APEC
APEC (Asia-Pacific Economic Co-operation, pol. Wspólnota Gospodarcza Azji i Pacyfiku) – luźny układ integracyjny dotyczący współpracy gospodarczej krajów Azji i obrzeży Pacyfiku, powołany w 1989 r. w Canberze podczas nieformalnego spotkania 6 państw członkowskich ASEAN i Australii, Nowej Zelandii, Kanady, USA, Japonii i Korei Południowej. Sekretariat APEC został utworzony w 1993 roku i znajduje się w Singapurze. Szczyt APEC organizowany jest corocznie od 1993.
 państwa członkowskie APEC | |
| Siedziba | |
|---|---|
| Utworzenie |
1989 |
| Rozwiązanie |
istnieje |
| Strona internetowa | |
APEC nie jest organizacją międzynarodową (taką jak Unia Europejska), ani także nie zamierza o taki status się ubiegać. Współpraca w ramach tego układu opiera się wyłącznie na deklaracjach politycznych, tak więc podmiotami APEC są gospodarki państw. Deklaracje zasadniczo są przyjmowane podczas odbywających się co roku posiedzeń szefów państw i rządów oraz odrębnych posiedzeń państw członkowskich. W kręgu państw APEC nie są zawierane żadne umowy państwowe. Działalność APEC opiera się na podejmowaniu konsensusu wyłącznie w kwestiach spornych.
Cele APEC:
- znoszenie barier celnych
- współpraca technologiczna
- dążenie do ściślejszej integracji gospodarczej
- popieranie wzrostu gospodarczego i sprawiedliwego rozwoju
Wyżej wymienione cele współpracy gospodarczej zostały określone w deklaracji politycznej z 15 listopada 1994 podczas drugiego posiedzenia szefów państw w indonezyjskim Bogor.
Istotę funkcjonowania APEC odzwierciedla strategia przyjęta podczas posiedzenia szefów państw lub rządów 19 listopada 2005 w Pusan. Dokument ten uwzględnia oprócz liberalizacji obrotów towarowych, także możliwość tworzenia odrębnych stref wolnego handlu.
Członkowie APEC
edytujDo APEC należy 21 państw:
- kraje założycielskie (1989)
- kraje przyjęte w 1991
- kraje przyjęte w 1993
- kraje przyjęte w 1994
Osiągnięcia APEC
edytujPodstawowym osiągnięciem jest znaczący wzrost wymiany towarowej oraz przypływu inwestycji. Łączna wartość eksportu towarów APEC zwiększyła się z 1,5 bln dol. w 1992 do niemal 4,5 bln dol. (2005). Natomiast łączna wartość importu towarów wzrosła w tym samym okresie z ok. 1,5 do 5 bln dol. Największymi odbiorcami bezpośrednich inwestycji zagranicznych w 1995 były: USA (58,77 mld dol.), Chiny (37,52 mld dol.), Australia (11,97 mld dol) i Singapur (11,54 mld dol.). Z kolei największymi odbiorcami bezpośrednich inwestycji zagranicznych w 2005 były: Chiny i Hongkong (odpowiednio 72,41 i 35,90 mld dol.), USA (99,44 mld dol.), a także Kanada (33,82 mld. dol).
Coroczne spotkania na szczycie
edytuj| Rok | # | Data | Kraj | Miasto |
|---|---|---|---|---|
| 1989 | 1 | 6–7 listopada |  Australia |
Canberra |
| 1990 | 2 | 29–31 lipca |  Singapur |
Singapur |
| 1991 | 3 | 12–14 listopada |  Korea Południowa |
Seul |
| 1992 | 4 | 10–11 września |  Tajlandia |
Bangkok |
| 1993 | 5 | 19–20 listopada |  Stany Zjednoczone |
Wyspa Blake’a |
| 1994 | 6 | 15–16 listopada |  Indonezja |
Bogor |
| 1995 | 7 | 18–19 listopada |  Japonia |
Osaka |
| 1996 | 8 | 24–25 listopada |  Filipiny |
Subic |
| 1997 | 9 | 24–25 listopada |  Kanada |
Vancouver |
| 1998 | 10 | 17–18 listopada |  Malezja |
Kuala Lumpur |
| 1999 | 11 | 12–13 września |  Nowa Zelandia |
Auckland |
| 2000 | 12 | 15–16 listopada |  Brunei |
Bandar Seri Begawan |
| 2001 | 13 | 20–21 października |  Chiny |
Szanghaj |
| 2002 | 14 | 26–27 października |  Meksyk |
Los Cabos |
| 2003 | 15 | 20–21 października | Tajlandia |
Bangkok |
| 2004 | 16 | 20–21 listopada |  Chile |
Santiago |
| 2005 | 17 | 18–19 listopada | Korea Południowa |
Pusan |
| 2006 | 18 | 18–19 listopada |  Wietnam |
Hanoi |
| 2007 | 19 | 8–9 września | Australia |
Sydney |
| 2008 | 20 | 22–23 listopada |  Peru |
Lima |
| 2009 | 21 | 14–15 listopada | Singapur |
Singapur |
| 2010 | 22 | 13–14 listopada | Japonia |
Jokohama |
| 2011 | 23 | 12–13 listopada | Stany Zjednoczone |
Honolulu |
| 2012 | 24 | 9–10 września |  Rosja |
Władywostok |
| 2013 | 25 | 5–7 października | Indonezja |
Bali |
| 2014 | 26 | 10–11 listopada | Chiny |
Pekin |
| 2015 | 27 | 18–19 listopada | Filipiny |
Pasay |
| 2016 | 28 | 19–20 listopada | Peru |
Lima |
| 2017 | 29 | 10–11 listopada | Wietnam |
Đà Nẵng |
| 2018 | 30 | 17–18 listopada |  Papua-Nowa Gwinea |
Port Moresby |
| 2019 | Chile |
Santiago | ||
| 2020 | 31 | 20 listopada | Malezja |
Kuala Lumpur (przeprowadzane w Internecie) |
| 2021 | 32 | 12 listopada | Nowa Zelandia |
Auckland (przeprowadzane w Internecie) |
| 2022 | 33 | 18-19 listopada | Tajlandia |
Bangkok |
| 2023 | 34 | 15-17 listopada | Stany Zjednoczone |
San Francisco |
| 2024 | 35 | Zostaną ogłoszone później | Peru |
Lima |
| 2025 | 36 | Zostaną ogłoszone później | Korea Południowa |
Zostaną ogłoszone później |
| 2026 | 37 | Zostaną ogłoszone później | Zostaną ogłoszone później | Zostaną ogłoszone później |
Bibliografia
edytuj- Najnowsza historia świata tom 4 1995–2007 – Artur Patka, Jan Rydel, Janusz Józef Węc
- Sandra Buckley: The Encyclopedia of Contemporary Japanese Culture, Taylor and Francis, 2009, ISBN 978-0-415-48152-6.