6 Pułk Piechoty (LWP)
6 Pułk Piechoty (6 pp) – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk Paweł Muzolf |
Organizacja | |
Numer |
JW 1598[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Pułk został sformowany w Sielcach nad Oką na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR z 19 sierpnia 1943, w oparciu o sowiecki etat pułku strzelców gwardii nr 04/501. Wchodził w skład 2 Dywizji Piechoty im. H. Dąbrowskiego z 1 Armii WP.
Żołnierze pułku
edytuj- Dowódcy pułku
- ppłk Paweł Muzolf (26 sierpnia 1943 – 10 sierpnia 1944)
- ppłk Ignacy Garianin (6 sierpnia 1944 – 24 kwietnia 1945)
- mjr Włodzimierz Knopiński (24 kwietnia 1945 do końca wojny)
- mjr Czesław Waryszak (15 czerwca 1946 – 26 marca 1948)
- Odznaczeni Krzyżami Srebrnymi Orderu Virtuti Militari[3]
- ppor. Franciszek Burak
- mjr Sergiusz Chlustow
- ppor. Stanisław Chudzik
- ppor. Lucjan Gurzęda
- kpr. Czesław Kolanecki
- chor. Kazimierz Nagórski
- szer. Alfons Narkielon
- szer. Franciszek Narkielon
- sierż. Mieczysław Pasierbski
- kpt. Włodzimierz Piszkiewicz
- chor. Kazimierz Seretny[4]
- plut. Stanisław Skowron
- st. sierż. Aleksander Strzeszewski
- ppor. Adolf Szawara
- ppor. Karol Szczęśniak
Skład etatowy
edytuj- 3 bataliony piechoty
- kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
- baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
- plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii
Razem:
żołnierzy 2915 (w tym oficerów – 276, podoficerów 872, szeregowców – 1765).
Sprzęt:
162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm
Marsze i działania bojowe
edytujOd chwili sformowania do zakończenia wojny pułk walczył w składzie 2 Dywizji Piechoty. Najcięższe walki stoczył pod Puławami, na przyczółku pod Warką, na przyczółku żoliborskim w Warszawie, w operacji warszawskiej w styczniu 1945, na Wale Pomorskim pod Żabinem i Żabinkiem, podczas forsowania Odry i nad Kanałem Ruppiner[5].
Okres służby pokojowej
edytujDziałając w składzie wojsk okupacyjnych pułk stacjonował w Weißwasser/Oberlausitz. Po krótkim pobycie w Niemczech powrócił do kraju i rozpoczął służbę patrolową na granicy polsko–czechosłowackiej. Ochraniał odcinek od Gołuszowic do Paczkowa. Jego sztab stacjonował w Głuchołazach.
Miejsce stacjonowania jednostki
- Głuchołazy – 1945
- Częstochowa – koszary Zacisze; ul. Sabinowska 64/68 – do 1956
Przypisy
edytuj- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
- ↑ Margules 1958 ↓, s. 311-312.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 358.
- ↑ Komornicki 1965 ↓, s. 179.
Bibliografia
edytuj- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Józef Margules: W szóstym pułku. Warszawa: Biuro Historyczne Wojska Polskiego, 1958.