6 Warszawski Pułk Pontonowy

6 Warszawski Pułk Pontonowy (6 ppont) – oddział Wojsk Inżynieryjnych Sił Zbrojnych PRL.

6 Warszawski Pułk Pontonowy

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1967
Rozformowanie	1995
Nazwa wyróżniająca	"Warszawski"
Tradycje
Nadanie sztandaru	1968
Kontynuacja	6 Głogowski Pułk Drogowo - Mostowy 6 Ośrodek Przechowywania Sprzętu
Dowódcy
Pierwszy	mjr mgr Zdzisław Barszczewski
Ostatni	płk Ryszard Gruszka
Organizacja
Numer	JW 1527
Dyslokacja	Głogów
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska inżynieryjne
Podległość	Śląski Okręg Wojskowy

Historia pułku

Rozkazem MON nr 25 z dnia 30 września 1967 r. 8 pułk pontonowy z siedzibą w Głogowie przemianowany został na 6 Warszawski pułk pontonowy. Pułk zajmował budynki przy ulicy Świerczewskiego 9, obiekt „Nosowice” odległy ok. 3 km od koszar, obiekt „Serby” odległy ok. 5 km od koszar, obiekt „Odrzycko” odległy ok. 2 km od koszar oraz magazyn przy ulicy Głowackiego
.

W 1970 roku pułk otrzymał nowy sprzęt i na przełomie lutego i marca zakończył proces przezbrajania na nowy park pontonowy PP-64.

Od 16 marca 1971 r. w składzie pułku funkcjonowała szkoła podoficerska

W sierpniu 1977 roku 300 żołnierzy pułku przez dwa tygodnie brało udział w akcji przeciwpowodziowej na terenie województw: jeleniogórskiego, legnickiego, wrocławskiego i zielonogórskiego.

W następnych latach jednostka brała udział w akcjach przeciwpowodziowych i tak w 1978 r. na terenie woj. legnickiego, w 1979 r. na terenie woj. Ostrołęckiego i wałbrzyskiego, w 1982 r. na terenie woj. konińskiego, w 1986 r. na terenie woj. Legnickiego i zielonogórskiego.

Oprócz licznych udziałów w akcjach przeciwpowodziowych, pułk wykonywał inne zadania na rzecz ludności i instytucji cywilnych: budowa mostów w 1981 r. w Malczycach, w 1982 r. w Golczycach, w 1983 r. w Siedlisku, ponadto wybudowano szereg przystani i molo na jez. Sławskim oraz w Wojnowie i Lginiu. Jednostka brała też udział w rozminowaniu kraju: udział w oczyszczaniu poligonu po b. Armii Radzieckiej w rejonie Przemkowa (lata 1992-1995), koszary i miejscowość Świętoszów (1992 r.), Ludwikowice Kłodzkie (1995 r.).

Pułk na wypadek mobilizacji rozwijał 45 batalion desantowo – przeprawowy.

Do najważniejszych ćwiczeń, w których brał udział pułk były: „Bóbr-74”, „Łoś-76”, „Luty-77”, „Szop-78”, „Ryś-79”, „Wilk-79”, „Drużba-80”, „Przyjaźń-83”, „Ziemia-86”, „Przyjaźń-87”.

W sierpniu 1995 roku na podstawie Zarządzenie Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 06/Org. z dnia 13 stycznia 1995 r. oraz wykonawczego Zarządzenia Szefa Sztabu ŚOW Nr 011/Org. z dnia 1 marca 1995 r. 6 pułk pontonowy został przeformowany na 6 pułk drogowo-mostowy.

Struktura pułku

• Dowództwo i sztab
• 1 batalion pontonowy
  • 1 kompania pontonowa
  • 2 kompania pontonowa
  • pluton dowodzenia
  • pluton gospodarczy
  • pluton naprawy samochodów
  • pluton medyczny
• 2 batalion pontonowy
  • 3 kompania pontonowa
  • 4 kompania pontonowa
  • pluton dowodzenia
  • pluton gospodarczy
  • pluton naprawy samochodów
  • pluton medyczny
• 3 batalion pontonowy
  • 5 kompania pontonowa
  • 6 kompania pontonowa
  • pluton dowodzenia
  • pluton gospodarczy
  • pluton naprawy samochodów
  • pluton medyczny
• batalion budowy mostów
  • kompania saperów
  • kompania budowy podpór
  • kompania przygotowania elementów
  • kompania parkowa
  • pluton dowodzenia
  • pluton naprawy sprzętu inżynieryjnego i samochodowego
  • pluton transportowo-gospodarczy
  • pluton medyczny
• kompania desantowo-przeprawowa
• kompania dowodzenia
• kompania remontowa
• kompania transportowo-gospodarcza
• pluton medyczny

W 970 pułk przeformowano na nowy etat – 33/048.

• Dowództwo i sztab
• 1 batalion pontonowy
  • kompania dowodzenia i zaopatrzenia
  • 1.kompania pontonowa
  • 2.kompania pontonowa
• 2 batalion pontonowy
  • kompania dowodzenia i zaopatrzenia
  • 3.kompania pontonowa
  • 4.kompania pontonowa
• kompania mostowa
• kompania inżynieryjno-drogowa
• kompania dowodzenia
• kompania remontowa
• kompania zaopatrzenia
• kompania medyczna
• kompania desantowo-przeprawowa

Kadra zawodowa

Dowódcy pułku:

• mjr Zdzisław Barszczewski (1967 – 1970)
• cz. p.o. ppłk Mieczysław Mirowski (1970 – 1971)
• płk Zygmunt Migała (1971 – 1973)
• płk Józef Soja (1973 – 1976)
• płk Jan Polakowski (1976 – 1978)
• płk Józef Bednarz (1978 – 1984)
• płk Henryk Żaba (1984 – 1986)
• płk Mieczysław Buczak (1986 – 1990)
• płk Marian Dąbrowski (1990 – 1992)
• płk Ryszard Gruszka (1992 – 1995)

Sztandar

12 października 1968 roku z inicjatywy społeczeństwa Ziemi Głogowskiej został ufundowany i wręczony sztandar. Sztandar w imieniu Rady Państwa wręczył Szef Wojsk Inżynieryjnych ŚOW płk Telesfor Kuczko.

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka, Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945-1979, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1982, ISBN 83-11-06710-4.
• Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński, Sylwetki saperów, Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2001, ISBN 83-11-09287-7.
• https://www.jednostki-wojskowe.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=651&Itemid=30
• http://www.glogow.pl/ezg/index.php/Saperzy_w_G%C5%82ogowie_po_roku_1945
• https://web.archive.org/web/20190404114623/http://4binz.wp.mil.pl/pl/21.html