7 Korpus (austro-węgierski)

korpus armii austro-węgierskiej

7 Korpus – (niem. 7. Korps) – wyższy związek taktyczny cesarskiej i królewskiej Armii z komendą w Temeszwarze (obecnie miasto w zachodniej Rumunii).

7 Korpus
7. Korps
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1883

Rozformowanie

1918

Tradycje
Rodowód

Komenda Wojskowa w Temeszwarze

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Timișoara

Formacja

c. i k. Armia

Podległość

2 Armia

Wojskowy podział terytorialny Monarchii Austro-Węgier w 1894
Dyslokalizacja sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgier w styczniu 1898
FZM Johann Baptist von Waldstätten

W styczniu 1883 roku na bazie Komendy Wojskowej w Temeszwarze, podległej Dowództwu Generalnemu w Budapeszcie, została utworzona Komenda 7 Korpusu. Na stanowisko komendanta korpusu został wyznaczony FML Christoph von Degenfeld-Schonburg, dotychczasowy zastępca komendanta wojskowego w Temeszwarze i komendant XXXIV Dywizji Piechoty[1][2].

7 Korpus obejmował swoją właściwością terytorialną okręgi uzupełnień nr: 29, 33, 37, 39, 43, 46 i 61, które dotychczas były podporządkowane Komendzie Wojskowej w Temeszwarze oraz nowo utworzone okręgi uzupełnień nr 83 i 101[1][2].

Organizacja i obsada personalna korpusu w sierpniu 1914

edytuj
  • Komenda 7 Korpusu niem. 7. Korpskommando
  • 17 Dywizja Piechoty
    • komendant dywizji – FML Johann Ritter von Henriquez
    • 33 Brygada Piechoty – generał major Aurel von le Beau
    • 34 Brygada Piechoty – generał major Blasius Dáni von Gyarmata
    • 17 Brygada Artylerii Polowej – generał major Adalbert von Felix
  • 34 Dywizja Piechoty
    • komendant dywizji – marszałek polny porucznik Joseph Ritter Krautwald von Annau
    • 67 Brygada Piechoty – generał major Wilhelm von Lauingen
    • 68 Brygada Piechoty – generał major Ludwig Edler von Rössler
  • 1 Dywizja Kawalerii – generał major Artur Freiherr Peteani von Steinberg
  • 7 Brygada Artylerii Polowej – pułkownik Heinrich Marx
  • Dywizjon Taborów Nr 7 – major Fryderyk Stampf
Komendanci korpusu i generałowie dowodzący
(niem. Korpskommandant und Kommandierender General)
  • FML / gen. kawalerii Christoph von Degenfeld-Schonburg (1883[2] – 1889)
  • FZM Johann Baptist von Waldstätten (1889 – 1898 → generalny inspektor wojsk)
  • FML generał piechoty Otto Meixner von Zweienstamm (1912 – 1914[3])
Generałowie przydzieleni[4]
(niem. Zugeteilter General)
  • gen. mjr Eduard Karress (1914[3])
Szefowie Sztabu Generalnego[5]
(niem. Generalstabschef)
  • płk SG Joseph Schilhawsky von Bahnbrück (1912 – 1914[3])
Szefowie intendentury
  • starszy intendent wojskowy 1. klasy Karl Zerbes (1914[3])
Szefowie sanitarni
  • starszy lekarz sztabowy 1. klasy Koloman Gömöry (1914[3])
  • starszy lekarz sztabowy 1. klasy Henryk Rump (1918)

Przypisy

edytuj
  1. a b Rocznik oficerski 1882 ↓, s. 103.
  2. a b c Rocznik oficerski 1883 ↓, s. 97.
  3. a b c d e Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 94.
  4. Rydel 2001 ↓, s. 32, generał przydzielony komendantowi korpusu do pomocy i dla nabycia doświadczenia.
  5. Rydel 2001 ↓, s. 32, w polskiej terminologi szef Sztabu Generalnego, to według nomenklatury austriackiej der Chef des Generalstabs, zaś szef sztabu na przykład dywizji – to der Generalstabschef.

Bibliografia

edytuj
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1882. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1881.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1883.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868–1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
  • Order of Battle – Galicia August, 1914. austro-hungarian-army.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-09)].
  • Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900 – 1914