Adrastos

Adrastos
	mityczny król Argos
	Dane biograficzne
Ojciec	Talaos
Matka	Lizymacha
Małżeństwo	Amfitea
Dzieci	Argeja, Hippodameja, Deipyle, Ajgialeja, Ajgialeus

Adrastos (gr. Ἄδραστος Ádrastos, łac. Adrastus) – w mitologii greckiej król Argos, greckiego miasta w Argolidzie.

Uchodził za syna Talaosa i Lizymachy^[1]. Ojciec jego został zabity przez Amfiaraosa. Adrastos uciekł do swego dziadka ze strony matki. Po jego śmierci został królem Sykionu. Powrócił jednak do Argos po pogodzeniu się z zabójcą ojca^[2].

Żoną Adrastosa była Amfitea, córka Pronaksa. Mieli sześcioro dzieci, w tym cztery córki: Argeja, Hippodameja, Deipyle, Ajgialeja, znane jest imię jednego syna – Ajgialeus^[2].

Najstarsza córka Argeja poślubiła Polinika, którego z Teb wypędził jego brat Eteokles. Za namową zięcia Adrastos stanął na czele wyprawy przeciw Tebom. Wyprawa ta zakończyła się klęską i śmiercią sześciu wodzów, sam Adrastos został ocalony przez cudownego rumaka Ariona^[2]. Zginął także Polinejkes, którego Kreon nie pozwolił pochować. Dokonała tego samodzielnie Antygona, którą za ten czyn zamurowano żywcem w piwnicy^[3].

Po 10 latach Adrastos ponownie wyruszył na Teby wraz z synami poległych tam wodzów (wyprawa epigonów). Zdobył miasto, lecz opłacił to śmiercią swego syna, w drodze powrotnej do Argos zmarł w Megarze^[2]. Istnieją przekazy, że rzucił się w ogień, aby wypełnić słowa wyroczni Apollona^[2].

Jego kult był uprawiany w wielu greckich miastach, m.in. w Argos, Kolonos, Megarze i Sykionie.

Zobacz też

siedmiu przeciw Tebom

Przypisy

↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (red. Zdzisław Piszczek). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, ISBN 83-01-03529-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo, 1990, ISBN 83-04-01069-0.
↑ Jan Parandowski, Mitologia: Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Londyn: Wydawnictwo Puls, 1992, ISBN 0-907587-85-2.

Bibliografia

Mała encyklopedia kultury antycznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1968

[meka-1] Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (red. Zdzisław Piszczek). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, ISBN 83-01-03529-3.

[smit-2] Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo, 1990, ISBN 83-04-01069-0.

[par-3] Jan Parandowski, Mitologia: Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Londyn: Wydawnictwo Puls, 1992, ISBN 0-907587-85-2.

[1]

[2]

[3]