Adam Romer
Adam hr. Feliks Maria Romer (ur. 5 stycznia 1892 w Neutitschein, zm. 14 sierpnia 1965 w Londynie) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, publicysta, polityk.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz Gunnersbury |
| Narodowość | |
| Rodzice |
Adam, Elżbieta |
| Krewni i powinowaci |
Maria, Karol, Rodryg (rodzeństwo) |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujPochodził z rodziny ziemiańskiej. Był synem Adama (1856–1938, wieloletniego starosty powiatowego na Morawach) i Elżbiety z domu Vetter von der Lilie (1859–1936[1]). Jego rodzeństwem byli Maria, Karol (1885–1938, także dyplomata) i Rodryg (ur. 1903, ziemianin, porucznik kawalerii Wojska Polskiego[2]).
Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim i Warszawskim. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej. Został wzięty do niewoli rosyjskiej, a w obozie bołchowskim stanął na czele Polskiej Organizacji Wojskowej. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu w Rosji pracował w Radzie Polskiego Zjednoczenia Międzypartyjnego i w komisji jeńców Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego (Naczpolu).
Po powrocie do ojczyzny został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył na placówkach w Belgii i w Finlandii, uczestniczył w rokowaniach z Litwinami. W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3]. W 1923 jako oficer nadetatowy 5 pułku ułanów z Ostrołęki był przydzielony do służby w Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[4]. Następnie zweryfikowany jako rotmistrz rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i w 1924 jako były oficer służby stałej był rezerwowym 5 pułku ułanów[5]. W 1934 jako rotmistrz rezerwy kawalerii był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer po ukończeniu 40. roku życia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[6].
Do 1924 był referentem biura prasowego Prezydium Rady Ministrów. Publikował na łamach czasopism polskich: „Polska Zbrojna”, „Czas”, „Słowo”, „Dziennik Poznański”, „Dzień Polski”, „Ilustrowany Kurier Codzienny”, „Prąd”, „Drogi Polskie”, „Przegląd Powszechny” oraz w prasie zagranicznej. Od 1926 był działaczem Stronnictwa Prawicy Narodowej. W latach 1939–1944 był dyrektorem Biura Prezydium Rady Ministrów przy rządach Władysława Sikorskiego i Stanisława Mikołajczyka.
Pochowany na Gunnersbury Cemetery (Sq. FA gr. 18)[7].
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Ś. p. Elżbieta Romerowa. „Kurier Warszawski”, s. 5, Nr 320 z 21 listopada 1936.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 270, 933.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 680.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 9, 609.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 551, 620.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 118, 817.
- ↑ Polish Graves in London. polishheritage.co.uk (ang.) [dostęp 2022-06-12]
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 625.
- Adam Feliks Romer. [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2016-04-10].