Albatros W.4

Albatros W.4
	; Prototyp nr 747
	Dane podstawowe
Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Albatros Flugzeugwerke
Typ	wodnosamolot myśliwski
Konstrukcja	jednosilnikowy dwupłat o konstrukcji drewnianej
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	1916
Lata produkcji	1916–1917
	Dane techniczne
Napęd	1 Mercedes D.III
Moc	160 KM (119 kW)
	Wymiary
Rozpiętość	9,5 m
Długość	8,40 m
Wysokość	3,6 m
Powierzchnia nośna	31,6 m²
	Masa
Własna	784 kg
Użyteczna	280 kg
Startowa	1064 kg
Zapas paliwa	146 l
	Osiągi
Prędkość maks.	160 km/h
Prędkość wznoszenia	5,5 min na 1000 m; 8,5 min na 2000 m
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 lub 2 x karabin maszynowy 7,92 mm lMG 08
	Użytkownicy
	Cesarstwo Niemieckie, Austro-Węgry
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Albatros W.4 – niemiecki jednomiejscowy pływakowy wodnosamolot myśliwski z okresu I wojny światowej, zbudowany w firmie Albatros Flugzeugwerke.

Powstanie i produkcja

W maju 1916 roku niemiecka marynarka wojenna zaprosiła kilka firm do skonstruowania wodnosamolotów myśliwskich do osłony baz lotnictwa morskiego. Między innymi, 16 maja 1916 roku zamówiła w firmie Albatros Flugzeugwerke budowę trzech prototypów samolotu Albatros W.4. Były one budowane w zakładach wodnosamolotów Albatrosa w Friedrichshagen nad jeziorem Müggelsee pod Berlinem. Samolot został skonstruowany w oparciu o udany myśliwiec Albatros D.I i wyglądał, jak D.I na pływakach, lecz był większy (m.in. zwiększono rozpiętość skrzydeł o 1 metr i rozpiętość usterzenia).

Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w MLP w Krakowie

Pierwszy prototyp (nr 747) został dostarczony do jednostki testowania wodnosamolotów SVK (Seeflugzeug Versuchs Kommand) w Warnemünde 28 sierpnia 1916 roku, pozostałe we wrześniu i grudniu (nr 765 i 786). Testy były obiecujące i 5 września marynarka zamówiła pierwszą serię 10 samolotów (o numerach 902-911). W lutym 1917 roku, 9 z nich skierowano do prób w jednostkach bojowych. Podczas testów prototypów i eksploatacji wprowadzano modyfikacje, m.in. ulepszone typy pływaków (z uwagi na ich przyspieszone zużycie). Zaszła też konieczność wymiany chłodnic po bokach kadłuba na bardziej efektywną chłodnicę w górnym płacie. W końcowych seriach wprowadzono lotki na górnym i dolnym płacie, polepszające manewrowość (początkowo tylko na górnym). Pierwsza seria była uzbrojona w 1 zsynchronizowany karabin maszynowy, kolejne serie, dostarczane od kwietnia 1917 roku, w 2 km-y.

Do grudnia 1917 roku zbudowano 118 samolotów W.4 łącznie z prototypami (serie o numerach 902-911, 948-967, 1107-1116, 1302-1326, 1484-1513, 1719-1738).

Służba

Albatros W.4 był udanym samolotem, o lepszych parametrach, manewrowości i widoczności z kabiny od konkurencyjnego Hansa-Brandenburg KDW. Jednakże, pod koniec 1917 roku Kaiserliche Marine doszła do wniosku, że większe możliwości bojowe mają myśliwce dwumiejscowe, ze stanowiskiem strzelca, jak myśliwskie wersje Friedrichshafen FF.33 i Hansa-Brandenburg W.12 i zaprzestała zakupów jednomiejscowych myśliwców. Wyprodukowane Albatrosy W.4 skierowano wobec tego na drugorzędne teatry działań, zmagazynowano lub przeznaczono do szkolenia.

Z powodu małej intensywności używania, 1 sierpnia 1918 roku Kaiserliche Marine miała wciąż 89 Albatrosy W.4, z tego 4 w bazach nad Morzem Północnym, a 5 w Turcji, natomiast 56 było zmagazynowane, a pozostałe głównie w bazach szkolnych.

W lipcu 1918 roku, 8 Albatrosów przekazano marynarce wojennej Austro-Węgier w zamian za silniki Austro-Daimler. Otrzymały one oznaczenia E.5 – E.12, lecz nie doszło do ich użycia bojowego.

Prototyp nr 747
Samolot późnej serii nr 1486

Bibliografia

Peter M. Grosz: Albatros W4, Windsock Mini Datafile nr 1, Albatros Productions, Berkhamsted, ISBN 0-948414-64-2.