Adolf Klarenbach (ur. 21 lutego 1884 w Rottenhan, zm. 21 marca 1963 w Regensburgu[1]) – porucznik administracji Wojska Polskiego.

Adolf Klarenbach
porucznik administracji porucznik administracji
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1884
Rottenhan

Data i miejsce śmierci

21 marca 1963
Regensburg

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia,
Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Przemyśl

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys

edytuj

Urodził się 21 lutego 1884 w Rottenhan, wiosce kolonistów niemieckich, założonej w 1785 w trakcie kolonizacji józefińskiej koło Porzecza Janowskiego[2][3][4]. Był synem Johanna (ur. 1841) i Elisabeth (ur. 1843)[2]. Miał braci Michaela (ur. 1870), Johanna (ur. 1878), Wilhelma (ur. 1897)[2]. W 1897 ukończył II klasę w C. K. II Gimnazjum we Lwowie z językiem niemieckim wykładowym[5].

Podczas I wojny światowej w C. K. Armii został mianowany urzędnikiem ewidencji wojskowej z dniem 1 maja 1916, jako nadkompletowy przydzielony do komendy powiatowej uzupełnień w Przemyślu, był żołnierzem 24 pułku haubic polowych (ok. 1917)[6] i 124 pułku artylerii polowej (ok. 1918)[7].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego jako urzędnik wojskowy, a w 1919 powołany do służby czynnej i przydzielony do Sekcji Opieki Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. Został zweryfikowany w stopniu porucznika w korpusie oficerów administracji dział kancelaryjny ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920[9][4]. W latach 20. pełnił stanowisko referenta inwalidzkiego w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Przemyśl[9][10][4]. Postanowieniem z 10 listopada 1928 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[11]. W 1934 jako oficer przeniesiony w stan spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Przemyśl[12].

Był kierownikiem zespołu redakcyjnego, który przygotował wydany w 1931 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorialnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, mający zastąpić opublikowany osiem lat wcześniej ogólnopolski Informator[13]. W 1936 został wydany opracowany przez niego Szematyzm podziału administracyjnego Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze skorowidzem gmin wiejskich i miejskich oraz oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów państwowych[14][15].

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 i kampanii wrześniowej prowadził selekcję jeńców z armii polskiej w obozie przejściowym w Lubaczowie, gdzie – według relacji Adama Winogrodzkiegomundur oficerski uzupełnił opaską z hackenkreuzem[16].

Od 14 lipca 1908 był żonaty z Julią z domu Scheer (ur. 1891), z którą miał Adele Julianne (ur. 1911), Adolfa Heinricha (ur. 13 kwietnia 1914) i Brunhilde Irmę (ur. 20 sierpnia 1921)[2][17]. Podczas okupacji niemieckiej syn Adolf Heinrich Klarenbach wraz z rodziną dobrowolnie podpisał listę Volksdeutsche[17]. Podjął pracę na stanowisku tłumacza w Gestapo w Jarosławiu[17], był funkcjonariuszem tej służby[18][19][20] i uczestniczył w egzekucjach[21][22]. Po wojnie Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie poinformowała, że dokonał licznych zbrodni na osobach cywilnych narodowości polskiej i żydowskiej[23].

Adolf Klarenbach zmarł 21 marca 1963 w Regensburgu[24].

Przypisy

edytuj
  1. Adolf Klarenbach 1884–1963 [online], Ancestry [dostęp 2023-10-13] (ang.).
  2. a b c d Adolf Klarenbach. galizien.org. [dostęp 2020-05-02].
  3. Henryk Lepucki: Działalność kolonizacyjna Marii Teresy i Józefa II w Galicji 1772–1790: z 9 tablicami i mapą. Lwów: Kasa im. J. Mianowskiego, 1938, s. 177.
  4. a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 830.
  5. Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg fur das Schuljahr 1897. Lwów: 1897, s. 69.
  6. Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1522.
  7. Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1522.
  8. 3542. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 93, s. 2350, 25 października 1919. 
  9. a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1286.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 19.
  11. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636.
  12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 393.
  13. Z wydawnictw nadesłanych. „Głos Prawa”. Nr 11, s. 576, grudzień 1931. 
  14. Szematyzm podziału administracyjnego Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze skorowidzem gmin wiejskich i miejskich oraz oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów państwowych. books.google.pl. [dostęp 2020-05-02].
  15. Szematyzm podziału administracyjnego Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze skorowidzem gmin wiejskich i miejskich oraz oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów państwowych. pbc.rzeszow.pl. [dostęp 2020-05-02].
  16. Adam Korwin: Droga Żołnierza do wolności i Demokracji (1939–1945). W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939–1944. Sanok: 2012, s. 523. ISBN 978-83-903080-5-0.
  17. a b c Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Rzeszowie (1944) 1983–1990. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-05-02].
  18. Biuletyn Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. T. 25. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Sprawiedliwości, 1973.
  19. Witold Szymczyk. W 40 rocznicę zbrodni. „...bo byli Polakami”. „Nowiny”. Nr 54, s. 7, 5–6 marca 1983. 
  20. Wojciech Szczepański. Jarosław w czasie okupacji. „Rocznik Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia”. Tom XII, s. 122, 1993. 
  21. Dariusz Fudali. Franciszek Schmidt, przekleństwo miasta Jarosławia. „Rocznik Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia”. Tom XVI, s. 229, 2005. 
  22. Jerzy Czechowicz: Obchody Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu w Jarosławiu. jaroslawska.pl, 2020-02-07. [dostęp 2020-05-02].
  23. Komunikat OK BZH. „Nowiny”. Nr 204, s. 6, 7 września 1978. 
  24. Adolf Klarenbach. ancestry.com. [dostęp 2023-10-13]. (ang.).

Bibliografia

edytuj