Adam Paciorek
Adam Artur Paciorek (ur. 31 października 1894, zm. ?) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego.
| |
 podpułkownik łączności
| |
| Data urodzenia |
31 października 1894 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Pułk Telegraficzny, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 31 października 1894. Podczas I wojny światowej w rezerwie piechoty C. K. Armii został mianowany podporucznikiem z dniem 1 września 1915[1], a następnie awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1917[2]. Do 1918 był przydzielony do pułku telegraficznego[3][4].
Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w stopniu porucznika był szefem łączności i radiotelegrafii 1 Armii[5]. Został awansowany na stopień kapitana łączności ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6], a następnie na stopień majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[7]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 2 pułku łączności był przydzielony do Departamentu VI Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych[8][9]. W 1928 jako oficer nadetatowy 2 pułku łączności był przydzielony do Centralnej Składnicy Inżynieryjnej[10]. W 1932 był oficerem Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Inżynierii[11]. Został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936[12]. Do 1939 był szefem Biura Wojskowego w Ministerstwie Poczt i Telegrafów[13][14].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (przed 1939)[12]
- Srebrny Krzyż Zasługi (4 marca 1925)[15][16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[17]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[17]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[17]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry, przed 1917[3], z mieczami, przed 1918[4])
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry, przed 1918)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej na wstążce Medalu Waleczności (Austro-Węgry, przed 1917)[3][4]
Przypisy
edytuj- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres. Wiedeń: 1917, s. 218.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres. Wiedeń: 1918, s. 236.
- ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres. Wiedeń: 1917, s. 1178.
- ↑ a b c d Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres. Wiedeń: 1918, s. 1487.
- ↑ Zbigniew Wiśniewski: Wojska łączności w latach 1914–1920. T. 1. Cz. 1. Warszawa: Ajaks, 1998, s. 76.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 968.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 885.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 21, 960.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 21, 877.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 613, 621.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 268, 840.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 262.
- ↑ 20-lecie komunikacji w Polsce odrodzonej. Kraków: 1939, s. 301.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 446.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 63, poz. 237 „za szczególne zasługi, położone w dziedzinie organizacji i administracji armji Rzeczypospolitej Polskiej”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 613.
- ↑ a b c Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.