ANBO-VIII

litewski samolot rozpoznawczo-bombowy

ANBO-VIIIlitewski samolot rozpoznawczo-bombowy z końca lat 30. XX wieku.

ANBO-VIII
Ilustracja
Prototyp ANBO-VIII
Dane podstawowe
Państwo

 Litwa

Producent

Warsztaty Lotnicze, Kowno

Konstruktor

Antanas Gustaitis

Typ

samolot rozpoznawczo-bombowy

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcji mieszanej

Załoga

2

Historia
Data oblotu

5 września 1939

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gwiazdowy Bristol Pegasus XVIII

Moc

743 kW (1010 KM)

Wymiary
Rozpiętość

13,5 m

Długość

9,5 m

Powierzchnia nośna

28,4

Masa
Własna

2450 kg

Startowa

3700 kg

Osiągi
Prędkość maks.

411 km/h

Prędkość minimalna

113 km/h

Pułap

9000 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 stałe i 1 ruchomy km
800 kg bomb
Użytkownicy
Karo Aviacija

Historia

edytuj
 
Prototyp ANBO-VIII.

Pod koniec lat 30. w litewskim lotnictwie wojskowym znajdowało się sporo przestarzałych konstrukcji, w tym użytkowane od 1929 roku lekkie bombowce Ansaldo A.120[1]. Zakup myśliwców Gloster Gladiator na przełomie lat 1937/1938 poważnie uszczuplił budżet sił zbrojnych, co uniemożliwiało dalsze zakupy nowych samolotów za granicą[1]. W rezultacie naczelnik lotnictwa gen. bryg. inż. Antanas Gustaitis podjął decyzję o zaprojektowaniu w kraju lekkiego bombowca, mogącego spełniać też rolę samolotu szturmowego[1]. Prace projektowe zaczęto 5 maja 1938 roku, a na czele zespołu konstrukcyjnego stanął sam Gustaitis[1]. W latach 1938–1939 w Warsztatach Lotniczych w Kownie zbudowano prototyp samolotu ANBO-VIII[a], który wykonał pierwszy lot 5 września 1939 roku[1]. Do 22 listopada prowadzono próby fabryczne i badania techniczne płatowca, co miało na celu wykrycie ewentualnych usterek i niedoskonałości przed rozpoczęciem produkcji seryjnej[3].

Sytuacja polityczno-militarna, w jakiej znalazła się Litwa na przełomie 1939 i 1940 roku, a zwłaszcza wkroczenie wojsk radzieckich na Litwę 15 czerwca 1940 roku spowodowały wstrzymanie przygotowań do wytwarzania ANBO-VIII[4]. W chwili wkroczenia wojsk radzieckich na Litwę (15 czerwca 1940 roku) samolot przypisany był formalnie do Oddziału Zaopatrzenia[5]. Po proklamowaniu Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej prototyp ANBO-VIII został zmagazynowany bądź skasowany[6].

Opis konstrukcji i dane techniczne

edytuj

ANBO-VIII był jednosilnikowym, dwumiejscowym dolnopłatem konstrukcji mieszanej, częściowo krytej duralem, a częściowo płótnem[7]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 13,5 metra, a powierzchnia nośna miała wielkość 28,4 [7]. Długość samolotu wynosiła 9,5 metra[7]. Masa własna płatowca wynosiła 2450 kg, zaś masa całkowita (startowa) 3700 kg[7]. Podwozie klasyczne, stałe[7].

Napęd stanowił chłodzony powietrzem 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Bristol Pegasus XVIII o mocy 743 kW (1010 KM)[7]. Prędkość maksymalna wynosiła 411 km/h, zaś prędkość minimalna 113 km/h[7]. Maszyna osiągała pułap 9000 metrów[7].

Samolot był uzbrojony w cztery stałe karabiny maszynowe zamontowane w skrzydłach i ruchomy karabin maszynowy strzelca pokładowego[7]. Maszyna mogła też przenosić 800 kg bomb: 600 kg w komorze bombowej i po 100 kg pod skrzydłami[7].

Podobne konstrukcje

edytuj
  1. Skrót ANBO pochodzi prawdopodobnie od pierwszych liter lit. zdania Antanas Nori Buti Ore, co można tłumaczyć „Antanas chce być w powietrzu”[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Rezmer 1999 ↓, s. 240.
  2. Rezmer 1999 ↓, s. 156.
  3. Rezmer 1999 ↓, s. 240-241.
  4. Rezmer 1999 ↓, s. 202.
  5. Rezmer 1999 ↓, s. 260.
  6. Rezmer 1999 ↓, s. 260-263.
  7. a b c d e f g h i j Rezmer 1999 ↓, s. 242.

Bibliografia

edytuj
  • Waldemar Rezmer: Litewskie lotnictwo wojskowe 1919–1940. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 1999. ISBN 83-231-1096-4.

Linki zewnętrzne

edytuj