Adam Tylus
Adam Tylus (ur. 20 grudnia 1944) – generał brygady SZ RP; szef Sztabu Służb Technicznych-zastępca Głównego Inspektora Techniki WP (1990–1993).
 generał brygady w st. spocz.
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1963–1993 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• 8 szkolny pułk samochodowy więcej patrz tekst |
| Stanowiska |
• starszy wykładowca |
| Późniejsza praca |
doradca MON |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujAdam Tylus w październiku 1963 rozpoczął zasadniczą służbę wojskową. W latach 1964–1969 był słuchaczem Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. W 1969 po ukończeniu WAT otrzymał przydział służbowy do Chełmna, gdzie objął stanowisko starszego wykładowcy w 8 Szkolnym pułku samochodowym (JW 1955). Następnie pełnił służbę w Jarominie, gdzie na stanowisku starszego pomocnika kierownika sekcji technicznej w 61 pułku artylerii Wojsk Obrony Przeciwlotniczej. W 1969 został skierowany do Gdańska, gdzie pełnił służbę na stanowisku starszego pomocnika kierownika sekcji technicznej w 20 Dywizjonie Artylerii Rakietowej 7 DDes[1].
W latach 1970–1973 był pomocnikiem szefa wydziału technicznego, a następnie był szefem Służby Czołgowo-Samochodowej w 34 pułku desantowym w Słupsku. W 1976 był kierownikiem sekcji technicznej-zastępca dowódcy 7 batalionu remontowego w Słupsku. W tym samym roku odbył kurs specjalistyczny w Wojskowej Akademii Technicznej i został wyznaczony w 34 pdes na szefa Służb Technicznych-zastępcę dowódcy pułku. W okresie 1980–1981 szef Służby Czołgowo-Samochodowej w 7 DDes w Gdańsku. W roku 1981 ukończył kurs szczebla operacyjno-taktycznego w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie, po którym objął obowiązki szefa Służb Technicznych-zastępcy dowódcy 16 Dywizji Pancernej w Elblągu[2].
W latach 1984–1986 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR i po ich ukończeniu pełnił funkcję szefa sztabu-zastępcy szefa Służb Technicznych Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. W latach 1987–1988 był szefem sztabu-zastępcy szefa Służb Technicznych w Pomorskim Okręgu Wojskowym w Bydgoszczy. W okresie 1989–1990 szef Służb Technicznych-zastępca dowódcy POW. W 1990 otrzymał przydział służbowy w Warszawie, gdzie objął stanowisko szefa Sztabu Służb Technicznych-zastępca Głównego Inspektora Techniki WP. Na tym stanowisku awansowany w 1992 na generała brygady przez prezydenta RP Lecha Wałęsę[2].
Zawodową służbę wojskową zakończył 12 maja 1993 odchodząc ze względu na stan zdrowia na podstawie decyzji Głównej Wojskowej Komisji Lotniczo-Wojskowej nr 1/II/93 z 4 stycznia 1993 i decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 kwietnia 1993[3]. Po zakończeniu służby przez dwa lata pracował w zespole doradców[2] cywilnego wiceministra obrony narodowej ds. wychowawczo-społecznych Bronisława Komorowskiego w rządach Tadeusza Mazowieckiego, doprowadził do podpisania przez MON umowy na dostawę terenowych mercedesów dla armii[3]. 14 maja 1994 podjął także pracę w firmie Sobiesława Zasady. Następnie został zastępcą prezesa firmy Ster-Projekt i Ster-Projekt Technologie C4I, zajmującej się projektowaniem i wdrażaniem systemów dowodzenia i kierowania, przeznaczonych dla wojska. Jednocześnie był stałym doradcą sejmowej Komisji Obrony Narodowej, której przewodniczył Bronisław Komorowski[3][4][5].
Awanse
edytuj- podporucznik – 1963[1]
(...)
- generał brygady – 11 listopada 1992[3][2]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia
edytuji inne
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 302.
- ↑ a b c d e f Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 303.
- ↑ a b c d Listy i e-maile. tygodnikprzeglad.pl. [dostęp 2024-04-25].
- ↑ Pytania do B. Komorowskiego, zadane przez Aleksandra Ściosa. marszpolonia.com. [dostęp 2024-04-25].
- ↑ Tylus Adam. bliskopolski.pl. [dostęp 2024-04-25].
Bibliografia
edytuj- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.