7 Korpus (austro-węgierski)
7 Korpus – (niem. 7. Korps) – wyższy związek taktyczny cesarskiej i królewskiej Armii z komendą w Temeszwarze (obecnie miasto w zachodniej Rumunii).
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1883 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
Komenda Wojskowa w Temeszwarze |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
_1898.jpg)
W styczniu 1883 roku na bazie Komendy Wojskowej w Temeszwarze, podległej Dowództwu Generalnemu w Budapeszcie, została utworzona Komenda 7 Korpusu. Na stanowisko komendanta korpusu został wyznaczony FML Christoph von Degenfeld-Schonburg, dotychczasowy zastępca komendanta wojskowego w Temeszwarze i komendant XXXIV Dywizji Piechoty[1][2].
7 Korpus obejmował swoją właściwością terytorialną okręgi uzupełnień nr: 29, 33, 37, 39, 43, 46 i 61, które dotychczas były podporządkowane Komendzie Wojskowej w Temeszwarze oraz nowo utworzone okręgi uzupełnień nr 83 i 101[1][2].
Organizacja i obsada personalna korpusu w sierpniu 1914
edytuj- Komenda 7 Korpusu niem. 7. Korpskommando
- 17 Dywizja Piechoty
- komendant dywizji – FML Johann Ritter von Henriquez
- 33 Brygada Piechoty – generał major Aurel von le Beau
- 34 Brygada Piechoty – generał major Blasius Dáni von Gyarmata
- 17 Brygada Artylerii Polowej – generał major Adalbert von Felix
- 34 Dywizja Piechoty
- komendant dywizji – marszałek polny porucznik Joseph Ritter Krautwald von Annau
- 67 Brygada Piechoty – generał major Wilhelm von Lauingen
- 68 Brygada Piechoty – generał major Ludwig Edler von Rössler
- 1 Dywizja Kawalerii – generał major Artur Freiherr Peteani von Steinberg
- 7 Brygada Artylerii Polowej – pułkownik Heinrich Marx
- Dywizjon Taborów Nr 7 – major Fryderyk Stampf
Kadra
edytuj- Komendanci korpusu i generałowie dowodzący
- (niem. Korpskommandant und Kommandierender General)
- FML / gen. kawalerii Christoph von Degenfeld-Schonburg (1883[2] – 1889)
- FZM Johann Baptist von Waldstätten (1889 – 1898 → generalny inspektor wojsk)
- FML generał piechoty Otto Meixner von Zweienstamm (1912 – 1914[3])
- gen. mjr Eduard Karress (1914[3])
- płk SG Joseph Schilhawsky von Bahnbrück (1912 – 1914[3])
- Szefowie intendentury
- starszy intendent wojskowy 1. klasy Karl Zerbes (1914[3])
- Szefowie sanitarni
- starszy lekarz sztabowy 1. klasy Koloman Gömöry (1914[3])
- starszy lekarz sztabowy 1. klasy Henryk Rump (1918)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Rocznik oficerski 1882 ↓, s. 103.
- ↑ a b c Rocznik oficerski 1883 ↓, s. 97.
- ↑ a b c d e Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 94.
- ↑ Rydel 2001 ↓, s. 32, generał przydzielony komendantowi korpusu do pomocy i dla nabycia doświadczenia.
- ↑ Rydel 2001 ↓, s. 32, w polskiej terminologi szef Sztabu Generalnego, to według nomenklatury austriackiej der Chef des Generalstabs, zaś szef sztabu na przykład dywizji – to der Generalstabschef.
Bibliografia
edytuj- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1882. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1881.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1883.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868–1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
- Order of Battle – Galicia August, 1914. austro-hungarian-army.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-09)].
- Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900 – 1914