Adolfo Albertazzi (ur. 8 września 1865 w Bolonii, zm. 10 maja 1924 tamże) – włoski pisarz.

Adolfo Albertazzi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 września 1865
Bolonia

Data i miejsce śmierci

10 maja 1924
Bolonia

Był uczniem, przyjacielem i biografem Giosuè Carducciego. Pracował jako nauczyciel w Mantui i Bolonii. Jego obfity dorobek literacki niektórzy krytycy cenili bardzo wysoko, inni lekceważyli. Pisał powieści zdradzające wpływy weryzmu, opowiadania w stylu Maupassanta oraz historyjki dla dzieci. Nadzorował wydawanie dzieł Giosuè Carducciego, Alfreda Orianiego i Alessandra Tassoniego. Często publikował w bolońskim dzienniku „Il Resto del Carlino[1].

Główne dzieła

edytuj

Powieści

edytuj
  • La contessa d’Almond (1894)
  • L’Ave (1896)
  • Ora e sempre (1899)
  • In faccia al Destino (1906)

Eseje i pisma krytyczne

edytuj
  • Romanzieri e romanzi del Cinquecento e del Seicento (1891)
  • Il romanzo (1903)
  • Tasso (1911)
  • Foscolo (1915)
  • Il Carducci in professione d’uomo (1921)

Opowiadania

edytuj
  • Novelle umoristiche (1900)
  • Il zucchetto rosso e storie di altri colori (1908)
  • Amore e amore (1914)
  • Il diavolo nell’ampolla (1918)
  • Strane storie di storia vera (1920)
  • Facce allegre (1921)
  • Top (1921)
  • La merciaina del piccolo ponte. Tra gente varia (1924)

Opowieści dla dzieci

edytuj
  • Asini e compagnia (1913)
  • Cammina cammina cammina (1920)
  • I racconti di Corcontento (1922)

Przypisy

edytuj
  1. Aurora Zanichelli, Enciclopedia monografica della letteratura, Zanichelli, Bologna 1963, p. 447.