez papieża za prawowitego następcę tronu.
| Obizzo III (panował 1317–1352) |
|||||||||||
| 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | ||||
| Alda ∞ Ludwik Gonzaga |
Rinaldo | Mikołaj II (panował 1361–1388) |
Azzo | Albert (panował 1388–1393) |
Fulko i Jan | ||||||
| Alisia ∞ Guido da Polenta |
Aldobrandino III (panował 1352–1361) |
Hugo (ur. 1344, zm. 1370) |
Beatrycze ∞ Waldemar I graf Anhalt |
Konstancja ∞ Galeotto Malatesta | |||||||
| Obizzo [IV] d’Este ścięty 1388 |
Mikołaj III (panował 1393–1441) |
||||||||||
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Obizzo III. W: Ch. Cawley: Medieval Lands.
- ↑ Kazimierz Chłędowski: Dwór w Ferrarze. s. 19.
- ↑ a b c d Kazimierz Chłędowski: Dwór w Ferrarze. s. 20.
- ↑ Markizowie Ferrary. W: Ch. Cawley: Medieval Lands.
Bibliografia
edytuj- Ch. Cawley: Medieval Lands. Foundation for Medieval Genealogy, 2006–2007.
- Kazimierz Chłędowski: Dwór w Ferrarze. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1958.
- Muratori, Ludovico Antonio (1717). Delle antichità Estensi. Modena.
- Pigna, G.B. (1570). Historia dei Principi d’Este. Ferrara.