6 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
6 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (6 dappanc) – pododdział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujDywizjon został sformowany jesienią 1945 roku, w składzie 5 Dywizji Piechoty. Stacjonował w Sulechowie. Jesienią 1950 roku dyon został przeniesiony do Wędrzyna, a w październiku 1951 roku do Kęszycy. W 1955 roku jednostka została dyslokowana do Skwierzyny. W 1957 roku, po rozwiązaniu 5 Saskiej Dywizji Piechoty, dyon został podporządkowany dowódcy 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty. W 1962 roku jednostka została rozformowana.
Struktura organizacyjna
edytuj- Dowództwo
- sztab
- pluton dowodzenia
- trzy baterie armat przeciwpancernych
- dwa plutony ogniowe po 2 działony
Razem według etatu 2/79 w 1948: 164 żołnierzy i 12 armat 76 mm ZiS-3
Przypisy
edytuj- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku.
- ↑ a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wyd. TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- 4 Dywizja Piechoty – Zmechanizowana 1808-1994. Zarys dziejów, red. nauk. Grzegorz Nowik, Tadeusz Rawski, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Stosunków Społecznych, Wydawnictwo „Bellona”, Warszawa 1994, ISBN 83-1108377-0.