8 Pułk Artylerii Lekkiej (PSZ)
8 Pułk Artylerii Lekkiej (8 pal) – oddział artylerii lekkiej Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Józef Bauman |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujPułk był formowany w składzie 8 Dywizji Piechoty[2] w okresie od 26 stycznia 1942 roku. W ramach pułku zorganizowano 1 baterię (rezerwiści), 3 i 4 baterię (rekruckie). Do czasu ewakuacji pułku z ZSRR w marcu 1942 roku nie osiągnął stanów etatowych i gotowości organizacyjnej liczył ok. 300 żołnierzy. W dniu 23 maja 1942 r. przetransportowany do Palestyny do miejscowości El-Khassa. 14 czerwca pułk został rozwiązany, większość żołnierzy została przetransportowana do Wielkiej Brytanii, gdzie zasilili oddziały 1 Korpusu Polskiego i 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Pozostali po weryfikacji zostali wcieleni do oddziałów na Bliskim Wschodzie, głównie 2 i 3 karpackiego pułku artylerii lekkiej[3].
Dowódcy
edytuj- mjr Józef Bauman[2]
Etat wojenny pułku
edytuj- dowództwo pułku z baterią dowodzenia (sztabową)
- 2 dywizjony ogniowe:
- 2 czterodziałowe baterie armat 76 mm
- 1 czterodziałowa bateria haubic 122 mm
Według etatu pułk liczyć miał 85 oficerów i 970 kanonierów. Pułk faktycznie nie posiadał uzbrojenia.
Przypisy
edytuj- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 30.
- ↑ a b Szczurowski 2001 ↓, s. 206.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 206, 220-221,279.
Bibliografia
edytuj- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.