Al-Waladża
Al-Waladża (arab. الولجة) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Jerozolimy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko arabskiej (al-Nakba), po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 21 października 1948[1].
Państwo | |
---|---|
Dystrykt |
Dystrykt Jerozolimy |
Wysokość |
750 m n.p.m. |
Populacja (1945) • liczba ludności |
|
Data zniszczenia |
21 października 1948 |
Powód zniszczenia | |
Obecnie | |
Położenie na mapie Mandatu Palestyny | |
31°44′26″N 35°08′46″E/31,740556 35,146111 | |
Strona internetowa |
Położenie
edytujAl-Waladża leżała wśród wzgórz Judei, w odległości 8 kilometrów na zachód od miasta Jerozolima. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 1 770,8 ha. We wsi mieszkało wówczas 1 650 osób[2].
własność gruntów | powierzchnia gruntów (hektary) |
---|---|
Arabowie | 1 750,7 |
Żydzi | 3,5 |
publiczne | 16,6 |
Razem | 1 770,8 |
Rodzaj użytkowanych gruntów | Arabowie (hektary) | Żydzi (hektary) |
---|---|---|
uprawy oliwek | 8 | 0 |
uprawy nawadniane | 213,6 | 0 |
uprawy zbóż | 620,5 | 2,2 |
nieużytki | 930,1 | 1,3 |
zabudowane | 3,1 | 0 |
Historia
edytujW 1596 Al-Waladża liczyła 655 mieszkańców, którzy płacili podatki z upraw pszenicy, jęczmienia, winorośli, owoców, oliwek, oraz hodowli kóz i uli[3].
W okresie panowania Brytyjczyków Al-Waladża była dużą wsią. Wieś posiadała jeden meczet i szkołę podstawową[2].
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 wieś zajęły wojska egipskie. Była ona broniona przez arabskich ochotników z Bractwa Muzułmańskiego i Arabskiej Armii Wyzwoleńczej. Podczas operacji Jekew w dniu 21 października 1948 wojska izraelskie zajęły wieś Al-Waladża. Mieszkańcy zostali wysiedleni, a większość domów wyburzono. Wieś została odbudowana po wojnie po drugiej stronie wadi, pod nazwą Al-Waladża[2].
Miejsce obecnie
edytujNa gruntach wioski Al-Waladża powstał w 1950 moszaw Amminadaw.
Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Al-Waladża: „Na terenie wsi stoi kilka kamiennych domów. Północna część terenu pokryta jest kamiennym gruzem. Na zachodzie znajdują się tarasy, które porastają drzewa migdałowe”[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992. ISBN 0-88728-224-5.
- ↑ a b c d Welcome To al-Walaja. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-10-24]. (ang.).
- ↑ Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten. Erlangen: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, 1977, s. 116.