6 Dywizjon Artylerii Pancernej
6 Dywizjon Artylerii Pancernej[b] – samodzielny pododdział broni pancernej ludowego Wojska Polskiego
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Rozformowanie |
1945[a] |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Sformowany y na mocy rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 0130 z 5 lipca 1944. W działa samobieżne Su-76 wyposażony został 1 lutego 1945 w Rembertowie[1].
Żołnierze dywizjonu złożyli przysięgę w Trzebieszowie 22 października 1944[1].
Działania bojowe
edytujDywizjon prowadził działania bojowe w składzie 5 Saskiej Dywizji Piechoty z 2 Armii Wojska Polskiego[1].
W chwili zakończenia wojny nie posiadał ani jednego działa samobieżnego SU-76[2].
Skład etatowy
edytuj- pluton dowodzenia,
- 3 baterie dział samobieżnych
- 4 działony
- drużyny: zaopatrzenia bojowego, remontowa, gospodarcza, punkt sanitarny
Razem:
żołnierzy – 165 (oficerów – 51, podoficerów – 73, kanonierów – 41)
sprzęt:
Uwagi
edytuj- ↑ Rozkaz naczelnego dowódcy Wojska Polskiego nr 00248/org z 14 września 1945
- ↑ W literaturze występują również nazwy Dywizjon Artylerii Samobieżnej oraz Dywizjon Artylerii Samochodowej. Dodaję się również określenie "samodzielny"
- ↑ Etat 04/568 z poprawkami
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Komornicki 1987 ↓, s. 213.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 210.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
- Magnuski, Janusz: Wozy bojowe LWP : 1943-1983. Magnuski, Janusz. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5.