Akuczi rudy

Akuczi rudy
	Myoprocta acouchy
	(Erxleben, 1777)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Rodzina	agutiowate
Rodzaj	akuczi
Gatunek	akuczi rudy
Synonimy
	Myoprocta exilis (Wagler, 1831);
	Myoprocta exilis (Wagler, 1831);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Akuczi rudy^[4]^[5] (Myoprocta acouchy) – gatunek gryzonia należący do rodziny agutiowatych.

Osiąga długość do 40 cm, ogon do 7 cm. Umaszczenie akuczi jest od czerwonawego do czarno-zielonego na grzbiecie, z żółtawym brzuchem i jaskrawym kolorem (pomarańczowym, żółtym albo czerwonym) na głowie. Ogon cienki, porośnięty białymi włosami.

Występuje w Ameryce Południowej – we wschodnich Andach w południowej Kolumbii, we wschodnim Ekwadorze, północnym Peru i w basenie Amazonki w Brazylii (Wilson, 1993). Żyje w podmokłych lasach, lesie tropikalnym, chłodnych lasach nizinnych.

Akuczi są dziennymi zwierzętami, choć może przestawić się na tryb nocny, i samotnikami (Anderson i Jones, 1984). Żyją w małych grupach, na które składają się samiec, samica oraz ich młode^[6]. Kiedy jest dużo jedzenia starannie zakopują część żywności na czas niedostatku. To zachowanie jest istotne dla rozproszenia nasion wielu gatunków drzew.

Są roślinożercami, jedzą wiele różnych owoców lasu, orzechów, korzeni. Widziano także, że żywią się orzechami ziemnymi z rolniczych ogrodów.

Akuczi może być rolniczym szkodnikiem w ogrodach, ponieważ zjadają orzechy ziemne. Mięso z tych gryzoni uważane jest jednak za smaczne i często stają się obiektem polowań.

Ciąża akuczi trwa około 99 dni, po niej rodzi się 1-4 młodych. Te zwierzęta mogą rodzić sezonowo lub w ciągu roku zależnie od miejscowych warunków. W niewoli żyje 13 do 20 lat (Woods, 1984).

Przypisy

↑ Myoprocta acouchy, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Myoprocta acouchy. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 21 listopada 2009]
↑ ^a ^b F.F. Catzeflis F.F., Weksler, M., Myoprocta acouchy, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-03-07] (ang.).
↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 290. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
↑ Gerard Dubost. Ecology and social life of the red acouchy, Myoprocta exilis; comparison with the orange-rumped agouti, Dasyprocta leporina. „Journal of Zoology”. 214 (1), s. 107–123, styczeń 1988.

[itis-1] Myoprocta acouchy, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[msw3-2] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Myoprocta acouchy. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 21 listopada 2009]

[iucn-3] F.F. Catzeflis F.F., Weksler, M., Myoprocta acouchy, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-03-07] (ang.).

[miiz-4] W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 290. ISBN 978-83-88147-15-9.

[5] Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.

[6] Gerard Dubost. Ecology and social life of the red acouchy, Myoprocta exilis; comparison with the orange-rumped agouti, Dasyprocta leporina. „Journal of Zoology”. 214 (1), s. 107–123, styczeń 1988.

[4]

[5]

[1]

[2]

[3]

[6]