85 mm armata przeciwlotnicza wz. 1939 (52-K)
85 mm armata przeciwlotnicza wz.1939 (52-K, KS-12) (ros. 85-мм зенитная пушка образца 1939 года, 52-К) – holowana armata przeciwlotnicza konstrukcji radzieckiej[1].
 85 mm armata przeciwlotnicza wz. 1939[1] | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1940–1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Długość lufy |
4693 mm[1] |
| Donośność |
10 500 m (pionowa) |
| Prędkość pocz. pocisku |
800 m/s[1] |
| Długość |
7000 mm[1] |
| Szerokość |
2200 mm[1] |
| Wysokość |
2060 mm[1] |
| Masa |
4900 kg[1] |
| Kąt ostrzału |
−3° do +82° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
do 20 strz./min[1] |
| Obsługa |
7 żołnierzy[1] |
| Czas przejścia w położenie bojowe |
1,2 min[1] |
| Prędkość marszowa |
50 km/h[1] |
Armata została opracowana przez zespół konstruktorów pod kierunkiem Ł.W. Ljuliewa. Armata stanowiła modyfikację konstrukcji armaty przeciwlotniczej 76,2 mm wz. 1938, będącej ulepszeniem armaty 76,2 mm wz. 1931 (3-K), opracowanej według dokumentacji niemieckiej firmy Rheinmetall[2]. Do strzelania stosuje się naboje scalone z pociskiem odłamkowym o masie 9,54 kg, przeciwpancerno-smugowym o masie 9,2 kg i przeciwpancerno-smugowo-podkalibrowym o masie 4,99 kg[1].
W chwili ataku niemieckiego 22 czerwca 1941 r. Armia Czerwona miała 2630 takich armat, ich produkcja była następnie kontynuowana[2].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 100. ISBN 83-86028-01-7.