Adam Paleolog
Adam Paleolog (ur. 17 grudnia 1896 w Rumnie, zm. 27 maja 1956) – major obserwator Wojska Polskiego.
| |
 major obserwator
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1896 |
|---|---|
| Data śmierci |
27 maja 1956 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
      
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 17 grudnia 1896 w Rumnie, pow. Rudki jako syn Zygmunta i Zofii z d. Chorzelskiej[1][2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[3]. Wziął udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów zawodowych aeronautycznych lotnictwa wojskowego ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 był oficerem 2 pułku lotniczego w garnizonie Kraków[6][7]. W styczniu 1925 został przydzielony do Centralnych Zakładów Lotniczych w Warszawie[8]. 3 maja 1926 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[9]. W 1928 jako oficer 2 pułku lotniczego pracował w Centralnej Składnicy Lotniczej[10]. 28 stycznia 1931 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 6 pułku lotniczego we Lwowie[11][12]. 2 września 1931 roku powracając z inspekcji do Lwowa-Skniłowa został ciężko ranny w katastrofie lotniczej pod Chodorowem, której uległ krótko po starcie wieczorem, po czym został przewieziony pociągiem do szpitala lwowskiego (ranny został także mjr Franciszek Haberek, dowódca dywizjonu szkolnego)[13][14]. W dalszym czasie przebywał w szpitalu[15][16]. W 1934 roku, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI”[17].
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej był dowódcą Oddziału Portowego Bazy Lotniczej nr 6[18]. Później przedostał się na Zachód do Wielkiej Brytanii i wstąpił do Polskich Sił Powietrznych w Anglii w ramach Royal Air Force, otrzymał numer służbowy RAF P-1163[19]. Nie otrzymał przydziału do jednostek bojowych, został osadzony w obozie izolacyjnym na wyspie Bute[20]. Po zwolnieniu z obozu służył jako major obserwator (ang. squadron leader).
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 27 maja 1956. Został pochowany na cmentarzu południowym (Southern Cemetery) w Nottingham[21]. W Anglii był określany także jako Adam Nemezyuz[22].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[1][23] nr 8101
- Krzyż Walecznych[24]
- Medal Lotniczy (czterokrotnie)[25]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[26]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[27]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[27]
- Polowa Odznaka Obserwatora nr 18 (11 listopada 1928)[28]
- czechosłowacka Odznaka Obserwatora[24]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Adam Paleolog [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-10-24].
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 945.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 863.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 930.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 851.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 23 stycznia 1925 roku, s. 34.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 541, 548.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 5.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 228, 744.
- ↑ Chodorów. Katastrofa lotnicza. „Kurier Warszawski”. 240, s. 5, 3 września 1931.
- ↑ Katastrofa samolotu 6. p. lotniczego pod Chodorowem. Mjr. Paleolog ciężko ranny, mjr. Chaberek kontuzjowany. „Słowo Polskie”. 242, s. 4, 4 września 1931.
- ↑ Po katastrofie pod Chodorowem. „Słowo Polskie”. 243, s. 6, 5 września 1931.
- ↑ Stan zdrowia mjr. Paleologa i mjr. Chaberka. „Słowo Polskie”. 244, s. 4, 6 września 1931.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 347, 973.
- ↑ Jerzy Pawlak: Płonące Bazy.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 433.
- ↑ Lotnicy na "Wyspie Wężów" - Stacja Zborna Oficerów w Rothesay. polishairforce.pl. [dostęp 2020-04-16]. (pol.).
- ↑ Nottingham Southern Cemetery. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2017-07-24].
- ↑ Adam Paleolog. „The London Gazette”, s. 5147, 7 września 1956.
- ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-08-26].
- ↑ a b Paleolog Adam mjr. obs. - Encyklopedia Lotnictwa Polskiego 1918–1920 [online], bequickorbedead.com [dostęp 2022-10-24].
- ↑ Paleolog Adam [online], Lista Krzystka - Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii 1940-1947, 1 marca 2014 [dostęp 2022-10-24] (pol.).
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem czasie wojny 1918–1920”.
Bibliografia
edytuj- Paleolog Adam. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.18-1153 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-01].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Adam Paleolog. listakrzystka.pl. [dostęp 2017-07-24].
- Adam Paleolog. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2017-07-24].