Agrofizyka

pogranicze fizyki i agronomii

Agrofizyka – nauka z pogranicza agronomii i fizyki, której obiektami badawczymi są elementy agroekosystemu, badane i opisywane metodami nauk ścisłych – w szczególności fizyki.

Ze względu na metodę i obiekt badawczy związek agrofizyki z biofizyką jest bardzo ścisły, lecz w przypadku agrofizyki ograniczony jest do środowiska rolniczego, tzn. gleby, roślin i zwierząt związanych z produkcją rolniczą. Konieczność uwzględnienia specyficznych cech obiektu badawczego i znajomość technologii rolniczych, a obecnie biotechnologii, na które osiągnięcia tej nauki mają lub będą miały wpływ, odróżnia ją od biofizyki.

Agrofizyka najbliższa jest naukom podstawowym takim jak biologia, z której wiedzy i metody korzysta (zwłaszcza ekologii środowiska i fizjologii roślin), a także fizyce, od której bierze metody badawcze, a szczególnie eksperyment fizyczny i model fizyczny. Zainteresowania agrofizyki nie skupiają się na technicznych problemach agronomii, a to odróżnia ją od inżynierii rolniczej i kwalifikuje do nauk podstawowych.

Potrzeby agronomii – zapotrzebowanie na obiektywne, fizyczne metody badania gleby, a w rezultacie ekosystemu rolniczego gleba-roślina-atmosfera – były przyczyną powstania agrofizyki. Zakres nauki, początkowo ograniczony do ogólnych zależności w ekosystemie glebowym, w miarę jej rozwoju poszerzał się o najważniejsze problemy rolnictwa – świadome kształtowania płodów rolnych jako pokarmu lub surowca, a także o problemy oceny jakości, racjonalne wykorzystanie w środowisku rolniczym dotychczasowych odpadów, np. komunalnych (gaz wysypiskowy) i przemysłowych (zanieczyszczenia wody, zanieczyszczenie powietrza).

Ośrodkiem naukowym skoncentrowanym na rozwoju dyscypliny naukowej, określającym jej unikatowy charakter w Polsce i docenianym na świecie jest Instytut Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego PAN w Lublinie.

Bibliografia

edytuj
  • Encyclopedia of Agrophysics in series: Encyclopedia of Earth Sciences Series edts. Jan Glinski, Jozef Horabik, Jerzy Lipiec, 2011, Publisher: Springer, ISBN 978-90-481-3585-1.
  • Encyclopedia of Soil Science, edts. Ward Chesworth, 2008, Uniw. of Guelph Canada, Publ. Springer, ISBN 978-1-4020-3994-2.
  • АГРОФИЗИКА – AGROPHYSICS by Е. В. Шеин (J.W. Chein), В. М. Гончаров (W.M. Gontcharow), Ростов-на-Дону (Rostov-on-Don), Феникс (Phoenix), 2006, – 399 c., ISBN 5-222-07741-1 – Рекомендовано УМО по классическому университетскому образованию в качестве учебника для студентов высших учебных заведений, обучающихся по специальности и направлению высшего профессионального образования „Почвоведение”
  • Scientific Dictionary of Agrophysics: polish-English, polsko-angielski by R. Dębicki, J. Gliński, J. Horabik, R.T. Walczak, Lublin 2004, ISBN 83-87385-88-3.
  • Physical Methods in Agriculture. Approach to Precision and Quality, edts. J. Blahovec and M. Kutilek, Kluwer Academic Publishers, New York 2002, ISBN 0-306-47430-1.
  • Soil Physical Condition and Plant Roots by J. Gliński, J. Lipiec, 1990, CRC Press, Inc., Boca Raton, USA, ISBN 0-8493-6498-1.
  • Soil Aeration and its Role for Plants by J. Gliński, W. Stępniewski, 1985, Publisher: CRC Press, Inc., Boca Raton, USA, ISBN 0-8493-5250-9.
  • Fundamentals of Agrophysics (Osnovy agrofiziki) by A. F. Ioffe, I. B. Revut, Petr Basilevich Vershinin, 1966, English: Publisher: Jerusalem, Israel Program for Scientific Translations; (available from the U.S. Dept. of Commerce, Clearinghouse for Federal Scientific and Technical Information, Va.)
  • Fundamentals of Agrophysics by P. V etc. Vershinin, 1959, Publisher: IPST, ISBN 0-7065-0358-9.

Linki zewnętrzne

edytuj