Aigle (1931)
Aigle – francuski wielki niszczyciel z okresu II wojny światowej z grupy typów 2400-tonowych, podtypu Aigle. W służbie od 1932, samozatopiony w Tulonie 27 listopada 1942.
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki | |
Wodowanie | |
Marine nationale | |
Wejście do służby | |
Los okrętu |
samozatopiony 27 listopada 1942, złomowany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
2441 t standardowa |
Długość |
128,5 m całkowita |
Szerokość |
11,84 m |
Zanurzenie |
5,5 m |
Napęd | |
2 turbiny parowe o mocy 64 000 KM, 4 kotły parowe, 2 śruby | |
Prędkość |
36 węzłów |
Zasięg |
3650 Mm przy 18 w |
Uzbrojenie | |
5 dział 138,6 mm (5xI) 4 działka 37 mm plot (4xI) 4 wkm 13,2 mm plot (2xII) 6 wt 550 mm (2xIII) 4 mbg, 2 zrzutnie i 44 bg | |
Załoga |
230 |
Historia
edytuj„Aigle” był głównym okrętem nazwanego od niego podtypu Aigle francuskich 2400-tonowych wielkich niszczycieli (grupy C). Nazwa znaczy „orzeł”. Zamówiono go w ramach programu z 1927 roku. Jego budowę rozpoczęto jako pierwszego, lecz ukończono jako ostatniego z grupy C podtypu Aigle. Nosił numery burtowe: w latach 1932-34: 5, 1934-35: 6, 1935-39: brak, 1939-42: X13[1].
Służba w skrócie
edytujPo wybuchu II wojny światowej „Aigle” służył na Morzu Śródziemnym, bazując w Tulonie, w składzie 1. Dywizjonu Kontrtorpedowców (z „Lion” i „Vauban”). Po przystąpieniu Włoch do wojny, wziął udział z 10 innymi niszczycielami tego typu i 4 krążownikami w operacji ostrzelania w czerwcu 1940 włoskich portów Genui i Vado[2].
Po upadku Francji pozostał pod kontrolą rządu Vichy. W latach 1940–1942 wzmocniono mu lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze, dodając podwójne działko 37 mm[3].
„Aigle” wraz z innymi okrętami został samozatopiony podczas niemieckiej próby zagarnięcia floty francuskiej w Tulonie 27 listopada 1942. Po przejęciu Tulonu przez Włochów, podnieśli oni okręt, lecz nie podjęli remontu. Został następnie zatopiony pomiędzy listopadem 1943 a marcem 1944 przez lotnictwo alianckie[3]. Wrak został złomowany.
- Szczegółowy opis i dane - w artykule niszczyciele typu 2400-tonowego
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- (ros.) W. W. Iwanow: Korabli Wtoroj Mirowoj wojny: WMS Francji (Корабли Второй Мировой войны: ВМС Франции), Morskaja Kollekcja 11/2004.
- Jean Guiglini: 2400-tonowce Marynarki Francuskiej. Część III w: Okręty Wojenne nr 16, s.34-38