7 Pułk Artylerii Haubic
7 Pułk Artylerii Haubic - pułk artylerii polskiej ludowego Wojska Polskiego.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1944 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Piotr Dąbrowski |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Sformowany w rejonie Sum rozkazem dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 001 z 1 kwietnia 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli w listopadzie 1944 w Sumach.
Dowódca
edytuj- ppłk Piotr Dąbrowski
Skład etatowy
edytuj
- Dowództwo i sztab
- pluton topograficzny
- 1 dywizjon artylerii haubic
- trzy baterie artylerii haubic
- 2 dywizjon artylerii haubic
- dwie baterie artylerii haubic
- park artyleryjski
żołnierzy – 653 (oficerów – 70, podoficerów – 186, szeregowców – 397)
sprzęt:
- 122 mm haubice – 20
- rusznice przeciwpancerne – 20
- samochody – 53
- ciągniki – 25
Działania bojowe
edytujPułk wchodził w skład 2 Brygady Artylerii Haubic[1].
Na Wale Pomorskim walczył pod Borujskiem, Wierzchowem i Żabinem. W Kołobrzegu wspierał 9 pułk piechoty. Nad Odrą przyczynił się do przełamania obrony niemieckiej na linii toru kolejowego pod Wriezen, Altmadewitz. Uczestniczył także w szturmie Berlina, podczas którego jako pierwszy pułk 2 BAH 27 kwietnia rozpoczynał walkę[2]. W czasie walk torował drogę oddziałom radzieckim szturmującym punkty oporu w rejonie Goebbels Platz i na północ od Siemens Platz[3]. 28 kwietnia wspierał oddziały 12 korpusu pancernego podczas walk o stację metra Sophien-Charlotten Platz. 4 bateria, w której dowódcą 2 plutonu był chor. Stanisław Kostecki, zniszczyła wkopane w ziemię czołgi, zaś 5 bateria rozbiła domy, w których znajdowały się gniazda ogniowe wroga i po kilkugodzinnej walce radzieccy i polscy żołnierze zdobyli stację metra[4]. 29 kwietnia pułk wspierał atakującą wzdłuż Kaiser Friedrich Strasse 66 brygadę pancerną, a 1 maja wspierał natarcie oddziałów 1 DP im. T. Kościuszki na politechnikę[5].
Szlak bojowy zakończył 8 maja pod Klessen, 30 km od Łaby[6].
|
|
|
|
|
|
|
|
Przypisy
edytuj- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 37.
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. s. 80.
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. s. 81.
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. s. 83.
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. s. 89.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 130.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. Warszawa: Książka i Wiedza, 1980, s. 78-101.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.